Ακόμα κι αν οι περισσότεροι δεν θυμούνται τον ίδιο τον Γκασπάρ Νοέ, σκηνοθέτη που συνηθίζει να προκαλεί με τις ταινίες του και το στυλ του όσο λίγοι, είναι σίγουρο πως δεν ξεχνούν τον βιασμό της Monica Belluci επί σκηνής στην ταινία Irreversable, καθώς και το Enter the Void, το 2009. Ο Νοέ επέστρεψε φέτος στις Κάννες με την ταινία Love, μια προκλητική ερωτική Οδύσσεια που γυρίστηκε σε εκθαμβωτικό 3D, η οποία θα φιλοξενηθεί στις Νύχτες Πρεμιέρας.

«Η ταινία μου αυτή είναι πιο απλή, δεν είναι φορμαλιστική. Θέλησα να είμαι πιο κοντά στην πραγματική ζωή και ήξερα ότι ήθελα να χρησιμοποιήσω μια άλλη κινηματογραφική γλώσσα, που δεν είχα ως τώρα χρησιμοποιήσει» είπε ο Γκασπάρ Νοέ, σε συνέντευξη Τύπου στο Γαλλικό Ινστιτούτο, και συμπλήρωσε: «από τις χαρές που έχεις όταν κάνεις ταινίες είναι να προσπαθείς να παίζεις με την γλώσσα στον τρόπο που κινηματογραφείς, και θέλω να αναζητώ νέους τρόπους, να εκφράζομαι με τις εικόνες».

Στις επίμονες ερωτήσεις για το αν η ταινία του είναι πορνογραφία, ο σκηνοθέτης είπε ότι «πορνογραφική είναι η ταινία όπου οι εικόνες έχουν γυριστεί προκειμένου κάποιος να ερεθιστεί και στη συνέχεια να αυνανιστεί. Η δική μου ταινία δεν έχει αυτό το σκοπό, ήθελα να απεικονίσω ένα ερωτικό πάθος όπως είναι». Στην ερώτηση γιατί ο τίτλος της είναι LOVE και όχι SEX είπε: «Αν αφαιρέσετε την συναισθηματικότητα από το σεξ τότε ναι, θα μπορούσατε να έχετε μια τέτοια ταινία. Ίσως να ήταν ερωτική, αλλά δεν θα απευθυνόταν στο κομμάτι του μυαλού που σκέφτεται ως θηλαστικό, γιατί ως θηλαστικά θέλουμε να προστατεύουμε αυτούς που αγαπάμε. Υπάρχει και ένα τμήμα του εγκεφάλου μας που είναι πιο υπολογιστικό, και είναι αυτό που μας κάνει να μιλάμε και να κάνουμε προβλέψεις για μέλλον. Η υπολογιστική αυτή ανάγκη θα εστίαζε στην κυριαρχία και την επιβίωση, και τότε θα μπορούσε να είναι μια ταινία για τον πόλεμο και το σεξ. Θα ήταν εξαιρετικά βάρβαρη και σκληρή ταινία. Τις εικόνες του ψυχρού σεξ μπορείτε να τις βρείτε παντού, δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο».

Για το αν επιδιώκει την πρόκληση, ο σκηνοθέτης απάντησε ότι σε μία τάξη υπάρχει ο καλός μαθητής και ο προβληματικός μαθητής. «Δεν ήμουν ποτέ ο προβληματικός μαθητής αλλά πάντα ζήλευα τον προβληματικό μαθητή της τάξης μου, γιατί ήταν το κακό παιδί, που έκανε φασαρία και έβριζε τους καθηγητές. Νομίζω ότι έχει έρθει ο καιρός να περάσω από τον καλό μαθητή στον κακό μαθητή. Με το που θα βρεθεί κάποιος σε αυτή τη θέση καταλαβαίνει ότι είναι φυσιολογικό. Δεν υπάρχει τίποτα στις ταινίες μου που το κάνω μόνο και μόνο για να σοκάρω. Πάντως, πρέπει να γνωρίζουμε ότι η αγάπη δεν είναι ένα καθεστώς ειρήνης είναι ένα καθεστώς πολέμου. Μας κάνει να είμαστε χαρούμενοι και ταυτόχρονα να υποφέρουμε».

Το LOVE βρίσκει τον κεντρικό του ήρωα, τον Murphy, το πρωί της Πρωτοχρονιάς. Το τηλέφωνο χτυπά, ενώ εκείνος βρίσκεται δίπλα στη γυναίκα του και το δύο ετών παιδί του. Ακούει τα μηνύματα του τηλεφωνητή του, ένα μήνυμα από την μητέρα της Electra. Η γυναίκα είναι απελπισμένη και ζητά από τον Murphy να της πει αν έχει νέα για την κόρη της που έχει χαθεί, που αγνοείται για αρκετό διάστημα. Η μέρα περνά και ο Murphy θα βρεθεί το βράδυ να σκέφτεται τα δύο χρόνια της θυελλώδους σχέσης του με την Electra, στην πιο παθιασμένη σχέση της ζωής του, τις υποσχέσεις της, τα παιχνίδια της και τα λάθη της. Και κάπου εκεί αρχίζει το Love…