«Μια παράσταση με υψηλά ποιοτικά στάνταρντ»

Λίγες ώρες απομένουν από την επίσημη πρεμιέρα του Chicago, του πιο γνωστού μιούζικαλ παγκοσμίως.

Σήμερα, το βράδυ, αρχίζει η παράσταση που πέρυσι «έκλεισε γεμάτη» στο θέατρο Παλλάς.

Το newsbeast.gr επικοινώνησε με τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη και την Σμαράγδα Καρύδη, οι οποίοι «μεταφέρουν» το κλίμα λίγο πριν την έναρξη.

Οι πρωταγωνιστές του μιούζικαλ είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι για την παράσταση και ελπίζουν να καταπλήξουν τον κόσμο. Μάλιστα, και οι δύο αναφέρουν ότι η παράσταση δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτές του εξωτερικού αφού οι Έλληνες ηθοποιοί είναι καταξιωμένοι και ικανοί να φέρουν σε πέρας οποιοδήποτε έργο.

Ακολουθεί η συνέντευξη της Σμαράγδας Καρύδη στο newsbeast.gr

– Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να πρωταγωνιστείτε σε μία παράσταση που έχει αγαπηθεί τόσο πολύ παγκοσμίως και που έχει γνωρίσει τόσο μεγάλη επιτυχία;
«Είναι σημαντικό αλλά μου δημιουργεί χαρά. Δεν μου δημιουργεί άγχος αυτό. Μου αρέσει γιατί είναι μια παράσταση που έχει τόσα όμορφα τραγούδια και είναι πολύ σημαντικό αυτό στο μιούζικαλ. Μου αρέσει γιατί το έχουμε κάνει με προδιαγραφές εξωτερικού χωρίς να έχουμε προδώσει το έργο. Για μένα ήταν κάτι καινούργιο γιατί δεν έχω ξαναβρεθεί σε μια τέτοια παραγωγή. Στο Παλλάς είναι σαν να μπαίνεις σε ένα θέατρο του Λονδίνου».

– Οπότε, το φορτίο δεν είναι πολύ μεγάλο για εσάς προκειμένου να αποδώσετε καλύτερα το ρόλο;
«Είναι μεγάλο με την έννοια ότι δουλεύεις πολύ γι’ αυτό. Πρέπει να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Είναι πολύ δύσκολο. Θέλει αντοχές, θέλει καλή φυσική κατάσταση, θέλει να προσέχεις, θέλει να δουλέψεις πολύ. Αλλά δεν είναι φορτίο. Άμα δω τους ρόλους σαν φορτίο, τελείωσα. Δεν θα μπορώ να τους εκφράζω. Θα φοβάμαι».

– Αποτελεί όμως μία πρόκληση για εσάς;
«Ναι, γιατί ήθελα να δω κι εγώ τι μπορώ να κάνω και να δω τα όριά μου. Αλλά, όλο αυτό το έκανα με πολύ χαρά και πολύ κέφι. Δούλεψα γι’ αυτό πολύ αλλά με χαρά».

– Ποια είναι τα πιο δυνατά σημεία στην παράσταση; Τι θα λέγατε σε κάποιον για να τον πείσετε να έρθει να τη δει;
«Η παράσταση έχει πολλά. Έχει υπέροχα τραγούδια, έχει υπέροχες φωτογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού. Όλοι οι ηθοποιοί είναι πάρα πολύ καλοί στο ρόλο τους και ιδανικοί γι’ αυτό που κάνουν. Έχουμε ζωντανή ορχήστρα, έχουμε υπέροχα σκηνικά και κοστούμια. Είναι και πάρα πολύ ωραίο το έργο. Θεωρώ και ότι μιλάει για πράγματα που μας αφορούν. Δεν είναι ένα, άσχετο με την εποχή που ζούμε, έργο».

– Η παράσταση πραγματεύεται μεταξύ άλλων τη βία και τη διαφθορά. Πόσο επίκαιρα θεωρείτε ότι είναι αυτά τα θέματα σήμερα;
«Δυστυχώς και η βία και η διαφθορά είναι πολύ επίκαιρα θέματα. Το έργο μιλάει γι’ αυτά τα θέματα. Μιλάει για τη δικαστική διαφθορά, για την εκτελεστική διαφθορά, για το πώς η υπέρτατη αξία των ανθρώπων κατέληξε να είναι διάχυτη. Μιλάει για πράγματα που όλοι ξέρουμε. Κι όλο αυτό γίνεται με χιούμορ και μέσα από το τραγούδι και το χορό».

