Με σύσσωμο τον κόσμο της Formula 1 να συμφωνεί ότι η φετινή σοδειά των μονοθέσιων είναι, για να το πούμε κομψά, αμφίβολης αισθητικής, ας επιστρέψουμε πίσω στον χρόνο για να δούμε τα κομψοτεχνήματα μιας άλλης ένδοξης εποχής.
Και βέβαια δεν είναι να κατηγορείς ολότελα τις σχεδιαστικές ομάδες για τα ιδιαίτερα φετινά αποτελέσματα, καθώς έπρεπε να ενσωματώσουν τα νέα πρότυπα ασφαλείας και ανταγωνιστικότητας στα νέα design.
Υπήρχε ωστόσο μια λαμπρή εποχή που τα αγωνιστικά της F1 δεν έμοιαζαν όλα το ίδιο και οι σχεδιαστές κατάφερναν μαγικά να παντρεύουν αισθητικό κάλλος με ωμή ταχύτητα!
Κι αν τα σημερινά μονοθέσια είναι σαφώς γρηγορότερα από ποτέ, δεν κάνουν ωστόσο τις καρδιές των θεατών να ριγούν με τον τρόπο που το έκανε η Mercedes-Benz W 196, ένα αμάξι που έμοιαζε να έχει ξεπηδήσει από τις σελίδες κόμικ επιστημονικής φαντασίας!
Ούτε βέβαια αποτελούν τεχνολογικές και σχεδιαστικές τομές, όπως η Lotus 78, ούτε ανοίγουν νέα σύνορα στη σπορ αυτοκίνηση, όπως το εξάτροχο Tyrell P-34.
Κι αυτά είναι λίγα μόνο από τα μνημειώδη design που έχουν πατήσει κατά καιρούς τις πίστες της Formula 1!
Με τη συνείδηση των ορίων της λίστας μας, ιδού 10 σχεδιαστικά κομψοτεχνήματα που δεν μπορούν να μείνουν απ’ έξω…
Maserati 250F (1955)
Υπήρχε μια εποχή που τα μονοθέσια της Formula 1 ήταν στοιχειώδη και επικίνδυνα, πανέμορφα όμως! Κι εδώ μπαίνει η Maserati 250F, ο σχεδιαστικός κολοφώνας της μοναδικής αυτής φιλοσοφίας: πανάλαφρη και πανίσχυρη, οι καθαρές γραμμές της τόνιζαν εμφατικά τον σκοπό που είχε φτιαχτεί: την ωμή ταχύτητα. Το μονοθέσιο πήρε μέρος σε 46 grand prix μεταξύ 1954-1960, με τους Juan Maneul Fangio και τον «πολύ» Stirling Moss στο βολάν του…
Mercedes-Benz W 196 R (1954)
Η κλέφτρα καρδιών Mercedes-Benz W 196 R αποπλάνησε τις αισθήσεις του κοινού με την κομψή και βελτιωμένη εκδοχή του κάμπριο αγωνιστικού W 196. Το μονοθέσιο κέρδισε το 75% των αγώνων στις σεζόν ’54 και ’55, με τους θρυλικούς πιλότους Juan Manuel Fangio και Hans Herrmann να κατατάσσονται συνήθως πρώτος-δεύτερος. Η μόνη W 196 R που ανήκει σε ιδιώτη πουλήθηκε πέρυσι έναντι 24 εκατ. ευρώ…
Lotus 25 (1963)
Η Lotus 25 ήταν ιστορικά το πρώτο μονοθέσιο της F1 με μονοκόκ πλαίσιο, που έδωσε στο αγωνιστικό μεγαλύτερη δυσκαμψία και στιβαρότητα, την ίδια στιγμή που το απάλλαξε από πολλά περιττά κιλά. Με την τρωτή μηχανή Coventry Climax και τον Jim Clark στο τιμόνι της, η 25 κέρδισε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα τόσο το 1963 όσο και το 1965, ενώ αγωνίστηκε με τιμή και στο Indy 500. Όσο για το στιλ της, το βλέπεις και το ερωτεύεσαι μονομιάς…
Lotus 78 (1978)
Ναι, άλλη μια Lotus, άλλο ένα πνευματικό παιδί του κορυφαίου μηχανικού Colin Chapman, η 78 περιλαμβάνεται αναμφίβολα στους πλέον πρωτοποριακούς σχεδιασμούς του. Είναι μάλιστα το πρώτο αμάξι που εφάρμοσε την αρχή Μπερνούλι στη ρευστοδυναμική της για να ελέγξει την κίνηση του αέρα γύρω από το μονοθέσιο. Η νέα κατασκευαστική καινοτομία καθήλωσε το αμάξι στον δρόμο, δίνοντάς του εκπληκτικό χειρισμό στις στροφές και κρατήματα βγαλμένα από μηχανοκίνητο όνειρο. Και ναι, η Lotus 78 επηρέασε κάθε αγωνιστικό της F1 που ακολούθησε, αν και χωρίς αυτά πάλι θα φιγούραρε στη λίστα μας γιατί είναι απλά κούκλα…
