«Είμαι από τους ανθρώπους του θεάτρου που πιστεύουν ότι χωρίς νεοελληνικό έργο δεν υπάρχει νεοελληνικό θέατρο. Γι αυτό φροντίζω στο οτιδήποτε και ν’ ανεβάζω πάντα να υπάρχει δίπλα σαν “άγκυρα” ένα ελληνικό έργο, στο οποίο είτε παίζω είτε σκηνοθετώ. Τον τελευταίο καιρό το συγγραφικό μέρος ενός θεάματος έχει παραμεριστεί πάρα πολύ και σε αυτό φταίμε εμείς οι σκηνοθέτες. Το ελληνικό έργο που άνθιζε πριν μια δεκαετία, τώρα υποβιβάζεται. Κι εγώ δεν θα πάρω μέρος σε αυτόν τον υποβιβασμό. Προτιμώ ένα έργο το οποίο δεν βασίζεται μόνο στο θέαμα αλλά και στο λόγο. Ο λόγος δεν είναι η αφορμή, είναι και η ουσία. Αλλιώς το θέατρο θα σβήσει. Κι αυτό σημαίνει ότι έχουμε ανάγκη νέους συγγραφείς, οι οποίοι δεν μπορούν να υπάρξουν, αν το θέατρο τους γυρίζει την πλάτη».

Με αυτά τα λόγια, ο Σταμάτης Φασουλής υποστήριξε την αξία της συγγραφής ελληνικών έργων σήμερα, με αφορμή τη νέα κωμωδία του Άκη Δημου «Όθων και Ποθούλα», που σκηνοθετεί και ανεβάζει από το Σάββατο 24 Νοεμβρίου στο θέατρο «Δημήτρης Χορν».

Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για μια από τις πιο έξυπνες και ουσιαστικές κωμωδίες που έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια. «Κάτω από το λαμπερό γέλιο που διαθέτει, υπάρχει ένα παράπονο. Δεν αγνοεί τον νεοέλληνα, δεν τον κοροϊδεύει και κατανοεί το “γιατί” που υποβόσκει σε κάθε του εκδήλωση ή έκφραση», είπε ο Σταμάτης Φασουλής στη σημερινή συνέντευξη Τύπου.

Όπως εξήγησε ο Άκης Δήμου, το έργο δεν γράφτηκε κατόπιν παραγγελίας, αλλά από μια βαθιά επιθυμία. «Δεν θα το έγραφα αν δεν υπήρχαν συγκεκριμένοι άνθρωποι που αποτέλεσαν το ερέθισμα για τη συγγραφή του» σημείωσε.

«Λένε συνήθως ότι οι συγγραφείς και δη οι θεατρικοί δεν μπορούν να αποτυπώσουν εν θερμώ μια πραγματικότητα, η οποία αλλάζει με τόσο ραγδαίους ρυθμούς. Άποψη με την οποία συμφωνώ και ο ίδιος. Θέλω να πιστεύω ότι στο μέλλον οι Έλληνες συγγραφείς θα αποτυπώσουν πολύ εναργέστερα και διεισδυτικά τον ψυχισμό ενός κόσμου που σήμερα υφίσταται κάποιες αλλαγές, τις οποίες δεν μπορούμε να προβλέψουμε. Αυτό το έργο φιλοδοξεί να είναι ένα κλείσιμο του ματιού στη σημερινή πραγματικότητα -σε αυτό που ζούμε εδώ και τώρα- και αφού αυτή τη στιγμή δεν μπορεί κανείς να την αποτυπώσει, το μόνο που μπορεί να κάνει, είναι να την πάρει και να “χορέψει” μαζί της. Για μένα ο “Όθων και η Ποθούλα” είναι ένας χορός και έτσι μπορώ να το αντιμετωπίσω», συμπλήρωσε ο συγγραφέας.

Το έργο μεταφέρει τον θεατή από την Αθήνα του 2012 σ’ εκείνη του 1837, με μια ενδιάμεση στάση στο 1942. Ένας, άλλοτε οικονομικά κραταιός, βιοτέχνης πτωχεύει και αναγκάζεται να εγκαταλείψει τη μεζονέτα του στα βόρεια προάστια για να εγκατασταθεί με τη γυναίκα του στο προικώο της στο Κουκάκι.

Θα μπορούσε να είναι μια ακόμη ιστορία στον καιρό της κρίσης. Αλλά δεν είναι. Γιατί ξαφνικά ο Όθων Μολοχάνθης και η σύζυγός του Δωδώνη θα βρεθούν να συγκατοικούν με την Ποθούλα Ραρράκου, κυρία των τιμών της Βασίλισσας Αμαλίας και πνεύμα εκ γενετής ανυπότακτο, έναν αξιωματικό της Χωροφυλακής, ορκισμένο εχθρό της Βαυαροκρατίας, κι έναν νεαρό Εαμίτη έτοιμο για τ’ αντάρτικο.

Από αυτή τη συγκατοίκηση δεν μπορεί παρά να κριθεί, όχι μόνο το μέλλον της χώρας, αλλά και η τύχη του απελπισμένου Όθωνα, που βρίσκεται ξαφνικά από καταχρεωμένος βιοτέχνης… ηγέτης μιας ανήκουστης επανάστασης.

Εκτός από τον Σταμάτη Φασουλή, στην παράσταση παίζουν οι Σοφία Φιλιππίδου, Θανάσης Αλευράς, Σοφία Φαραζή, Κωνσταντίνος Καρβέλης και σε ρόλο έκπληξη η Βέρα Κρούσκα.

Τα σκηνικά επιμελείται η Μαργαρίτα Χατζηϊωάννου, τα κοστούμια η Ντένη Βαχλιώτη και τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα.