Οι ταινίες της Ντίσνεϊ αδιαμφισβήτητα έχουν μεγαλώσει και κρατήσει συντροφιά σε γενιές και γενιές, ενώ μέχρι σήμερα συγκαταλέγονται στις αγαπημένες της κάθε οικογένειας, που τα μέλη της θέλουν να περάσουν χρόνο μαζί. Ίσως πιστεύετε ότι γνωρίζετε τα πάντα για τις αγαπημένες σας ταινίες κινουμένων σχεδίων, αλλά υπάρχει ένα πράγμα που ίσως έχετε παρατηρήσει και δεν ξέρατε ποτέ τη συλλογιστική που κρύβεται πίσω από αυτό.
Αλήθεια, λοιπόν, πόσες ταινίες της Ντίσνεϊ μπορείτε να σκεφτείτε που η μητρική φιγούρα υπάρχει ως πρωταγωνιστικός χαρακτήρας; Ο λόγος που απουσιάζουν στην πραγματικότητα έχει πολύ νόημα. Από την πρώτη ταινία της Ντίσνεϊ, «Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι» μέχρι τις πιο πρόσφατες ταινίες όπως το «Frozen», πολλές ταινίες του κολοσσού στερούνται μητέρων.
Είτε, αρχικά, ο χαρακτήρας της μητέρας υπάρχει σαν έννοια αλλά στη συνέχεια και σχετικά σύντομα σκοτώνεται, όπως η μαμά του «Μπάμπι», είτε απλά δεν αναφέρεται ποτέ όπως στη «Μικρή Γοργόνα».
Όπως αναφέρει το Reader’s Digest πολλοί είναι εκείνοι που υποθέτουν ότι η έλλειψη μητέρων στις ταινίες της Ντίσνεϊ έχει να κάνει με την τραγική τύχη της μητέρας του ίδιου του Γουόλτ Ντίσνεϊ, Φλόρας Ντίσνεϊ, η οποία πέθανε στις αρχές της δεκαετίας του 1940 λίγο μετά την μετακόμιση της ίδιας και του συζύγου της σε ένα σπίτι που τους αγόρασε ο γιος τους, μετά την επιτυχία των πρώτων ταινιών του, δήλωσε ο παραγωγός της Ντίσνεϊ Don Hahn στο περιοδικό Glamour.
Υπήρξε διαρροή καυστήρα που δεν επιδιορθώθηκε ποτέ (παρά το γεγονός ότι ο Γουόλτ έστειλε ανθρώπους από το στούντιο για να το επισκευάσουν) και οι δύο γονείς του αρρώστησαν, με τη μητέρα του τελικά να χάνει τη μάχη για την ζωή. Πολλοί εικάζουν ότι ο Ντίσνεϊ διοχέτευσε τη θλίψη και την ενοχή του για το θάνατο της μητέρας του στις επόμενες ταινίες του.
Ωστόσο, πολλές από τις ταινίες του πριν από το θάνατο της μαμάς του παρουσίαζαν ελλιπείς μητρικές φιγούρες. Πολλές ταινίες της Ντίσνεϊ βασίζονται, επίσης, σε παραμύθια όπου η μητέρα δεν ήταν παρούσα. Στην ίδια συνέντευξη στο Glamour, ο Hahn είπε ότι η τακτική της αγνοούμενης μητέρας είναι ένας τρόπος αντιμετώπισης θεμάτων όπως η ανάπτυξη και η ωρίμανση στο σύντομο χρονικό διάστημα της ταινίας. Πολλές ταινίες που έγιναν πολύ μετά το θάνατο του Γουόλτ, όπως η «Πεντάμορφη και το Τέρας» και ο «Βασιλιάς των Λιονταριών», έχουν βασικούς χαρακτήρες που χάνουν τους γονείς τους και πρέπει να μάθουν να τα βγάζουν πέρα και να εξελίσσονται εξαιτίας αυτού.