Ο Gavin Munro στέκεται ανάμεσα από τα δάσος με τις καρέκλες και δεν μπορεί ακόμα να πιστέψει πως τα κατάφερε. «Πήρα αυτό που ήθελα. Είμαι αγρότης καρεκλών πια», μονολογεί! Δέκα χρόνια πρωτύτερα, το 2006, ο Munro ξεκίνησε να πλάθει το ανατρεπτικό του πλάνο. Ήταν μια τρελή ιδέα, είχε παθιαστεί όμως τόσο που δεν έλεγε να την εγκαταλείψει. Ήθελε λέει να αλλάξει τον τρόπο που κατασκεύαζε η ανθρωπότητα τα έπιπλά της και ήταν έτοιμος να ακολουθήσει το όνειρό του ως το τέλος. Το ξύλο, κατά πρώτο, που θέλει δεκαετίες για να φτιαχτεί, αλλά και το πόσο χρόνο παίρνει σε έναν ξυλουργό να φτιάξει ακόμα και την απλούστερη καρέκλα. Τι θα γινόταν λοιπόν αν καλλιεργούσαμε τα έπιπλά μας; Αν κάναμε τα δέντρα να βγαίνουν σε σχήμα καρέκλας ή τραπεζιού και τα κόβαμε την κατάλληλη στιγμή; Κι έκανε αυτό ακριβώς! Ξεκίνησε μια εταιρία, τη Full Grown, με την οποία έπρεπε βέβαια να περιμένουν 10 ολόκληρα χρόνια για να δρέψουν καρπούς. Και τι καρποί ήταν αυτοί! Ο θερισμός μιας έτοιμης καρέκλας! Σήμερα έχει ένα δάσος από καρέκλες στη βρετανική ύπαιθρο, που μοιάζει βέβαια σαν να έχεις μπει σε παραμύθι. Γιατί τα κλαδιά είναι καρέκλες, τραπέζια και λαμπατέρ, τα οποία μεγαλώνουν ανάποδα και στο σωστό μάλιστα μέγεθος και αναλογίες.
Περισσότερα από 500 τέτοια δέντρα περιμένουν να τα κόψει και να έχει πανέτοιμη μια κολεξιόν εντελώς διαφορετική από τις άλλες. Πειραματίστηκε βέβαια πολύ με το πώς θα πετύχαινε το επιθυμητό αποτέλεσμα και η οδύσσειά του ήταν γεμάτη από πίκρες και λάθη. Τα φυτά έφεραν όση περισσότερη αντίσταση μπορούσαν στα σχέδιά του. Έπρεπε να δαμάσει τη Φύση σε κάθε βήμα της ανάπτυξης του δέντρου και να κατευθύνει τα κλαδιά εκεί όπου αυτός ήθελε. Με τον καιρό οι μέθοδοί του έγιναν πιο φυσικές: «Προσπαθούσαμε να τα σχεδιάσουμε σαν καρέκλες», λέει, «εκεί που σήμερα προσπαθούμε απλώς να μεγαλώσουμε ένα δέντρο». Όρια το σχέδιό του δεν έχει, καθώς τώρα θέλει τεράστιες εκτάσεις που να φύονται δέντρα με όλων των λογιών τα έπιπλα. Έδειξε τον δρόμο και, παρά τις δυσκολίες, είναι ένας δρόμος που μπορεί να περπατηθεί….