Ένα τρένο που διασχίζει –με κάμποσα… χιονοσκεπή προσκόμματα– την προπολεμική Ευρώπη• ένα φολκλορικό άσμα που λειτουργεί ως όχημα για το κωδικοποιημένο μήνυμα κάποιων κατασκόπων.
Ένα εγγενώς παράταιρο συνονθύλευμα επιβατών που βγάζει γέλιο και γεννάει άφθονο σασπένς και μια ανεξάρτητη κοσμική νεαρά που τρώει μια γλάστρα στο κεφάλι και στη συνέχεια οι συνεπιβάτες της πάνε να την βγάλουν τρελή, όταν ισχυρίζεται ότι στο τρένο υπήρχε και μια καλοσυνάτη γηραιά κυρία (του τίτλου) η οποία έχει αίφνης εξαφανιστεί…
Και στα αρτύματα, υπέροχοι περιφερειακοί χαρακτήρες –που, μεταξύ άλλων, στηλιτεύουν υπόκωφα την πολιτική απομόνωση της Γηραιάς Αλβιώνος λίγο πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκόσμιου–, έξυπνες ατάκες και το απαραίτητο ερωτικό ειδύλλιο μεταξύ της… γλαστρόπληκτης νεαράς Λονδρέζας και του μουσικολόγου Γκίλμπερτ, που είναι κι ο μόνος που την πιστεύει και την βοηθάει να βγάλει άκρη με το μυστήριο της εξαφάνισης της γηραιάς κυρίας.
Κλασική χιτσκοκική δομή, αριστοτεχνικά πλάνα (εξαιρετική η φωτογραφία του Τζακ Κοξ), πνευματώδες σενάριο (βασίζεται στο μυθιστόρημα της Έθελ Λίνα Ουάιτ «Ο τροχός γυρίζει»), και, πάνω απ’ όλα, η καταλυτική παρουσία του κινούμενου τρένου –το μεταφορικό μέσο-φετίχ του μυθικού Εγγλέζου σκηνοθέτη– που δίνει το raison d’ être στην ίδια την πλοκή της ταινίας.
Καλοκαίριασε δεόντως. Κι ένας Χίτσκοκ, οποιασδήποτε περιόδου του, έρχεται κουτί για θερινό σινεμαδάκι…
Πηγή: tospirto.net