Tyrrell P34 (1976)
Η δεκαετία του 1970 ήταν μια περίοδος εκτεταμένων πειραματισμών και τίποτα δεν συνοψίζει το κλίμα της εποχής καλύτερα από το καινοτόμο και θεότρελο Tyrrell P34! Η ιδέα ήταν απλή: τέσσερις εμπρόσθιοι τροχοί των 10” (αντί των δύο στάνταρ) θα βελτίωναν την αεροδυναμική και την πρόσφυση, ενώ το ίδιο θα έκαναν και σε επίπεδο αισθητικής. Κι άλλοι κατασκευαστές πειραματίστηκαν με τον καινοτόμο σχεδιασμό, μόνο η Tyrrell είχε ωστόσο το «θράσος» να κατεβάσει ένα στην πίστα. Το P34 ήταν σχετικά ανταγωνιστικό τη σεζόν 1976 και έφερε μάλιστα και μία νίκη για τον Jody Scheckter στο σουηδικό grand prix. Οι κανονισμοί ασφαλείας όμως σύντομα θα απαγόρευαν οτιδήποτε δεν ήταν πάνω σε 4 τροχούς κι έτσι το P34 εξαφανίστηκε από τα σιρκουί…
McLaren MP4/4 (1988)
Εδώ μιλάμε για τον θρυλικότερο ίσως συνδυασμό μονοθέσιου-πιλότου στην ιστορία της F1 και σίγουρα για τον ωραιότερο εκπρόσωπο της λεγόμενης «αεροδυναμικής εποχής» της Formula 1 (τέλη δεκαετίας 1980 και αρχές 1990). Το καθαρό στιλ, οι ευκρινείς γραμμές και η σκόπιμη απλότητα της McLaren MP4/4 ξεπεράστηκε μόνο από τον μύθο που είχε στο βολάν της: ο Ayrton Senna (και ο ομόσταβλός του Alain Prost) κυριάρχησαν με το μονοθέσιο στη σεζόν 1988, νικώντας στις 15 από τις 16 κούρσες της χρονιάς και κατακτώντας 15 pole positions! Σπάνια έχουν συνδυαστεί τόσο ιδανικά η ομορφιά, η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα σε μονοθέσιο…
Leyton House Racing CG901 (1990)
Ο Adrian Newey είναι ο «τρελός επιστήμονας» και ο βασικός λόγος πίσω από την απόλυτη κυριαρχία της Red Bull Racing τον τελευταίο καιρό. Και το Leyton House CG901 ήταν ένα από τα πρώτα του design, λαμπρό δείγμα του «τακτοποιημένου» σχεδιασμού και της υψηλής αεροδυναμικής που είναι σήμερα πασίγνωστος…
Ferrari F1-2004 (2004)
Εδώ μιλάμε για ένα από τα πλέον πετυχημένα αγωνιστικά που πάτησαν ποτέ σιρκουί: με τον μοναδικό Michael Schumacher στο τιμόνι της (αλλά και τον συμπαίκτη του Rubens Barichello), η Ferrari κέρδισε τις 15 από τις 18 κούρσες του 2004, πήρε 12 pole positions και έθεσε μια σειρά από ρεκόρ γύρων, πολλά από τα οποία δεν έχουν καταρριφθεί ακόμα και σήμερα! Υπέροχο μονοθέσιο, απίστευτοι πιλότοι, θεαματική εποχή για τη Ferrari…
McLaren MP4-23 (2008)
Εκεί που η αεροδυναμική τέθηκε πάνω απ’ όλα, καταλαμβάνοντας κάθε τμήμα του σχεδιασμού, εκεί αναζητήστε τη McLaren MP4-23. Και βέβαια ο κολοφώνας της αεροδυναμικής κυριαρχίας δεν στέρησε τίποτα σε όρους αισθητικής, με τη χρωμέ πινελιές να κάνουν την απόλυτη διαφορά. Το μονοθέσιο βοήθησε τον Lewis Hamilton να κατακτήσει το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα…
Williams FW36 (2014)
Μπορεί τα φετινά μονοθέσια να λογίζονται άσχημα, η Williams έκανε ωστόσο τα πάντα να τηρήσει τους νέους κανονισμούς χωρίς να θυσιάσει ολότελα την αισθητική του αγωνιστικού της. Η κλασική και μοντέρνα ταυτοχρόνως «στολή» της Martini του δίνει το κάτι παραπάνω στον φετινό ανταγωνισμό και όλοι λαχταρούμε να ξαναδούμε την άλλοτε κραταιά Williams να ξανανεβαίνει στο βάθρο των νικητών τόσο συχνά όσο την είχαμε συνηθίσει…
