Ακούς ένα τραγούδι και σου αρέσει. Ακούς και ένα δεύτερο και είναι ακόμα καλύτερο. Αποφασίζεις να αγοράσεις το δίσκο του συγκροτήματος. Δηλώνεις πως είναι από τα αγαπημένα σου συγκροτήματα. Πηγαίνεις και στις συναυλίες τους. Γεμίζεις το δωμάτιό σου με τις αφίσες τους. Και ξαφνικά όλα γκρεμίζονται. Το λατρεμένο σου συγκρότημα αποδεικνύεται μια καλοστημένη απάτη.
Αν όλα τα παραπάνω σας ακούγονται λίγο παράξενα και μάλλον δύσκολα να έχουν γίνει, τότε σίγουρα δεν θα έχετε ακούσει για τους Milli Vanilli. Ένα συγκρότημα που μεσουράνησε στην ποπ σκηνή από το 1988 έως και το 1990 αλλά όπως αποδείχθηκε τα έκαναν όλα σωστά εκτός από ένα πράγμα: Να τραγουδάνε!
Και τότε τι είδους συγκρότημα μπορεί να είναι αυτό που τα μέλη του δεν τραγουδάνε; Σωστή ερώτηση. Το θέμα, ωστόσο, είναι πως οι Milli Vanilli έφτασαν να κερδίσουν ακόμα και βραβείο Grammy. Απίστευτο; Κι όμως. Έγινε. Έγινε και σόκαρε την παγκόσμια μουσική σκηνή που έμεινε εμβρόντητη να παρακολουθεί το πώς δυο εμφανίσιμοι άνδρες και ένας δαιμόνιος μουσικός παραγωγός μπορούν να κοροϊδέψουν τους πάντες! Τέλος, πάντων, τραγουδιστές δεν ήταν, αποδείχθηκαν, όμως, τρομεροί… ηθοποιοί!
Από την πλήρη αφάνεια στην απόλυτη καταξίωση μέσω απάτης
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο δαιμόνιος μουσικός παραγωγός Frank Farian ήθελε να βγάλει στην μουσική αγορά το επόμενο μεγάλο του project. Το πρώτο ήταν οι Boney M. και ήθελε η συνέχεια να είναι ανάλογη.
Ακούει μερικά ποπ τραγουδάκια και του αρέσουν. Του αρέσουν πολύ. Θεωρεί πως θα γίνουν επιτυχίες. Υπάρχει, ωστόσο, ένα μικρό πρόβλημα. Οι τύποι που τα τραγουδάνε έχουν μεν μια καλή φωνή αλλά δεν έχουν -αυτό που λέμε- το «πακέτο»! Η εμφάνισή τους δεν παραπέμπει σε ποπ stars και ο Farian αυτό ακριβώς θέλει να δημιουργήσει. Αστέρια.
Την ίδια, εποχή, ωστόσο, γνωρίζει και δυο άλλους τύπους. Τους Fab Morvan και Rob Pilatus. Εντυπωσιακές παρουσίες αμφότεροι. Γυμνασμένα κορμιά, ωραίες φάτσες με πορεία τόσο στον χορό όσο και στο μόντελινγκ. Αυτοί, μάλιστα. Αυτοί είχαν το «πακέτο», που έψαχνε ο Farian. Και εδώ, ωστόσο, υπήρχε ένα μικρό πρόβλημα. Οι δυο όμορφοι νεαροί ήταν ωραίοι μέχρι ν’ ανοίξουν το στόμα τους! Με τέτοιες φωνές δεν υπήρχε περίπτωση να κάνουν διεθνή καριέρα.
Μετά από πολύ σκέψη η Farian αποφάσισε πως αυτά τα δυο μικρά προβλήματα δεν έπρεπε να σταθούν εμπόδιο στα σχέδια του. Και έτσι το 1988 αποφασίζει να πάρει τις φωνές και να τις ενώσει με το «πακέτο». Κάπως έτσι δημιουργήθηκαν, στη Γερμανία, οι Milli Vanilli.
Μέσα στα επόμενα χρόνια η καριέρα τους εκτοξεύεται. Πουλάνε πολλά εκατομμύρια δίσκους, κάνουν τεράστιες επιτυχίες και όπου εμφανίζονται γίνεται πραγματικά χαμός. Κερδίζουν τη νεολαία και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού όπου δίνουν συναυλίες, παίζοντας ποπ με στοιχεία RnB, μέσα σε γεμάτα από παραληρούντες οπαδούς γήπεδα. Κυρίως γυναίκες οπαδούς, για να λέμε τα πράγματα ως έχουν.
Οι ίδιοι οι Milli Vanilli είχαν μπει πλέον τόσο πολύ στο πετσί του ρόλου τους που έφτασαν στο σημείο να αυτοανακηρυχθούν σε νέους… Beatles ή όπως είχε πει ο Pilatus για τον εαυτό του ο… νέος Έλβις! Και πώς να μη νιώθουν έτσι αφού έφτασαν να κερδίσουν το Grammy για το καλύτερο πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη καθώς και τρία βραβεία AMA.
Η ημέρα που «ο διάολος έσπασε το ποδάρι του»
Όπως είναι γνωστό, ωστόσο, μπορείς να κοροϊδεύεις πολύ κόσμο για λίγο καιρό ή λίγο κόσμο για πολύ καιρό. Σε κάθε περίπτωση το φινάλε είναι προδιαγεγραμμένο. Στην περίπτωσή των Milli Vanilli η αντίστροφή μέτρηση ξεκίνησε όταν έδωσαν τις πρώτες τους συνεντεύξεις.
Οι δημοσιογράφοι παρατηρούσαν πως οι δυο τους έχουν κακή σχέση με την… αγγλική γλώσσα. Και αυτό, όπως και να το κάνουμε, ήταν κομματάκι περίεργο για δυο τραγουδιστές που τραγουδάνε σε άψογα αγγλικά. Μέσα στην τρελή επιτυχία, ωστόσο, κανείς δεν έδωσε τη σημασία που έπρεπε.
Οι δημοσιογράφοι μπροστά στο τεράστιο κύμα της επιτυχίας του συγκροτήματος διστάζουν να αποκαλύψουν την απάτη και περιμένουν τον «διάολο να σπάσει το ποδάρι του».
Και τελικά εκείνη η ημέρα δεν άρχιζε να έρθει. Οι Milli Vanilli δίνουν μια συναυλία, στις 21 Ιουλίου 1989, μέσα σε ένα στάδιο με 80.000 θαυμαστές τους η οποία, μάλιστα, μεταδίδεται ζωντανά από το Mtv. Όλα κυλούσαν ομαλά μέχρι που στο ρεφραίν του «Girl You Know It’s True» η… βελόνα κόλλησε. Κυριολεκτικά. Και οι δυο εγκαταλείπουν τη σκηνή πανικόβλητοι μέχρι να διορθωθεί το πρόβλημα. Επιστρέφουν μετά από λίγο. Οι οπαδοί τους δεν έδωσαν σημασία. Δεν έγινε το ίδιο και με τους δημοσιογράφους, ωστόσο, οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία που έψαχναν.
Η επιβεβαίωση για αυτό που όλοι πλέον έβλεπαν ήρθε όταν τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς ο Charles Shaw ένας άσημος τραγουδιστής που άκουγε τη φωνή του να κάνει επιτυχία αλλά ο ίδιος να αμείβεται με μόλις 6.000 δολάρια όταν οι άλλοι είχαν στήσει πάρτι εκατομμυρίων άρχισε να μιλάει. Βλέπετε ο Charles Shaw μαζί με τον Brad Howell ήταν οι φωνές πίσω από τους Milli Vanilli. Αρχικά τους είχαν πει πως θα ηχογραφήσουν ως δεύτερες φωνές αλλά στο τελικό αποτέλεσμα αυτοί ήταν και οι… πρώτες και οι δεύτερες!
Κάπως έτσι ο Charles Shaw άρχισε να απειλεί θεούς και δαίμονες. Για να του κλείσουν το στόμα η δισκογραφική εταιρεία του δίνει 150.000 δολάρια αλλά, χολωμένος ο Charles Shaw αρχίζει και διασπείρει τη φήμη στα δημοσιογραφικά γραφεία.
Οι ψίθυροι πλέον έχουν αρχίσει να γίνονται κραυγές, η δημοτικότητα πέφτει και κάπως έτσι, στις 12 Νοεμβρίου 1990, οι Milli Vanilli και ο μάνατζέρ τους Sergio Vendero, αναγκάζονται και παραδέχονται δημόσια πως ουδέποτε τραγούδησαν οι ίδιοι και πως όλο αυτό ήταν μια απάτη στην οποία παγιδεύτηκαν από τον Frank Farian. Φυσικά και δεν πείθουν κανέναν. Λίγο πιο μετά για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού, θα τους αφαιρεθεί και το Grammy και θα ξεκινήσει μια πορεία στην κατηφόρα, δίχως φρένα.
Η επόμενη ημέρας της απάτης και το τραγικό φινάλε
Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα οι οι Milli Vanilli, ο μάνατζέρ τους Sergio Vendero και βέβαια ο μουσικός παραγωγός Frank Farian δέχονται 27 διαφορετικές μηνύσεις και αγωγές. Το παραμύθι έλαβε τέλος. Το συγκρότημα επιστρέφει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε σχεδόν τρια χρόνια νωρίτερα. Στην αφάνεια.
Το 1991 οι… πραγματικοί τραγουδιστές αποφασίζουν και βγάζουν τον δίσκο «The Moment Of Truth» (η στιγμή της αλήθειας), με το όνομα «The Real Milli Vanilli» (οι αληθινοί, Milli Vanilli). Εκμεταλλευόμενοι το θόρυβο από την απάτη κάνουν μια και μοναδική επιτυχία και εξαφανίζονται.
Δυο χρόνια αργότερα οι Fab Morvan και Rob Pilatus επιχειρούν να επανέλθουν στο προσκήνιο και με τις δικές τους φωνές αυτή τη φορά κυκλοφορούν έναν δίσκο. Γνωρίζουν παταγώδη αποτυχία καθώς πουλάνε στις ΗΠΑ, περίπου 2.000 αντίτυπα!
Στη συνέχεια ο Fab Morvan επιχείρησε να κάνει σόλο καριέρα κυκλοφορώντας το 2012 το άλμπουμ «Love Revolution» χωρίς, όμως, να καταφέρει κάτι αξιόλογο.
Σε ότι αφορά τον Rob Pilatus, μετά τις απανωτές αποτυχίες και την αρνητική δημοσιότητα, έπεσε σε κατάθλιψη. Έμπλεξε με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Μπαινόβγαινε στις φυλακές και έκανε πολλές απόπειρες αυτοκτονίας. Τελικά στις 2 Απριλίου 1998, σε ηλικία 33 ετών, βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου στην Φρανκφούρτη. Το ιατροδικαστικό πόρισμα έκανε λόγο για θανατηφόρο κοκτέιλ χαπιών και αλκοόλ! Όπως έλεγαν οι δικοί του άνθρωποι δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει το γεγονός πως τα καλύτερα χρόνια της ζωής του, ήταν εκείνα που ζούσε μέσα στο απόλυτο ψέμα…
