Η πρώτη τρανς διαιτήτρια σε διοργάνωση της UEFA, η Ισραηλινή Σαπίρ Μπέρμαν μίλησε στην Equipe για το πώς είναι να ζει πλέον ελεύθερη, ως ένα σύμβολο θάρρους.

«Από μικρή ήξερα. Ρωτούσα γιατί οι γυναίκες φοράνε τακούνια και οι άντρες όχι. Γιατί οι μπαμπάδες έχουν κοντά μαλλιά και οι μαμάδες μακριά. Όταν έμενα μόνη στο σπίτι, έβαζα τα τακούνια της μαμάς μου, φορούσα περούκα και μακιγιάζ. Ήμουν γυναίκα μέσα στο σπίτι. Έξω, ήμουν ο Σαπίρ που όλοι ήξεραν. Ένα ήσυχο αγόρι, ένας καλός μαθητής και ένας καλός ποδοσφαιριστής. Αλλά μέσα μου, ήμουν κάτι άλλο. Ζούσα μόνη μου έχοντας ένα όνειρο».

Η εφηβεία της ήταν γεμάτη εσωτερικές συγκρούσεις, παραδέχθηκε η ίδια: «Ήξερα πώς αντιμετωπίζει η κοινωνία τις τρανς γυναίκες. Έβλεπα τον φόβο στα πρόσωπα όσων τολμούσαν να ζήσουν ανοιχτά και να είναι ο εαυτός τους. Πίστευα ότι θα πεθάνω με αυτό το μυστικό. Στην πανδημία ένιωθα ότι θα σκάσω, ότι έλεγα ψέματα μία ζωή στον ίδιο μου τον εαυτό. Τότε το αποφάσισα και είπα: ή τώρα ή ποτέ».

Η σύντροφός της την άφησε όταν της αποκάλυψε πως είχε πάρει την απόφαση να αλλάξει, όπως και πολλά άτομα του περίγυρού της. Η μητέρα της, όμως, στάθηκε δίπλα της και όπως είπε: «Με αγκάλιασε, με ρώτησε τι θέλω πραγματικά, με άκουσε. Ήταν η πρώτη που με δέχτηκε έτσι όπως ήμουν. Ο πατέρας μου το πήρε πιο δύσκολα, αλλά μετά από λίγους μήνες μου τηλεφώνησε και μου είπε “Σε αγαπώ όπως είσαι και είμαι περήφανος για εσένα”. Ήταν στην κερκίδα, όταν σφύριξα το πρώτο μου ματς ως γυναίκα. Του έριξα μια ματιά πριν και μου έκανε έναν χαρακτηριστικό χαιρετισμό σα να μου λέει ”μπράβο”. Τότε συγκλονίστηκα».

Στην Equipe μίλησε και για τις δυσκολίες που συνάντησε λόγω των ορμονών που πήρε. Αυτές επηρέασαν τη φυσική της κατάσταση και είχαν ως συνέπεια το να υποβιβαστεί στη β’ κατηγορία. Το 2023 επέστρεψε όμως στην Α’ Κατηγορία και τον Μάρτιο του 2024, σφύριξε το πρώτο της παιχνίδι σε διοργάνωση της UEFA, το Βόρεια Ιρλανδία – Μαυροβούνιο. «Δεν σκέφτηκα ότι ήμουν η πρώτη τρανς διαιτήτρια. Σκεφτόμουν μόνο το να πάρω τις σωστές αποφάσεις στο ματς».

Σήμερα, όταν κοιτάει στον καθρέφτη, βλέπει τη γυναίκα που πάντα ονειρευόταν να γίνει. «Αγαπώ αυτό που είμαι. Το να φτάσω ως εδώ δεν ήταν απλώς ένα προσωπικό ταξίδι. Είναι κάτι που μπορεί να εμπνεύσει και άλλα άτομα. Μια μέρα, ένας συνάδελφος μου είπε ότι η γειτόνισσά του, τού έκανε coming out ως τρανς άντρας και του είπε ”είμαι σαν τη Σαπίρ”. Αυτό, για μένα, τα λέει όλα».