«Μια παράσταση παζλ με κινηματογραφική δομή και δημοσιογραφική οξύτητα». Το βραβευμένο έργο της Marta Buchaca που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, παρουσιάζει σε ελεύθερη διασκευή η Άννα Ανδριανού, επικεντρώνοντας στην κατανόηση και στη συγχώρεση, ως μόνη λύση στο πρόβλημα της βίας. Γράφει η Χαρά Κιούση Ο γιος μιας αστικής οικογένειας με την έξωθεν καλή μαρτυρία, καταφεύγει με τη συνέργεια δυο φίλων και συμμαθητών του σε έναν αναίτιο φόνο. Καίνε ζωντανή μιαν άστεγη σ’ ένα θάλαμο ανάληψης χρημάτων. Η πράξη τους καταγράφεται από την κάμερα παρακολούθησης και τους οδηγεί στο αναμορφωτήριο και στη φυλακή. Ως φυσικό επακόλουθο η σχέση των μελών της οικογένειας διαταράσσεται και οδηγείται σε καταστροφική κρίση. Τα ερωτήματα και οι ευθύνες που θέτει η αξιολογότατη παράσταση, δίχως ύφος κριτικό και διδακτικό, είναι πολύ σημαντικά και ανησυχητικά επίκαιρα: Πόσο ευθύνονται οι γονείς, η κοινωνία, η πολιτεία, τα ΜΜΕ, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια βίας που επιβραβεύουν τα ανυποψίαστα παιδιά για τα θανάσιμα χτυπήματά τους; Πόσο ευθύνεται ο ανεξέλεγκτος εικονικός κόσμος που διαταράσσει τον ευαίσθητο ψυχισμό και ισορροπία των εφήβων και τους αποπροσανατολίζει; Πόσο ευθύνεται «η αθέατη βία» μέσα στο σπίτι, το περιβάλλον που συνδιαμορφώνουν οι γονείς όταν δεν έχουν κοινή αντιμετώπιση, αγνοούν ή διαφωνούν στην ανατροφή των παιδιών; Η σύγχυση των ρόλων μέσα στην οικογένεια, οι ταπεινωτικές συμπεριφορές που αποθαρρύνουν την αυτοεκτίμηση των μελών της και επιδιώκουν απεγνωσμένα καλύτερη μεταχείριση και επιβεβαίωση από λάθος άτομα και εικονικές πηγές. Η ψαγμένη και αποτελεσματική σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά, πέτυχε το παιδαγωγικό ζητούμενο. Να ταρακουνήσει, να ξεβολέψει, να φέρει προ ευθυνών γονείς και παιδιά, φωτίζοντας τον δρόμο της αλληλοκατανόησης μέσα από την δύναμη της αγάπης και της συγχώρεσης. Στο ρόλο της μάνας η Άννα Ανδριανού, περνά απ’ όλα τα στάδια της αυτοσυνειδησίας με υποκριτική αυταπάρνηση, αυτοέλεγχο και αυτοκριτική, πανέτοιμη να αναθεωρήσει και να αναλάβει τις ευθύνες της. Πειστική σε ό,τι κάνει και χειρίζεται, μεταβαίνει με μητρική αγωνία, με κομμένα τα ήπατα, με τρυφερότητα και κατανόηση στην ανάληψη των ευθυνών της. Σίγουρη πια πως δεν αρκούν οι μητρικές φροντίδες και περιποιήσεις μόνον, αλλά επιβάλλεται η επαγρύπνηση και η κοφτερή ματιά στη ζωή του παιδιού της. Συγκλονιστικά τραγική στη διστακτικότητα, στην αμηχανία, στην ολοκληρωτική της καταρράκωση, αφήνει να ξεθυμάνει ο θυμός, να ωριμάσει ο πόνος και να σκύψει με αυταπάρνηση πάνω από το παιδί της. Πόσο μπορεί ένας έφηβος να αντέξει το θόρυβο και τις προκλήσεις της νύχτας, το αλκοόλ, τα