«Ανύπαρκτοι φίλοι» στο Θέατρο Αλκμήνη

Παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων στο newsbeast.gr

26·01·2017 13:04

Ο πολυγραφότατος Alan Ayckbourn στο έργο του «Ανύπαρκτοι φίλοι» ρίχνει φως «στο θολό τοπίο των διαπροσωπικών σχέσεων». Σχέσεις συζυγικές και φιλικές και ό,τι δείχνει καθένας, περνούν από το λεπτό κόσκινο της συγγραφικής του πένας, ξεκαθαρίζοντας πως ό,τι φαίνεται, δεν είναι αυτό που πράγματι είναι.

Γράφει η Χαρά Κιούση

Πώς οι άνθρωποι αποδεικνυόμαστε συχνά ελάχιστοι ως προς τον έρωτα, τη φιλία, τον γάμο και την ικανότητα να διαχειριστούμε την ίδια μας τη ζωή. Χαμένοι στην μετριότητα και στην ίδια μας την ανυπαρξία, ψάχνουμε την άκρη εκεί που δεν υπάρχει. Κι’ ενώ η ανάγκη της διαφυγής προβάλλει επιτακτική «στο διαρκές ανικανοποίητό» μας, έρχεται ο θάνατος για να επιβεβαιώσει πως μια ανεπαρκής ζωή είναι χειρότερη απ’ ότι εκείνος.

Η Μαρία και ο Μάνος, από χρόνια παντρεμένοι, προσκαλούν στον κήπο του όμορφου σπιτιού τους κάποιους φίλους. Η Ειρήνη ήρθε μόνη της φορτωμένη κομψά πακέτα και τσάντες με ψώνια, ενώ ο σύζυγός της, ο Τάσος, έμεινε στο σπίτι λόγω αδιαθεσίας.

Η Κατερίνα είναι Ρωσίδα, μαμά ενός νεογέννητου παιδιού και και γυναίκα του Ντίνου, που εργάζεται στην εταιρεία του Μάνου. Όλοι τους περιμένουν τον επίτιμο καλεσμένο τον Δημήτρη, φίλο από τα παλιά. Βέβαια έχουν να τον συναντήσουν δυο – τρία χρόνια, από τότε που η αρραβωνιαστικιά του, η Χαρά, πέθανε από πνιγμό. Τις βαλτωμένες στην ουσία σχέσεις τους, αλλά φαινομενικά άριστες και ευτυχισμένες, θα αναταράξει ο χαροκαμένος φίλος τους με τα ζεστά και τρυφερά λόγια του.

Η μετάφραση και η σκηνοθεσία της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη απέδωσαν το σαν οξύ, καυστικό χιούμορ του Alan Ayckbourn. Οι ήρωές του παρόντες – απόντες συνεχίζουν ανύπαρκτοι να συγκρούονται με παράδοξες επιλογές και να εκπίπτουν σε μια ζωή ασήμαντη. Έχοντας χάσει κάθε αίσθηση αυθορμητισμού και ουσίας, παρατημένοι, αδρανείς και ναυαγισμένοι στην αφθονία της ευημερίας επιδίδονται στον στρουθοκαμηλισμό. Όσο όμως κι’ αν “η φύσις αγαπά να κρύβεται”, οι αποκαλύψεις μεταξύ τους πέφτουν σα βροχή, ρίχνοντας τα γλοιώδη προσωπεία τους.

Η Μαρία Γεωργιάδου στον ομώνυμο ρόλο καθώς ξετυλίγει με υποκριτική φινέτσα το πολυτελές περιτύλιγμα της ζωής της, καταρρέει στην ψεύτικη καθημερινότητά της. Περιχαρακωμένη από ανασφάλειες, προδοσίες, απιστίες και απραγματοποίητα όνειρα. Θανάσιμα υποτιμημένη από τον σύζυγό της Μάνο – Μανώλη Ιωνά. Με τον αλαζονικό αέρα του ευκατάστατου και επιτυχημένου σνομπ, που τελικά θα αναμετρηθεί εξουθενωμένος με τις αδυναμίες του.

Εξαιρετικά καλή ως Κατερίνα η Κατερίνα Κωνσταντέλλου έχει το ύφος της γυναίκας που δεν υπολογίζει τίποτα. Αγέρωχη γνωρίζοντας ότι περνάει η μπογιά της, προκλητική με τις ωμές αποκαλύψεις της, τσιτωμένη, θιγμένη και εκνευρισμένη παίζει το παιχνίδι της.

Ο Ντίνος – Κωνσταντίνος Μουταφτσής τα δέχεται όλα, τρέμοντας μην την χάσει. Καταβροχθίζει τις μπηχτές και τις προσβολές σαν τα γλυκά, αποδίδοντας στο ρόλο του την ιδιαιτερότητα της περίπτωσής του.

Ως Ειρήνη, η Ειρήνη Παπαδημάτου εμμονική με τον πνιγμό και τα ψηλοτάκουνα, είναι εξαιρετική με όλη την εικόνα της κενής και ρηχής γυναίκας που χτίζει.

Υπέροχος στον συγκινητικό του μονόλογο ο Δημήτρης Μάριζας, λειτουργεί καταλυτικά στο συναίσθημα του θεατή. Αν και πενθεί νιώθει ευγνώμων που γνώρισε την γυναίκα που αγάπησε. Έχει φίλους υπαρκτούς κι’ έτσι δεν αισθάνεται θλίψη για ό,τι συνέβη, ούτε φθονεί τις ζωές των άλλων.

Το σκηνικό αντιπροσωπευτικό ενός σύγχρονου αστικού περιβάλλοντος, οι όμορφες μουσικές επιλογές, ο ζεστός φωτισμός και τα καλόγουστα κοστούμια δημιούργησαν την ανάλογη με το ύφος του έργου ατμόσφαιρα.

Η παράσταση με γλυκόπικρο τρόπο γίνεται ευχάριστη, τονίζοντας στους θεατές ότι η ευτυχία και η χαρά είναι θέση ζωής.