Ένας ξεχωριστός νοτιοαφρικανικός θίασος, το Baxter Theatre Centre, κι ένα έργο βασισμένο στο πολύκροτο έργο «Δεσποινίς Τζούλια» του Αυγούστου Στρίντμπεργκ (1888), συμπράττουν κάτω από την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά της Γιαέλ Φάρμπερ. Συνδετικός κρίκος, οι κοινωνικές και κατά επέκταση φυλετικές διαφορές.
Η παράσταση «Mies Julie», που θα δοθεί, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στην Πειραιώς 260 (Κτίριο Η) ως το Σάββατο 13 Ιουνίου, εστιάζει στην πάλη ανάμεσα σε δύο κοινωνικές τάξεις, δύο φύλα, δύο ψυχισμούς. Μέσα στην παγανιστική ευφορία μιας νύχτας καλοκαιριού, ένας υπηρέτης οδηγεί την κόρη τού αφεντικού του σε ένα ερωτικό παιχνίδι που τελικά θα οδηγήσει στη συντριβή.
Η ηθική ισοτιμία των κοινωνικών τάξεων και των δύο φύλων, που αποτελεί την ουσία του προβληματισμού και το αδιαπραγμάτευτο αίτημα της δραματουργίας του Στρίντμπεργκ, μεταφυτεύεται και εκσυγχρονίζεται στην εμπνευσμένη διασκευή της Γιαέλ Φάρμπερ. Η νοτιοαφρικανική εκδοχή της «Δεσποινίδας Τζούλια» υλοποιείται με φόντο τη μετα-απαρτχάιντ εποχή. Η απαγορευμένη σχέση του Αφρικανού εργάτη με την κόρη τού αφεντικού ξεδιπλώνεται στο δραματικό χρόνο μιας νύχτας του 2012, δύο δεκαετίες σχεδόν μετά την κατάργηση του ρατσιστικού νόμου, και στον δραματικό χώρο μιας κουζίνας, όπου η φωτιά σιγοκαίει, σε ένα απομακρυσμένο σπίτι της Ν. Αφρικής.
Το ερώτημα που τίθεται στην παράσταση είναι καίριο και οικουμενικό: Τι μπορεί να ανακτηθεί και να αποκατασταθεί από τον κόσμο της ανισότητας; Τελικά, αυτό που αναδεικνύεται είναι η αδυσώπητη σχέση θύτη και θύματος, εξουσίας και σαγήνης ανάμεσα στη λευκή Τζούλια και τον μαύρο Ζαν.
Το Baxter Theatre Centre στο Πανεπιστήμιο του Κέιπ Τάουν, από τους σημαντικότερους θεατρικούς χώρους στην πόλη, φιλοξενεί αδιάκοπα στη σκηνή του, από την ίδρυσή του το 1977, όλα τα είδη των τεχνών, από μουσική και μπαλέτο ως όπερα και θέατρο. Βρίσκεται πάντοτε στην πρώτη γραμμή με στόχο να βρουν έκφραση, στις σκηνές, στα φουαγιέ και τις αίθουσές του, οι κουλτούρες όλων των λαών της Νοτίου Αφρικής. Ακόμα και κατά τους χαλεπούς καιρούς των φυλετικών διακρίσεων, οι πύλες του παρέμειναν ανοιχτές σε όλους και κατάφερε να αναπτυχθεί αντλώντας υλικό από τα εγχώρια ταλέντα και δημιουργώντας μια μοναδική νοτιοαφρικανική θεατρική παράδοση.
