Ο Μάνος Κατράκης στον κινηματογράφο, υποδυόταν κυρίως τον σκληρό, τον αδίστακτο πλούσιο με το βλέμμα που «πάγωνε» τον θεατή. Εννοείται πως οι ρόλοι αυτοί ήταν κόντρα στον χαρακτήρα του σπουδαίου ηθοποιού, ο οποίος στην πραγματική του ζωή, ήταν ένας σεμνός και δοτικός άνθρωπος, δίκαιος με τους συναδέλφους και ευγενικός με όλους.

Αλλά για χάρη της Τέχνης, την οποία υπηρέτησε με απόλυτο σεβασμό και ήθος, ενσάρκωνε στη μεγάλη οθόνη ρόλους που ήταν κόντρα στην ηθική του, ακόμη και στα πολιτικά του πιστεύω, αφού ο αριστερός Μάνος Κατράκης είχε υποδυθεί μέχρι και τον φίλο των Γερμανών. Ωστόσο, η μοναδική φορά που ο ηθοποιός αρνήθηκε να «υπακούσει» στις ανάγκες του ρόλου και μάλιστα χωρίς να δέχεται άλλη κουβέντα, ήταν στην ταινία «Η ιστορία μιας ζωής» του Γιάννη Δαλιανίδη με συμπρωταγωνίστρια τη Ζωή Λάσκαρη.

Όταν ο Δανιαλίδης έγραφε το σενάριο, στο μυαλό για τον ρόλο του σκληρού και πλούσιου, Μικέ Παπαδήμα, είχε μόνο τον Μάνο Κατράκη. Ήταν πεπεισμένος πως κανείς άλλος δεν θα μπορούσε να αποδώσει τόσο πειστικά το ρόλο του μεγαλοαστού που δεν διστάζει να «αγοράσει» με τα χρήματά του, τη νεαρή επαρχιωτοπούλα, Μαριγώ, η οποία τον παντρεύεται από ανάγκη.

Για τον ρόλο της Μαριγώς, η επιλογή της «εκλεκτής» του Ζωίτσας Λάσκαρη, ήταν μάλλον μονόδρομος. Εξάλλου, ήδη μαζί είχαν γυρίσει αρκετές ταινίες, εκ των οποίων ο «Κατήφορος» το 1961, ο «Νόμος 4000» το 1962, ο «Ίλιγγος» το 1963 και ο «Εγωισμός» το 1964, όπου η νεαρή τότε ταλαντούχα ηθοποιός είχε εμφανισθεί σε τολμηρές σκηνές, σκανδαλώδεις για εκείνη την εποχή, ενώ στα 24 χρόνια αποτελούσε ήδη το «απόλυτο θηλυκό» του ελληνικού κινηματογράφου.

Ωστόσο, ο Γιάννης Δαλιανίδης αντιμετώπισε μεγάλα ζόρια, με τον Μάνο Κατράκη. Όταν του έστειλε το σενάριο να το διαβάσει, περιμένοντας το πολυπόθητο «ναι», εκείνος διαπίστωσε ότι υπήρχαν αρκετές ερωτικές σκηνές μεταξύ του ίδιου και της Λάσκαρη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, το επέστρεψε πίσω ως απαράδεκτο και ξεκαθαρίζοντας ότι δεν πρόκειται να δεχτεί την πρόταση.

Ο Δαλιανίδης δεν ήθελε κανέναν άλλον για τον ρόλο του Παπαδήμα κι έτσι προσπάθησε να τον μεταπείσει. Αλλά ο Κατράκης ήταν ανένδοτος, θεωρώντας «ντροπή» στα 58 του χρόνια -τόσο ήταν τότε – να γυρίσει ερωτικές σκηνές με την 24χρονη Λάσκαρη. Ακόμη και αν επρόκειτο για τέχνη και θα ήταν για τις ανάγκες της μυθοπλασίας. Ήταν κάτι πέρα και έξω από την ηθική του, δεν τον έκανε να νιώθει άνετα, ενώ δεν έβρισκε τον λόγο να υπάρχουν οι ερωτικές σκηνές, αφού δεν θα προσέδιδαν κάτι παραπάνω στην πλοκή της ταινίας.

Έτσι, ο σκηνοθέτης, προκειμένου να εξασφαλίσει το «ναι» του Κατράκη, συμφώνησε να υπάρχουν μόνο μερικές τρυφερές αγκαλιές ανάμεσα στο ζευγάρι και τίποτα περισσότερο.

Η υπόθεση

Μια ορφανή κοπέλα φεύγει από το χωριό που ζούσε με τη γιαγιά της και πηγαίνει στην Αθήνα. Αρχικά προσλαμβάνεται ως υπηρέτρια σε ένα μικροαστικό σπίτι, αλλά απολύεται όταν την πιάνουν να ερωτοτροπεί με τον γιο της οικογένειας. Πιάνει δουλειά σε ένα κομμωτήριο και γνωρίζει έναν πλούσιο κύριο, τον οποίο και παντρεύεται μετά το θάνατο της γυναίκας του. Έτσι, εισέρχεται στους κόλπους της υψηλής κοινωνίας, μέσα στους οποίους θα βρει ανέσεις, έρωτες αλλά και παγίδες που θα την οδηγήσουν σε δύσκολες αποφάσεις.

Ήξερες ότι….

  • Η «Ιστορία μιας ζωής» βγήκε στους κινηματογράφους στις 15 Νοεμβρίου 1965. Έκοψε 307.940 εισιτήρια και ήρθε στη 15η θέση ανάμεσα σε 101 ελληνικές ταινίες της σαιζόν.
  • Η ταινία, όπως αναφέρει και η Finos Film, αποτελεί ίσως το καλύτερο από τα κοινωνικά δράματα που σκηνοθέτησε ο Γιάννης Δαλιανίδης στο πρώτο μισό της δεκαετίας του ’60.
  • Η πρεμιέρα έγινε στο επίσημο πρόγραμμα του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
  • Σε αυτήν, κάνουν ντεμπούτο η Μαρία Μαρτίκα και ο Θωμάς Κωνσταντινίδης.