Όσες φορές κι αν έχετε δει την αγαπημένη σας ταινία, είναι γεγονός ότι δεν μπορείτε να γνωρίζετε τα πάντα γι’ αυτήν ή να έχετε παρατηρήσει την παραμικρή λεπτομέρεια που θα κάνει τη διαφορά. Όπως και αυτές που θα δείτε παρακάτω.
Ο Σον Κόνερι φορούσε περουκίνι σε κάθε ταινία του Τζέιμς Μποντ
Αν νομίζετε ότι ο ονειρεμένος 007 φαινόταν πολύ καλός για να είναι αληθινός, έχετε δίκιο. Ο Σον Κόνερι, ο πρώτος 007 που είδαμε στη μεγάλη οθόνη, άρχισε να χάνει τα μαλλιά στην ηλικία των μόλις 17 χρόνων, γι’ αυτό και σε όλες τις ταινίες του θρυλικού πράκτορα ήταν αναγκασμένος να φοράει περουκίνι.
Το Ψυχώ ήταν η πρώτη ταινία που έδειξε στη μεγάλη οθόνη λεκάνη τουαλέτας
Εκείνη την εποχή, ο Κώδικας Παραγωγής Κινηματογράφου απαγόρευσε την προσθήκη εικόνων από λεκάνες τουαλετών επειδή θεωρούνταν βρωμιά, με το Ψυχώ να αποτελεί το κλειδί για τον τερματισμό του κώδικα λογοκρισίας.
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο έκοψε πραγματικά το χέρι του στο Ντζάγκο
Σε μία από τις καλύτερες σκηνές της ταινίας ο Λεονάρντο ντι Κάπριο έκοψε κατά λάθος το χέρι του όταν το χτύπησε στο γυαλί κατά τη διάρκεια ενός θερμού μονόλογου. Αντί να αναζητήσει άμεση ιατρική φροντίδα, ο Ντι Κάπριο παρέμεινε στο σετ και χρησιμοποίησε τον πραγματικό τραυματισμό για να βελτιώσει τη σκηνή, λερώνοντας με το αίμα του το πρόσωπο της ανυποψίαστης Κέρι Ουάσινγκτον.
Η τελική σκηνή του Scream γυρίστηκε σε 21 νύχτες
Η τελική πράξη των 42 λεπτών, που πραγματοποιήθηκε εξ ολοκλήρου κατά τη διάρκεια του πάρτι στο σπίτι του Stu, χρειάστηκε 21 διαδοχικές νύχτες για να γυριστεί. Μάλιστα, το καστ και τα μέλη της παραγωγής το έκαναν αστείο χαρακτηρίζοντάς την συγκεκριμένη σκηνή ως την «μεγαλύτερη νύχτα στην ιστορία του τρόμου».
Υπάρχει ένα φλιτζάνι Starbucks σε κάθε σκηνή του Fight Club
Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φίντσερ πίστευε ότι το γεγονός με τα καταστήματα Starbucks που εμφανίζονταν σε κάθε τετράγωνο του Λος Άντζελες στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ήταν υπερβολικό, οπότε αποφάσισε να σατιρίσει την αλυσίδα καφέ στο Fight Club. Ισχυρίζεται ότι έχει τοποθετήσει ένα φλιτζάνι Starbucks σχεδόν σε κάθε σκηνή, σύμφωνα με το Reader’s Digest, φυσικά με την άδεια της εταιρείας, με μία μόνο εξαίρεση. Η Starbucks δεν ήθελε να καταστραφεί το κατάστημά της σε ταινία, οπότε αυτή η σκηνή χρησιμοποιεί τον κατασκευασμένο καφέ Gratifico.