Τα τελευταία 250 χρόνια μόλις πέντε φορές έχει αναφερθεί πως τον ουρανό «στόλιζαν» περισσότερα από ένα ουράνια τόξα και το φαινόμενο θεωρείτο σχεδόν φανταστικό. Για πρώτη φορά, ωστόσο επιβεβαιώθηκε ότι όντως είναι δυνατό να υπάρξει ένα τριπλό ή και -ακόμα σπανιότερα- ένα τετραπλό ουράνιο τόξο μετά τη βροχή.
Το φαινόμενο αποτυπώθηκε στην κάμερα ενός Γερμανού φωτογράφου, ενώ ένα νέο αμερικανικό μετεωρολογικό και μαθηματικό μοντέλο το εξηγεί θεωρητικά.
Το τριπλό και το τετραπλό ουράνιο τόξο μπορούν να σχηματιστούν μόνο στην πλευρά του ουρανού όπου βρίσκεται και ο ήλιος, αντίθετα με το μονό και το διπλό. Τα πολλαπλά ουράνια τόξα προκαλούνται από τρεις ή και τέσσερις αντανακλάσεις κάθε ακτίνας του φωτός μέσα σε μια σταγόνα της βροχής.
Τα τριπλά -και ακόμη περισσότερα τα τετραπλά- ουράνια τόξα είναι πιο αχνά από τα συνηθισμένα μονά ουράνια τόξα, ενώ ο παρατηρητής δυσκολεύεται να τα δει, καθώς σε όλες τις περιπτώσεις τα πολλαπλά ουράνια τόξα διαρκούν μόλις λίγα δευτερόλεπτα και, όταν είναι ορατά, έχουν στο υπόβαθρό τους σκούρα σύννεφα.
Σύμφωνα με τις νέες μετεωρολογικές εκτιμήσεις, για να δημιουργηθούν τα σπάνια πολλαπλά ουράνια τόξα, πρέπει να έχει προηγηθεί έντονη βροχόπτωση ή καταιγίδα με σχεδόν όμοιου μεγέθους σταγόνες. Αν ο ήλιος «τρυπώσει» ανάμεσα στα σύννεφα, μπορεί στιγμιαία να προβάλλει ένα τριπλό ή και τετραπλό ουράνιο τόξο με φόντο τα παρακείμενα σκούρα σύννεφα. Το «κοντράστ» των χρωμάτων καθιστά, έστω και αχνά, ορατό το πολλαπλό ουράνιο τόξο.
Αν και η παρουσίαση της σχετικής μελέτης στη Διεθνή Συνδιάσκεψη Ατμοσφαιρικής Οπτικής ξεσήκωσε πολύ θόρυβο και αρκετοί επιστήμονες αμφισβήτησαν ακόμα και τη δυνατότητα δημιουργίας του φαινομένου, ο Γερμανός αστρονόμος Έλμαρ Σμιτ του πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Επιστημών της Χαϊδελβέργης κατάφερε, με τη βοήθεια δύο ερασιτεχνών φωτογράφων, για πρώτη φορά να αποτυπώσει στην κάμερα ένα τετραπλό και μόλις για δεύτερη φορά στην ιστορία ένα τριπλό ουράνιο τόξο.