– Πιστεύετε ότι ο Έλληνας είναι εξοικειωμένος με τα μιούζικαλ;
«Δεν ξέρω εάν είναι εξοικειωμένος αλλά δείχνει ότι τα αγαπάει, γιατί, η προσέλευση αυτό μας λέει. Γι’ αυτό το λόγο συνεχίζουμε και φέτος κάποιες παραστάσεις, δυστυχώς λίγες. Όμως, η παράσταση τελείωσε πέρυσι γεμάτη. Ο κόσμος δείχνει ότι του αρέσουν τα μιούζικαλ».

– Θεωρείτε ότι σήμερα, με τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, το θέατρο αποτελεί ένα είδος πολυτέλειας ή αντιθέτως θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί κι ένα είδος «κάθαρσης» στις δύσκολες αυτές στιγμές;
«Νομίζω ότι το θέατρο δεν είναι πολυτέλεια. Βλέπω ότι όλες οι παραστάσεις έχουν κόσμο. Βέβαια, όλες οι παραστάσεις έχουν φροντίσει να έχουν και μειωμένα εισιτήρια και για ανέργους. Υπάρχουν και μέρες με ευκολίες. Βλέπω ότι τα θέατρα γεμίζουν. Γιατί δεν μπορείς να ζήσεις έτσι. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι το θέατρο δεν είναι μόνο ένας χώρος για να πας να ξεχαστείς. Είναι και ένας χώρος για να πας να θυμηθείς. Και να θυμηθείς ότι είναι ωραία τα πράγματα. Υπάρχουν και ωραία πράγματα στη ζωή. Κι ότι μπορούμε να γελάμε ακόμη κι όταν είμαστε χάλια. Δεν πειράζει».

– Σε λίγες ώρες είναι η επίσημη πρεμιέρα για δεύτερη συνεχή χρονιά. Ποια τα συναισθήματά σας;
«Έχουμε λίγο άγχος όπως συμβαίνει σε κάθε επίσημη πρεμιέρα. Όχι πολύ αυτή τη φορά γιατί είναι κάτι δοκιμασμένο και το ξέρουμε. Αλλά, όσο να’ ναι, επειδή έρχονται και πολλοί φίλοι και γίνεται κάτι σαν πάρτι, έχεις άγχος να είσαι καλός και αντάξιος αυτού που περιμένουν εκείνοι να δουν».

Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης: Μια παράσταση με ποιοτικά στάνταρντ

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης όπως και οι υπόλοιποι ηθοποιοί που μετέχουν στο μιούζικαλ CHICAGO που κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Παλλάς σήμερα, για δεύτερη συνεχή χρονιά, μιλώντας στο newsbeast.gr για το ρόλο του στο CHICAGO αναφέρει ότι το παγκοσμίου φήμης και πολυβραβευμένο μιούζικαλ δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αίγλη του εξωτερικού αφού στη χώρα μας υπάρχουν και καλοί ηθοποιοί και καλοί μουσικοί.

Υποστηρίζει πάντως ότι μπορεί να έχουμε το χορό και το τραγούδι στον τρόπο διασκέδασής μας, όμως, οι Έλληνες, τουλάχιστον οι περισσότεροι, δεν είναι απόλυτα εξοικειωμένοι με τα μιούζικαλ. Αξίζει όμως να διαβάσετε τα όσα αποκαλύπτει εκείνος πριν την πρεμιέρα της παράστασης…

– Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να πρωταγωνιστείτε σε μία παράσταση που έχει αγαπηθεί τόσο πολύ παγκοσμίως και που έχει γνωρίσει τόσο μεγάλη επιτυχία;
«Είναι η δεύτερη φορά που την κάνουμε. Είναι η επανάληψη της περυσινής χρονιάς με κάποιες μικρές αλλαγές. Όπως για παράδειγμα αυτής της κ. Παναγιωτοπούλου στο ρόλο της Μαρινέλλας. Όλη η υπόλοιπη παράσταση είναι ίδια. Η χαρά μου ξεκινάει από το γεγονός ότι επαναλαμβάνω κάτι που αγαπήσαμε πολύ πέρυσι. Δηλαδή, δεν είναι ένα καινούργιο στοίχημα. Δεν είναι κάτι το οποίο με δυσκολεύει. Είναι η χαρά γιατί κάνω κάτι που αγαπήθηκε και στην Ελλάδα πολύ, γιατί πήγε εκπληκτικά καλά πέρυσι και γι’ αυτό επαναλαμβάνεται. Είναι και ότι συναντιέμαι επί σκηνής με τους αγαπημένους μου φίλους και συνεργάτες σε κάτι που διασκεδάσαμε πολύ πέρυσι. Είναι πολύ καλό και για το κοινό το CHICAGO αλλά και για εμάς είναι μια καλή αρχή δεδομένων και των πραγμάτων που θα κάνουμε στη συνέχεια».

