Το Netflix φιλοξενεί σειρές και ταινίες με τη σέσουλα, ποντάροντας κάποιες φορές στην ποσότητα παρά την ποιότητα.

Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως λείπει η ποιότητα, απλώς πρέπει να ψάξεις για να τη βρεις.

Ξεφυλλίζοντας λοιπόν τη βιντεοθήκη του, βρίσκεις διαμαντάκια του παρελθόντος για όλα τα γούστα.

Κι αν το κανάλι συνεχίζει να επεκτείνει το πρωτότυπο περιεχόμενό του, εξακολουθεί να επιμένει σε παλιά και κλασικά έργα, με τίτλους να έρχονται και να φεύγουν με τη σέσουλα.

Αριστουργήματα σαν τα παρακάτω είναι ακόμα διαθέσιμα, αν και άγνωστο ως πότε…

«Κάποτε στη Δύση» (1968): Το έπος του Σέρτζιο Λεόνε με τους Χένρι Φόντα και Τσαρλς Μπρόνσον είναι μια πραγματική απομυθοποίηση της Δύσης, στο φόντο μιας νέας σιδηροδρομικής γραμμής. Ληστές, τραπεζίτες, πιστολάδες, μετανάστες και τυχοδιώκτες μπλέκονται με σκηνές ανθολογίας από χολιγουντιανά γουέστερν, που αναπαράγονται και αποδομούνται από τον σκηνοθέτη. Η καλύτερη ταινία του Σέρτζιο Λεόνε επηρέασε τους πάντες στη γενιά του.

«Monty Python’s Life of Brian» (1979): Το «Ένας προφήτης, μα τι προφήτης», όπως βγήκε στη χώρα μας το σπαρταριστό διαμαντάκι του βρετανικού κωμικού σίφουνα, μας παρουσιάζει τη ζωή του Μπράιαν, που γεννήθηκε τα Χριστούγεννα πλάι στο θείο βρέφος και περνά τη ζωή του προσπαθώντας να αποδείξει στους πάντες πως δεν είναι ο Μεσσίας. Το βλέπεις και το ξαναβλέπεις γελώντας κάθε φορά.

«Βρώμικος Χάρι» (1971): To νεο-νουάρ του Ντον Σίγκελ σφράγισε τα αστυνομικά, χαρίζοντάς μας έναν Κλιντ Ίστγουντ στον κλασικότερο ίσως ρόλο του. Ο επιθεωρητής Χάρι Κάλαχαν δεν χρειάζεται συστάσεις, ώρα να ξαναθυμηθείς τα αιμοβόρα καμώματά του εντός οθόνης.

«Φιλαδέλφεια» (1993): Το συγκλονιστικό φιλμ του Τζόναθαν Ντέμι έσπασε το ταμπού του AIDS, αποφασίζοντας να μιλήσει με ειλικρίνεια για τη νόσο και ταρακουνώντας έτσι τον πλανήτη. Είναι μια τραγική ταινία τόσο στο πανί όσο και εκτός σινεμά, ένα οσκαρικό οδοιπορικό πάνω σε μια αρρώστια για την οποία ο κόσμος εθελοτυφλούσε για μια δεκαετία…

«Blade Runner: The Final Cut» (2007): Το sci-fi αριστούργημα του Ρίντλεϊ Σκοτ αποβιβάστηκε σχετικά πρόσφατα στο Netflix και μάλιστα όχι στην αρχική εκδοχή του 1982, αλλά στο περίφημο «Final Cut». Απαθανατίζοντας δηλαδή το πραγματικό όραμα του σκηνοθέτη για την ταινία του, μακριά από τις επιταγές και τα κοψίματα του στούντιο. Ακόμα και το τέλος ξαναγύρισε ο Ρίντλεϊ Σκοτ!