Από τη λάμψη, τα φώτα και την αίγλη του κόκκινου χαλιού, στην κλιματική αλλαγή, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις επικίνδυνες συνθήκες εργασίας. Αυτό επιχειρεί να κάνει η ταινία εικονικής πραγματικότητας «X-Ray Fashion» του Φραντσέσκο Καροτσίνι, να μεταφέρει το βλέμμα των θεατών στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας στα λάθη που γίνονται στον κλάδο της μόδας.
«Δεν είναι μια καταγγελία για τη μόδα, αλλά είναι μια σκληρή αποκάλυψη για τις επιπτώσεις ορισμένων πλευρών της, όπως η γρήγορη μόδα για παράδειγμα, στο περιβάλλον και στους ανθρώπους, σε εκείνους που εργάζονται σε χώρες του Τρίτου Κόσμου» δήλωσε ο Καροτσίνι στο WWD ενόψει της πρεμιέρας της ταινίας στη Βενετία το Σαββατοκύριακο.
Βασισμένη σε μια ιδέα της ολλανδικής εταιρείας MANND, η ταινία που σκηνοθέτησε ο Καροτσίνι, παραγωγής σε συνεργασία με την Vulcan Productions του Πολ Άλεν με την υποστήριξη της Alcantara, της Connect4Climate και του ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας, εστιάζει επίσης στις επιπτώσεις της μόδας στην κλιματική αλλαγή και σε άλλους βιώσιμους αναπτυξιακούς στόχους.
Ο φωτογράφος μόδας και σκηνοθέτης, ο οποίος παντρεύτηκε τον Ιούλιο την Μπι Σάφερ, κόρη της διευθύντριας του περιοδικού Vogue και καλλιτεχνικής διευθύντριας του Conde Nast Άννα Γουίντουρ, έκανε το μεγάλο του ντεμπούτο τον Σεπτέμβριο του 2016 με την ταινία «Franca: Chaos and Creation», ένα ντοκιμαντέρ για τη μητέρα του Φράνκα Σοτζάνι, εκλιπούσα διευθύντρια της Vogue Italia.
Η βιομηχανία της μόδας είναι υπεύθυνη για το 20% των παγκόσμιων λυμάτων και το 10% των παγκόσμιων εκπομπών άνθρακα. Επιπλέον, συνδέεται με παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων επικίνδυνων συνθηκών εργασίας, υπερωριών και περιπτώσεων σύγχρονης δουλείας, όπως σημειώνει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η ταινία «X-Ray Fashion» εξερευνά τη σκοτεινή πλευρά της βιομηχανίας της μόδας, αποκαλύπτει τις δυσκολίες που υφίστανται οι εργαζόμενοι και τις περιβαλλοντικές απειλές που προκαλούνται από τη διαδικασία παραγωγής ενδυμάτων. Η εικονικής πραγματικότητας εμπειρία οδηγεί τον θεατή στα διαφορετικά στάδια της παραγωγής, από τα χωράφια με το βαμβάκι στα εργοστάσια με τους χαμηλούς μισθούς και από την πασαρέλα στον καταναλωτή και στην ανακύκλωση των ρούχων.
«Το πρότζεκτ προσέλκυσε το ενδιαφέρον μου για το ισχυρό πολιτικό του μήνυμα και την ευκαιρία να πειραματιστώ με την VR (εικονική πραγματικότητα). Έχω εργαστεί στη βιομηχανία της μόδας για πολλά χρόνια, αλλά αγνοούσα τις επιπτώσεις της στον άνθρωπο και στον πλανήτη. Ελπίζω ότι η ταινία θα εκπαιδεύσει τους πολίτες του κόσμου και θα τους ενθαρρύνει να δράσουν» ανέφερε σε δήλωσή του ο σκηνοθέτης, τονίζοντας ότι στόχος του είναι να κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν τις συνέπειες που έχουν τα ρούχα που φορούν.