– Δεδομένης της επιτυχίας της παράστασης, θα είναι ακόμη πιο μεγάλο το «φορτίο» που φέρνετε έτσι ώστε να αποδώσετε όσο το δυνατόν καλύτερα τους ρόλους. Αποτελεί μια πρόκληση αυτό για εσάς;
«Δεν είναι πολύ μεγάλο το φορτίο με την έννοια ότι είναι ένα πράγμα το οποίο είναι δοκιμασμένο. Έχει λειτουργήσει ήδη, έχει παιχτεί ήδη. Έχει με έναν τρόπο κριθεί ήδη και επαναλαμβάνεται. Στην ουσία δηλαδή, για εμένα κιόλας, που δεν έχω το φόρτο της δυσκολίας και της κούρασης που δεν έχουν κυρίως οι δύο πρωταγωνίστριες, δηλαδή η Σμαράγδα και η Τάνια, πρέπει να σας πω ότι για μένα είναι μια πολύ ευχάριστη διαδικασία: και αυτές οι πρόβες που κάνουμε τώρα για να το ξαναθυμηθούμε και το ανέβασμά του. Φορτίο θα ένιωθα σε μια καινούργια παράσταση. Φορτίο και στοίχημα και δημιουργικό άγχος ένιωθα πέρυσι πριν ανέβει. Τώρα, είναι μόνο θετικά τα συναισθήματα και έχω και πολύ καλή διάθεση. Είναι ένα έργο που διασκεδάζει το κοινό αλλά διασκεδάζει περισσότερο αυτούς που μετέχουν σε αυτό, τους πρωταγωνιστές, τους ηθοποιούς, τους μουσικούς. Είναι πάρα πολύ ευχάριστο να παίζεις σε μια παράσταση με τόσο γνωστή μουσική».

– Ποια είναι τα πιο δυνατά σημεία της παράστασης; Τι θα λέγατε σε κάποιον για να τον πείσετε να την δει;
«Σας ομολογώ ότι δεν χρειάζεται να πω πολλά για να πείσω κάποιον να έρθει, τουλάχιστον κρίνοντας από την περυσινή προσέλευση. Το αγάπησε ο κόσμος πέρυσι το CHICAGO επειδή είναι πολύ γνωστό μιούζικαλ και πολύ αγαπητό. Αν έπρεπε πάντως να πω κάτι για την παράσταση, νομίζω ότι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της είναι και τα μουσικά της κομμάτια και τα χορευτικά της. Επειδή όμως έχει τύχει να δω την παράσταση στο εξωτερικό, νομίζω ότι εδώ είμαστε σε υψηλό επίπεδο υποκριτικά. Έχω δεχθεί κριτική για το CHICAGO από την οποία κρατώ μια πολύ ενδιαφέρουσα φράση, η οποία έλεγε ότι είναι “η πιο λαμπερή παράσταση της πόλης”. Είναι ένα μιούζικαλ που έχει σκοπό να διασκεδάσει με το χορό, με τα τραγούδια και με το χιούμορ. Είναι ένα μεγάλο θέαμα. Αλλά νομίζω ότι σε σχέση με άλλες παραστάσεις που έχω δει στο εξωτερικό, είναι πολύ ενδιαφέρον και το υποκριτικό κομμάτι».

– Η παράσταση πραγματεύεται μεταξύ άλλων τη βία και τη διαφθορά. Πόσο επίκαιρο είναι το θέμα αυτό σήμερα;
«Έχει μία συνάφεια αλλά στην πραγματικότητα αυτό που ζούμε εμείς, γύρω μας, είναι κάτι πολύ δύσκολο, πολύ αγχωτικό που μας κάνει να μελαγχολούμε ή να θυμώνουμε. Ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται η διαφθορά στο CHICAGO είναι τέτοιος με τον οποίο το κοινό διασκεδάζει. Μιλάει με έναν διασκεδαστικό τρόπο για μια κοινωνία, πολύ διεφθαρμένη. Αυτό είναι πραγματικό. Δεν νομίζω ότι η επιτυχία του CHICAGO οφείλεται στο ότι είναι μια επίκαιρη παράσταση. Δεν είναι δουλειά του θεάτρου να είναι οπωσδήποτε επίκαιρο. Δουλειά του θεάτρου είναι να είναι διαχρονικό».