ντεσιμπέλ, την αναβλύζουσα τεστοστερόνη σε μια νυχτερινή του έξοδο; Μπορεί να διαχειριστή τη μαγική και ύπουλη εικονική επιβολή ελέγχου στη συναισθηματική του υγεία; Μπορεί ν’ αντιδράσει, να ξεφύγει από τη «βία που τραυματίζει τους αποδέκτες της»; Μας το επιβεβαιώνει αρνητικά ο Ρένος Ρώτας ως παραβατικός γιος. Η ερμηνεία του, «αυξημένων καρδιακών ρυθμών», καταδεικνύει μιαν αγριότητα που μας αφήνει εμβρόντητους. Ένα αναίτιο έγκλημα, έτσι για την πλάκα, αποκορύφωμα μιας σκληρής και επιθετικής συμπεριφοράς προς τους φίλους αρχικά, με ό,τι αυτό ορίζεται και συνεπάγεται. Σχόλια και υπαινιγμοί σεξιστικοί, εκφοβιστικός και ταπεινωτικός έλεγχος, επικίνδυνη μιμητική βία με επιθετικότητα λεκτική και σωματική (σπρωξίματα και μπουνίδι). Έτσι γίνεται πρώτο θέμα στην TV, κάτι που δεν μπορεί ν’ αντέξει ο θεατρικός πατέρας του, ο Λεωνίδας Κακούρης. Αδύναμος ν’ αντέξει τις δικές του ευθύνες, υποχωρεί και αποχωρεί, με κατεβασμένο το κεφάλι. Επιβεβαιώνοντας με την ολοκληρωμένη του ερμηνεία ότι «η συγγνώμη δεν είναι λέξη, είναι πράξη ανωτερότητας». Στους ρόλους των κολλητών φίλων (Γ. Βουβάκης, Σ. Οικονόμου, Α. Πασπαλιάρη, Φ. Γεωργακοπούλου) με την πολλών ταχυτήτων κινησιολογική δράση, ολοκληρώνουν την πραγματική εικόνα, μιας εικονικής σκηνής. Εξυπηρετείται σκηνικά από αντικείμενα που μετακινούνται, προσδιορίζοντας τον χρόνο και τον τόπο έκβασης των συμβαινόντων, με την υποστήριξη της δυνατής μουσικής. Η παράσταση προτείνεται στο εφηβικό κοινό και φυσικά στους γονείς με την ελπίδα να γίνει γέφυρα επικοινωνίας και αμοιβαίας κατανόησης και αγάπης.

Ταυτότητα παράστασης

Κείμενο: Marta Buchaca Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ Ελεύθερη Διασκευή: Άννα Ανδριανού – Γιάννης Μπότσης Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς Σκηνικά-Κοστούμια: Δήμος Κλιμενώφ Κίνηση: Αλίκη Καζούρη Μουσική-Ήχοι: Κώστας Βόμβολος Φωτισμοί: Άλεξ Αλεξάνδρου Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάκης Μεζόπουλος Βοηθός Σκηνογράφου-Ενδυματολόγου: Ιωά ννα Παπακωνσταντίνου Promo video: Μάκης Μεζόπουλος – Γεωργία Μαραγκούλη Art video: Grey Images Παίζουν: Άννα Ανδριανού, Λεωνίδας Κακούρης, Ρένος Ρώτας, Γιώργος Βουβάκης, Στέφανος Οικονόμου , Αγγελική Πασπαλιάρη, Φανή Γεωργακοπούλου Διάρκεια: 100’ Τοποθεσία: Σταθμός Θέατρο, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Σταθμός Μεταξουργείο Πρεμιέρα: 30 Οκτωβρίου 2015 Μέρες και ώρες: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 20:00 Τιμή εισιτηρίων: 15 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό και ανέργων) – Ειδικές τιμές για γκρουπ κατόπιν συνεννόησης Προπώληση: www.viva.gr Πληροφορίες-κρατήσεις: τηλ: 2114036322 (17:00 – 22:00) & 6948515500