Ένας από τους σημαντικότερους αρχιμουσικούς στην ιστορία, ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, «έστελνε τους νέους μαέστρους στην επαρχία να μελετήσουν την οπερέτα, που θα παραμένει πάντα επίκαιρη», τονίζει σε συνέντευξή της στο ΑΜΠΕ στη Βιέννη, η Ντάγκμαρ Σέλενμπεργκερ, η διευθύντρια του ξακουστού αυστριακού Φεστιβάλ του Μέρμπις, του θεωρούμενου ως η «Μέκκα της οπερέτας».

Η ανατολικογερμανικής καταγωγής διάσημη υψίφωνος είχε αναλάβει πέρσι τη διεύθυνση του φεστιβάλ οπερέτας -του πλέον επιτυχημένου θερινού φεστιβάλ θεάτρου στην Ευρώπη- στη γραφική κωμόπολη Μέρμπις στις όχθες της λίμνης Νόιζιντλερζε, της μεγαλύτερης στεπώδους λίμνης της Ευρώπης στην επαρχία Μπούργκενλαντ, μερικές δεκάδες χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Βιέννης στα σύνορα με την Ουγγαρία.

Φέτος, 57 χρόνια από την ίδρυση του φεστιβάλ και στη δεύτερη περίοδο της νέας, δικής της, εποχής, η Ντάγκμαρ Σέλενμπεργκερ καινοτόμησε, παρουσιάζοντας κατ΄ εξαίρεση μια υπερπαραγωγή ενός κλασικού μιούζικαλ, του θρυλικού «Ανατέβκα» («Ο βιολιστής στη στέγη»), του οποίου η αυλαία έπεσε την περασμένη Παρασκευή, έπειτα από 23 παραστάσεις που συγκέντρωσαν πάνω από 168.000 θεατές, καταγράφοντας νέο ρεκόρ μετά το 2008.

Είναι η μεγαλύτερη τιμή για την οπερέτα αυτό που έλεγε ο Χέρμπερτ φον Κάραγιαν στους νέους μαέστρους: «παιδιά, αν θέλετε να γίνετε καλοί μουσικοί, πηγαίνετε στην επαρχία και διευθύνετε οπερέτα, γιατί με αυτή θα μάθετε την τέχνη, καθώς σε αυτό το τόσο διαφορετικό είδος μουσικής αναμιγνύονται τα πάντα, διάλογοι, συναισθήματα, γοητεία, χιούμορ και όλο αυτό το ανάλαφρο», εξηγεί στη συνέντευξή της στο ΑΜΠΕ, η διευθύντρια του φεστιβάλ.

Για την ίδια, που έχει ερμηνεύσει δεκάδες ρόλους έργων όπερας σε μεγάλα ευρωπαϊκά λυρικά θέατρα, η οπερέτα αποτελεί την ωραιότερη και δυσκολότερη πρόκληση επί σκηνής, έχοντας, πέραν των όσων έλεγε ο Κάραγιαν, «μια συνεχή δράση, μοναδικές σε κάλλος μελωδίες πάντα με την ανάλαφρη μούσα και την ξεχωριστή ατμόσφαιρα».

Πρόθεσή της, όπως αναφέρει η Ντάγκμαρ Σέλενμπεργκερ, είναι όχι μόνο να συνεχίσει το έργο που άφησε ο προκάτοχός της, ο επί 20 χρόνια διευθυντής του φεστιβάλ, ο διάσημος πρώην πρωταγωνιστής της Λαϊκής Όπερας της Βιέννης, Χάραλντ Σεραφίν, αλλά να προχωρήσει σε νέους δρόμους, να κάνει επιπλέον βήματα, ελκυστικότερα ίσως για το κοινό, παραμένοντας ωστόσο πάντα πιστή στην παράδοση του Μέρμπις.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η φετινή καινοτομία να ανεβάσει το θρυλικό μιούζικαλ, το «Ανατέβκα», θεωρώντας πως «το κλασικό μιούζικαλ, όπως το συγκεκριμένο, προήλθε από την οπερέτα, είναι στην ουσία οπερέτα και δεν μπορεί να συγκρίνεται με το σημερινό, μοντέρνο μιούζικαλ, γιατί έχει μια διαφορετική βάση, μια άλλη βαρύτητα» και η ίδια δεν αποκλείει να υπάρξει και στο μέλλον κάποιο κλασικό μιούζικαλ που θα ανεβάσει στη σκηνή του Μέρμπις.

Ωστόσο δεν τίθεται καν θέμα να αλλαχτεί κάποτε ο χαρακτήρας του Φεστιβάλ του Μέρμπις, το οποίο, όπως επαναλαμβάνει η Ντάγκμαρ Σέλενμπεργκερ, είναι και θα παραμείνει αφιερωμένο στην οπερέτα που αναδεικνύεται εκεί σε όλο το μεγαλείο της.

Και αυτό γιατί το ελαφρύ αυτό λυρικό θέατρο με τις βιεννέζικες ρίζες, γνωρίζει εκεί μια πραγματική αναγέννηση και τις μεγαλύτερες ανά τον κόσμο δόξες του, προσελκύοντας τους λάτρεις του, όχι μόνον από την Αυστρία αλλά επίσης από τις γειτονικές και άλλες χώρες, αποτελώντας ένα είδος σημαντικού προϊόντος εξαγωγής.

Γεννημένη το 1958 στο ΄Οσατς της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, η Ντάγκμαρ Σέλενμπεργκερ σπούδασε κλασική μουσική στη Δρέσδη για να αρχίσει αμέσως μετά τις σπουδές της μια επιτυχημένη τριαντακονταετή σταδιοδρομία ως υψίφωνος σε θέατρα της Γερμανίας και του εξωτερικού, έχοντας ερμηνεύσει ως πρωταγωνίστρια πολλούς ρόλους έργων όπερας και οπερέτας, και να διατελέσει μόνιμο μέλος της Κωμικής Οπερας του Βερολίνου και της Όπερας του Ρήνου.

Η επιλογή της από την κριτική επιτροπή, έπειτα από διεθνή διαγωνισμό, το Μάιο του 2011, για να αναλάβει τη διεύθυνση του ξακουστού Φεστιβάλ Μέρμπις, από το τέλος του 2012 με ένα δεκαετές συμβόλαιο, υπήρξε έκπληξη καθώς στους υποψήφιους συγκαταλέγονταν γνωστοί διευθυντές θεάτρων ανά τον κόσμο με ολοκληρωμένα σχέδια για το μέλλον του Μέρμπις, όμως τα δικά της σχέδια και οι προτάσεις, ιδιαίτερα καινοτομικές, φαίνεται να έπεισαν περισσότερο.

Το Μέρμπις, με το φεστιβάλ του, που φέτος συμπληρώνει 57 χρόνια ζωής, είναι για την οπερέτα αυτό που είναι για τις όπερες του Μότσαρτ, το Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας ή για εκείνες του Ρίχαρντ Βάγκνερ, το Μπάιροιτ της Γερμανίας.
Με τα 3.600 τετραγωνικά μέτρα της, η σκηνή του Μέρμπις δεν είναι μόνον η μεγαλύτερη σκηνή οπερέτας στον κόσμο, αλλά ξεχωρίζει συγχρόνως με την πρωτοτυπία της καθώς επιπλέει πάνω στα νερά της λίμνης Νόιζιντλερζε, η οποία αποτελεί μέρος του σκηνικού πολλών παραστάσεων, ενώ ο αμφιθεατρικός χώρος των θεατών προσφέρει 6.200 θέσεις που γεμίζουν κάθε βράδυ των παραστάσεων, μέχρι την τελευταία.