Στα πλαίσια του φεστιβάλ «Αναλόγιο 2016» στη σκηνή της Φρυνίχου, συναντήθηκε ο ελληνικός διαφωτισμός με τη λογοτεχνία και τους νέους δημιουργούς.
Γράφει η Χαρά Κιούση
Το έργο «Είμαι» της Τζένης Κόλλια αναγνώσθηκε με θεατρικότητα και επιμελημένη κινησιολογία από την Εβελίνα Αραπίδη και τη Χριστίνα Χειλά Φαμέλη. Η εκπληκτική ομοιότης των δυο ηθοποιών διευκόλυνε τη θεατρική τους σχέση μέσα στο έργο.
Υποδύονται μια μάνα και μια κόρη, που μέσα από ένα παιχνίδι διαλεκτικό που μαγειρεύεται με μουσακά, γεύσεις, σκέψεις, μνήμες, αναστατώσεις, φοβίες, λανθασμένες αποφάσεις και αναιρέσεις, προσπαθούν να συμφιλιώσουν τις διαφορές τους και να συμβαδίσουν με τους δαίμονές τους.
Αδίστακτος και πανδαμάτωρ είναι ο χρόνος και η παντοδύναμη σκέψη που γεννά τις ιδέες. Τι γίνεται όμως όταν «ό,τι οριστεί ως πραγματικό γίνεται πραγματικό στις συνέπειές του;» Υπάρχει κάτι πραγματικό και αμετάβλητο στο χρόνο; Μπορούμε να δεχτούμε πως το δίλημμα θάρρος ή αλήθεια δεν υφίσταται; Κι ακόμα περισσότερο πως «πρέπει να υπακούς και στα δυο, λες κι είναι ένα». Δεν νομίζω πως έτσι βέβαια «πλησιάζεις την ουσία σου», γιατί η ουσία βασίζεται στην ακατάλυτη αλήθεια. «Είμαι» σημαίνει υπάρχω, σκέφτομαι σε σχέση με το είσαι, με το είμαστε, γιατί αυτός ο πανταχού παρών επισκέπτης, ο εαυτός μας, «όταν δεν μας διεκδικεί συρρικνώνεται».
Η Τζένη Κόλλια με αθωότητα παιδικής απορίας και αδυναμίας, προσπαθεί να πλησιάσει την αλήθεια της ζωής και των διαπροσωπικών σχέσεων. Η σκηνοθετική άποψη διευκολύνει και ξεκαθαρίζει αυτό το ζητούμενο τοποθετώντας τις δύο πρωταγωνίστριες αντικριστά και παράλληλα. Θα συναντηθούν ποτέ; Πιθανόν μέσα στο «είμαστε».
Πληροφορίες παράστασης
Κείμενο: Τζένη Κόλλια
Σκηνοθεσία: Ίρις Χατζηαντωνίου
Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Στεφανακίδης / Chromatic Sequence
Παίζουν: Εβελίνα Αραπίδη, Χριστίνα Χειλά Φαμέλη
