Πρωτοστατεί στον χώρο του θεάτρου για παιδιά, εδώ και 30 χρόνια. Όλα ξεκίνησαν στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, όταν η Κάρμεν Ρουγγέρη δημιούργησε τους «Ρακοσυλλέκτες», μία «ομάδα για τα παιδιά της γειτονιάς της, στη Νέα Σμύρνη, για να περνάνε ωραία τα Σαββατοκύριακα».
Το 1993 δίνει ταυτότητα στην Παιδική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου και τρία χρόνια αργότερα στην Παιδική Σκηνή της Λυρικής Σκηνής, στις οποίες δραστηριοποιείται ως σκηνοθέτης και συγγραφέας. Οι παραστάσεις της έχουν μεγάλη απήχηση στο κοινό, το οποίο και θα την ακολουθήσει πιστά και αργότερα, στο ελεύθερο θέατρο.
Άνθρωπος εργατικός, δημιουργικός και αισιόδοξος, έχει κατορθώσει να δώσει μια διαφορετική πνοή στο παιδικό θέατρο, με τη σημασία και το σεβασμό, που του αρμόζει.
«Στο θέατρο για τα παιδιά, λέει ο Στανισλάφσκι, “οι ηθοποιοί πρέπει να παίζουν όπως στο θέατρο για μεγάλους με μία διαφορά: πρέπει να παίζουν λίγο καλύτερα”. Αυτή είναι η σημαία μου….» δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Κάρμεν Ρουγγέρη τονίζοντας πως δεν την ενδιαφέρει ν’ ανεβάζει παραστάσεις απλώς για να διασκεδάσει τους μικρούς θεατές.
«Πιστεύω ότι αποστολή του θεάτρου πέρα από το να ψυχαγωγεί, είναι τα παιδιά να μαθαίνουν από αυτό. Το θέατρο είναι και πρέπει να είναι πηγή γνώσης» συμπληρώνει η ηθοποιός που θεωρείται η αγαπημένη των παιδιών. «Πώς το έχετε πετύχει αυτό;» την ρωτάμε. «Τα παιδιά έχουν ένστικτο. Καταλαβαίνουν ότι τα αγαπάς. Στις παραστάσεις έρχονται όλα, μου απλώνουν τα χεράκια τους και με αγκαλιάζουν. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτή και με γεμίζει ευτυχία!» παραδέχεται η ίδια.
Φέτος, η Κάρμεν Ρουγγέρη δίνει και πάλι το στίγμα της μέσα από δύο παραστάσεις. Στην καρδιά της Αθήνας, στο θέατρο Κιβωτός, παρουσιάζει τη νέα της δουλειά- υπό τον τίτλο «Μαγικό κλειδί»- εμπνευσμένη από το παραμύθι της Πηνελόπης Δέλτα «Η καρδιά της βασιλοπούλας». «Μία συγγραφέας που σημάδεψε την πνευματική ζωή του τόπου μας τον 20ο αιώνα και που πιστεύω ότι όλα τα παιδιά, αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να γνωρίσουν μέσα από ένα βιβλίο ή μια θεατρική παράσταση» εξηγεί η ηθοποιός και προσθέτει :
«Η ιστορία προέρχεται από το βιβλίο της Δέλτα “Παραμύθια κι άλλα”, το οποίο έπεσε στα χέρια μου εντελώς τυχαία, σε ένα παζάρι βιβλίων. Το έκανα παράσταση με πολύ μεγάλο σεβασμό προς την αρχική δημιουργό. Πρόκειται για ένα υπέροχο παραμύθι που προσφέρει τροφή για σκέψη». Έτσι λοιπόν, πριν ξεκινήσει η παράσταση που «αφηγείται τη ζωή μιας νεαρής βασιλοπούλας που αναζητά την καρδιά της», οι ηθοποιοί μιλούν με τα παιδιά για τη σπουδαία συγγραφέα και το έργο της.
Όλα στο έργο διαδραματίζονται σ’ ένα νησί, στο οποίο οι μικροί θεατές θα έχουν την ευκαιρία να ξεναγηθούν μέσα από μία παραμυθένια μακέτα. Το σκηνικό, όμως, παραμένει απλό, ώστε να επιτρέπει να ξεχωρίζουν ανάγλυφα τα πολύχρωμα κοστούμια της παράστασης, την οποία ντύνουν μουσικά μελωδίες και τραγούδια της κάτω Ιταλίας, που ερμηνεύουν ζωντανά οι ηθοποιοί.
Στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, η Κάρμεν Ρουγγέρη υπογράφει και σκηνοθετεί το έργο «Περσέας και Ανδρομέδα», δημιουργώντας επί σκηνής ένα μαγικό σύμπαν, με μουσική και τραγούδια, εμπνευσμένα από την ελληνική παράδοση.
«Η ελληνική μυθολογία είναι μεγαλειώδης και την επιλέγω συνειδητά εδώ και πολλά χρόνια γιατί τη θεωρώ μια αξεπέραστη πηγή, με υπέροχες ιστορίες γεμάτες από σημαντικές γνώσεις και μηνύματα. Μέσα από το θέατρο, θέλω να κάνω τα παιδιά να την αγαπήσουν και να τους δώσω το ερέθισμα για να διαβάσουν περισσότερο. Με αυτή την σκέψη και φέτος συνεχίζουμε το ταξίδι μας, επιλέγοντας αυτή τη φορά τον Περσέα, την πιο παραμυθένια ιστορία της ελληνικής μυθολογίας» λέει η ίδια, που στο παρελθόν έχει ζωντανέψει επί σκηνής τον μύθο του Ιάσονα, τους μύθους του Αισώπου, τους άθλους του Ηρακλή, την Οδύσσεια και την Ιλιάδα του Ομήρου, ακόμα και τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη.
Μάλιστα, όπως σημειώνει η ηθοποιός, πρόκειται για μία παράσταση διαδραστική, καθώς σε πολλά σημεία της, τα παιδιά καλούνται να πάρουν κι αυτά μέρος και να χαρούν τη γοητεία της θεατρικής πράξης. Πρόσφατα, έγινε και η μετάφραση του έργου στα αγγλικά, προκειμένου να μπορούν -με υπέρτιτλους- να το παρακολουθήσουν και ξένοι θεατές.
«Ποια είναι η “μαγική” συνταγή για μια επιτυχημένη παιδική παράσταση;», την ρωτάμε. «Να είναι προσεγμένη στη λεπτομέρεια! Κατ’ αρχάς να έχει μία ενδιαφέρουσα πλοκή, έτσι ώστε να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή. Το εικαστικό μέρος (σκηνικά, κοστούμια) πρέπει να είναι άρτιο, οι διάλογοι σύντομοι. Μουσική-χορός-τραγούδια σε σωστές δόσεις. Ο ρυθμός και οι εναλλαγές των σκηνών γρήγορες. Εκεί που θα πάει να βαρεθεί το παιδί, αμέσως να υπάρχει κάτι καινούριο, που θα ανανεώνει το ενδιαφέρον του. Και το σημαντικότερο απ’ όλα, οι ηθοποιοί να καταθέτουν την ψυχή τους σε κάθε παράσταση, γιατί τα παιδιά είναι και οι πιο αυστηροί κριτές» απαντά η ηθοποιός και τονίζει πως σε όλη της την καλλιτεχνική πορεία αντιμετώπιζε πάντα με μεγάλο σεβασμό τους μικρούς θεατές.
«Κάποτε ήταν και λίγο “ρετσινιά” να παίζεις για τα παιδιά και τα παιδικά θεάματα χαρακτηρίζονταν σε μεγάλο βαθμό από προχειρότητα και μιζέρια. Τώρα έχουν αλλάξει τα πράγματα, έχει ανέβει ο πήχης και δημιουργούνται υψηλού επιπέδου παραστάσεις, όπως συμβαίνει και στο εξωτερικό. Σκοπός είναι να φτιάξεις ένα θέαμα που να μην θέλει το παιδί να πάει μόνο και μόνο για να γλιτώσει το σχολείο, αλλά να ευχαριστηθεί και να πάρει κάτι από αυτό. Είναι μεγάλη ευθύνη για όλους εμάς που ασχολούμαστε με το θέατρο που απευθύνεται σε παιδιά, γιατί διαμορφώνουμε ανθρώπους μέσα από τις παραστάσεις μας» καταλήγει.
