Τελικά τα πήρε όλα… «τα πάντα όλα»! Η αντισυμβατική κωμωδία επιστημονικής φαντασίας, μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες, ξεκίνησε από το περιθώριο και αναδείχθηκε στο μεγάλο φαβορί. Πολλοί την αποθέωσαν και άλλοι την «έθαψαν».

Ανεξάρτητα από την υποκειμενική γνώμη για το αισθητικό – καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της ταινίας «Everything Everywhere All at Once», όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της, όλοι συμφωνούν πως η επιλογής της ως «κορυφαία» της χρονιάς είναι μια «ριζοσπαστική» απόφαση. Ή όπως γράφει o Nicholas Barber στο BBC πρόκειται για ένα «χαστούκι στο πρόσωπο του Χόλιγουντ».

Η αναφορά του Nicholas Barber είναι μια σαφής παραπομπή στο περιστατικό που σημειώθηκε ένα χρόνο πριν στην τελετή των Όσκαρς με το χαστούκι του Γουίλ Σμιθ στον Κρις Ροκ. Φέτος κανείς δεν χαστούκισε κανέναν, και όλοι όσοι βραβεύτηκαν εξέφρασαν τα θερμά συναισθήματά τους. Πολλοί μάλιστα ανέφεραν πως η δημιουργία ταινιών, όπως και η ζωή, είναι μια ομαδική προσπάθεια.

Η ταινία «Τα πάντα Όλα» σάρωσε στα περιβόητα βραβεία, κερδίζοντας συνολικά 7 αγαλματίδια. Όσκαρ καλύτερης ταινίας και όσκαρ σκηνοθεσίας στους Ντάνιελ Κουάν και Σάινερτ. Απέσπασε επίσης τρία από τα τέσσερα βραβεία ηθοποιίας: Η πρωταγωνίστρια Μισέλ Γιο πήρε το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου,  η Τζέιμι Λι Κέρτις του δεύτερου γυναικείου ρόλου και ο Κε Χούι Κουάν του δεύτερου ανδρικού ρόλου. Πήρε επίσης το Όσκαρ καλύτερου μοντάζ και του καλύτερου πρωτότυπου σεναρίου.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο Κουάν είχε εγκαταλείψει την υποκριτική μετά τους πρώτους ρόλους σε παιδική ηλικία, στις ταινίες «Indiana Jones & The Last Crusade» και The Goonies. Η νίκη του ήταν ένας θρίαμβος της «δεύτερης ευκαιρίας». Η δε βράβευση της Μισέλ Γιο αποτέλεσε μια αναγνώριση για τη μακρόχρονη καριέρα της, μια απάντηση για όσους έλεγαν πως «έχει περάσει η εποχή της». «Σε όλα τα μικρά κορίτσια και αγόρια που μου μοιάζουν, αυτό είναι ένας φάρος της ελπίδας», είπε, στέλνοντας μήνυμα προς όλους τους ασιατικής καταγωγής ηθοποιούς, που ένιωθαν στο περιθώριο της λαμπρής κινηματογραφικής τελετής.

Αυτό ενδεχομένως να ήταν και το κεντρικό θέμα της βραδιάς. Η νίκη των «μικρών», αυτών που βρίσκονται έξω από τους προβολείς των υπερλαμπρων χολιγουντιανών αστέρων. Ο μεγάλος νικητής των Όσκαρ ήταν μια ταινία που όχι μόνο είχε έναν ασιατοαμερικανό συν-σκηνοθέτη, αλλά και το ίδιο της το θέμα αφορούσε μια Ασιάτισσα μετανάστρια και την οικογένειά της. Επίσης υπήρχε και το Naatu Naatu, το ινδικό τραγούδι της ταινίας RRR, που ξεσήκωσε τη σκηνή και κέρδισε το Όσκαρ, αλλά και το επίσης ινδικό «The Elephant Whisperers», που κέρδισε το Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους.

«Αν και η τελετή κύλησε χωρίς μια αναστάτωση ή ένα σοκ, ήταν ριζοσπαστική με τον δικό της ήσυχο τρόπο», σχολιάζει ο Nicholas Barber σε άρθρο του στο BBC και προσθέτει: «Η απουσία από τους νικητές πολλών από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ, μεταξύ αυτών του Τομ Κρούζ και του Τζέιμς Κάμερον, στέλνει ένα μήνυμα πως οι βεβαιότητες της κινηματογραφικής βιομηχανίας των ΗΠΑ καταρρέουν. Τα μεγάλα ιστορικά στούντιο αρκέστηκαν σε ένα βραβείο ήχου (Top Gun: Maverick), ένα βραβείο οπτικών εφέ (Avatar: The Way of Water) και ένα βραβείου κουστουμιών (Black Panther: Wakanda Forever).

Ήταν ένα ανεξάρτητο στούντιο, το Α24, πίσω από την παραγωγή του Everything Everywhere All at Once, αλλά και πίσω από το The Whale (Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου στον Μπρένταν Φρέιζερ και Όσκαρ κομμώσεων και μακιγιάζ). Ο έτερος μεγάλος νικητής της βραδιάς, το «Ουδέν Νεότερο από το Δυτικό Μέτωπο» ήταν μια γερμανική παραγωγή που χρηματοδοτήθηκε από το Netflix, που επίσης χρηματοδότησε τον νικητή του Όσκαρ κινουμένων σχεδίων «Pinocchio» του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.

Όλη η τελετή θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια ομολογία πως το Χόλιγουντ δεν κάνει πλέον τις καλύτερες ταινίες ή τουλάχιστον δεν κάνει το είδος των ταινιών που μπορούν να κερδίζουν Όσκαρ. Ίσως λοιπόν ο Τζίμι Κίμελ (παρουσιαστής της βραδιάς) να έκανε λάθος όταν αστειευόμενος είπε πως η τελετή ολοκληρώθηκε χωρίς επεισόδια. Ήταν ένα χαστούκι στο πρόσωπο για το Χόλιγουντ».