Μια επιθετική κοινωνική πολιτική, που θα περιλαμβάνει την δημιουργία ενός «Εθνικού Συστήματος Πρόνοιας» και θα στηρίζεται σε μια ενιαία Κοινωνική Υπηρεσία κατά τα βέλτιστα ευρωπαϊκά πρότυπα, είναι πλέον επιτακτικά απαραίτητη.
Γραφεί ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος*
Έχουμε ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, που προσδιορίζει με ακρίβεια τα περιγράμματα των ποιοτικών αναγκών τους. Απαραίτητο όμως είναι, να υπάρχουν και σαφή περιγράμματα των προσφερομένων υπηρεσιών ανά φορέα παροχής και ανά κατηγορία ωφελούμενων. Στόχος, να προσφέρονται ιδιαίτερες δομές αποκλειστικά για το αυτιστικό φάσμα, την νοητική υστέρηση, τα κινητικά προβλήματα κοκ.
Πέραν αυτού είναι πλέον καθοριστικό, να υπάρξει επί τέλους μια εν τω βάθει εικόνα του αναπηρικού χάρτου στην Χώρα. Εν ολίγοις: ποιος πάσχει, από τι και υπό ποιες συνθήκες ζει. Έτσι θα υπάρχουν και ποσοτικά στοιχεία, που θα επιτρέψουν: 1. Την αδειοδότηση των παρόχων αναλόγως των αναγκών και 2. Την ορθολογική τιμολόγηση των υπηρεσιών των παρόχων, δημόσιας και ιδιωτικής φύσεως, από τον ΕΟΠΥΥ.
Σκόπιμο θα ήταν επίσης, να επαναφερθεί ο τομέας των θεραπευτικών υπηρεσιών αναπηρίας στο Υπουργείο Υγείας και να υπάρξει η απολύτως απαραίτητη άμεση διασύνδεση με τα ψυχιατρικά δίκτυα, που – ας ελπίσουμε- ήθελαν δημιουργηθούν κάποια στιγμή στο ΕΣΥ και το όποιο σύστημα πρωτοβαθμίου φροντίδος, που -ας ελπίσουμε- ήθελε εγκατασταθεί κάποια στιγμή στην χώρα.
Έτσι δημιουργείται το πρώτο στην ιστορία της χώρας ενιαίο « Εθνικό Σύστημα Προνοίας».
Όσον αφορά τα εργαλεία κοινωνικής και οικονομικής ενίσχυσης των αδυνάμων μια νέα προσέγγιση , η έννοια της “εγγυημένης αξιοπρεπούς διαβίωσης“, θα πρέπει, να αποτελέσει την μετεξέλιξη του σημερινού “Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος”. Έννοια, που θα περιλαμβάνει πέραν της παροχής στοιχειώδους αγοραστικής ισχύος, την στέγαση, την προνοιακή ασφάλιση, την ενημέρωση για υποστηρικτικές υπηρεσίες διοικητικής , ιατρικής και παιδαγωγικής φύσεως και την εκπαίδευση και ένταξη στην αγορά εργασίας.
Κομβικό στοιχείο της σύγχρονης κοινωνικής πολιτικής είναι η ύπαρξη υπηρεσιών ενεργού αναζήτησης και προσέγγισης αυτών, που έχουν πράγματι ανάγκη. Τα ηλεκτρονικά εργαλεία παραμένουν για μεγάλα τμήματα του ευάλωτου πληθυσμού απροσπέλαστα.
Η απάντηση ευρίσκεται στην λειτουργική διασύνδεση του Οργανισμού Προνοιακών Επιδομάτων και Κοινωνικής Αλληλεγγύης με τα Κέντρα Κοινότητος των Δήμων.
Το Υπουργείο Εσωτερικών θα πρέπει να προσαρμοσθεί αναλόγως. Τα Τμήματα Κοινωνικής Πολιτικής να αναβαθμιστούν σε Διευθύνσεις. Να υπαχθούν εκεί οι μόνιμοι πλέον υπάλληλοι της «Βοήθειας στο σπίτι». Να προγραμματισθεί η μετατροπή των «Κέντρων Κοινότητος» από δομές του ΕΣΠΑ σε μόνιμες υπηρεσίες των ΟΤΑ. Να λειτουργήσουν επί τέλους τα Γραφεία Εξυπηρέτησης Δανειοληπτών.
Έτσι θεμελιώνεται για πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας μας μια ενιαία Κοινωνική Υπηρεσία.
Κοινωνική πολιτική άξια ενός κράτους της Ευρωζώνης δεν νοείται χωρίς όλα αυτά. Τα οφείλουμε λοιπόν πράγματι και τάχιστα στους πολίτες της.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι βουλευτή ΝΔ της Β’ Θεσσαλονίκης