– Πιστεύετε ότι ο Έλληνας είναι εξοικειωμένος με τα μιούζικαλ;
«Κατά τη γνώμη μου, όχι και τόσο πολύ. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν είναι πολύ εξοικειωμένος με τα μιούζικαλ κι ενώ οι Έλληνες έχουμε πάρα πολύ το τραγούδι μέσα στη διασκέδασή μας. Με αυτή τη δυτική φόρμα του μιούζικαλ δεν νομίζω ότι είμαστε πολύ εξοικειωμένοι. Απλώς, το CHICAGO είναι ίσως από τα πιο γνωστά και τα πιο αγαπητά μιούζικαλ, έτσι κι αλλιώς, παγκοσμίως και γι’ αυτό είχε και τόσο μεγάλη επιτυχία. Έχει εξαιρετική μουσική, η οποία δεν είναι δύσκολη. Δηλαδή, είναι μουσική που μπορεί να την τραγουδήσει ο θεατής. Είναι αναγνωρίσιμο ύφος. Είναι τζαζ ή μπλουζ ή τέτοιου τύπου τραγούδια πράγμα που κάνει όλο μαζί το θέαμα, πιο φιλικό προς το θεατή. Παρατηρώ δηλαδή ότι πολλοί θεατές που το βλέπουν με πολύ ενδιαφέρον, ενώ εγώ θα περίμενα μια αντίδραση, για παράδειγμα να κουνιούνται στις καρέκλες τους, η αλήθεια είναι ότι λίγοι γνωρίζουν τα τραγούδια καλά ή τους επηρεάζει τόσο πολύ αυτό που γίνεται επί σκηνής ώστε να μπορούν να κουνιούνται στις καρέκλες τους ή να σιγοτραγουδούν όπως μου έχει τύχει να συμβαίνει στην Αγγλία. Είναι μικρός ο αριθμός των ανθρώπων που τα ξέρει καλά αυτά τα μιούζικαλ ακόμη και το CHICAGO που είναι ίσως το πιο διάσημο. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος που το υποδέχτηκε πέρυσι ο κόσμος στο Παλλάς, μου έδωσε την αίσθηση ότι το διασκέδαζαν και το χαίρονταν πάρα πολύ. Γιατί είναι μια παράσταση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από μια παράσταση του εξωτερικού».

– Θεωρείτε ότι σήμερα, με τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, το θέατρο αποτελεί ένας είδος πολυτέλειας ή είναι ένας τρόπος να ξεσκάσει ο κόσμος από τα προβλήματα της καθημερινότητας;
«Η τέχνη δεν ήταν ποτέ είδος πολυτελείας. Και γι’ αυτό και σε εποχές που ήταν ακόμη χειρότερες από τη σημερινή, όπως ας πούμε, στην Αθήνα της Κατοχής ή στο βομβαρδισμένο Λονδίνο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το θέατρο ήταν από τις κύριες δραστηριότητες των ανθρώπων. Πήγαινε ο κόσμος πάρα πολύ στο θέατρο σε εποχές ακόμη πιο δύσκολες από τη σημερινή. Αυτό γίνεται γιατί ο κόσμος έχει ανάγκη, σε εποχές που η καθημερινότητα είναι δύσκολη, να βρεθεί μαζί με άλλους ανθρώπους σε έναν χώρο και να δει μια συμπυκνωμένη εκδοχή της ζωής είτε για να τον διασκεδάσει είτε για να τον προβληματίσει, σίγουρα όμως για να τον ψυχαγωγήσει».

– Ετοιμάζετε κάποια έκπληξη για την πρεμιέρα σας σήμερα;
«Δεν ετοιμάζουμε κάποια έκπληξη. Όμως, ετοιμάζουμε μια παράσταση που θα είναι ακριβώς στα ίδια ποιοτικά στάνταρντ που ήταν πέρυσι».

Αναλυτικές πληροφορίες για την παράσταση, μπορείτε να δείτε εδώ