O πάπας Φραγκίσκος προέτρεψε σήμερα τους πολίτες της Βοσνίας να επιδιώξουν την ακατάλυτη εθνοτική και θρησκευτική αρμονία με στόχο να επουλώσουν τις βαθιές πληγές του πολέμου του 1992- 1995 που κατέστρεψε την χώρα.
«Η κραυγή των ανθρώπων του Θεού αντηχεί για μία ακόμη φορά από αυτήν την πόλη, η κραυγή όλων των καλοπροαίρετων ανδρών και γυναικών: ποτέ ξανά πόλεμος» δήλωσε ο Φραγκίσκος σε μία τελετή ενώπιον 65.000 ανθρώπων που πραγματοποιήθηκε στο στάδιο του Σαράγεβο.
Ο επικεφαλής της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας απαρίθμησε τις δοκιμασίες που υπέστησαν οι Βόσνιοι και αναφέρθηκε στους καταυλισμούς προσφύγων, τα καταστραμμένα σπίτια και εργοστάσια, τις διαλυμένες ζωές.
«Το γνωρίζετε καλά, το έχετε βιώσει εδώ: τόσα δεινά, τόση καταστροφή, τόσος πόνος» τόνισε ο ίδιος.
Επέκρινε ταυτόχρονα τις βιομηχανίες των εξοπλισμών και καταδίκασε «εκείνους που στοιχηματίζουν υπέρ των πολέμων προκειμένου να πουλήσουν όπλα».
Κατόπιν, ο πάπας βίωσε συγκινητικές στιγμές σε μία τελετή σε έναν καθεδρικό ναό του Σαράγεβου, όπου άκουσε τις προσωπικές ιστορίες βασανισμών, ανάμεσά τους την ιστορία μίας καλόγριας που απήχθη το 1993 από Άραβες ξένους μαχητές που είχαν έρθει στη Βοσνία για να πολεμήσουν με τους μουσουλμάνους.
Η φωνή της έσπασε όταν περιέγραφε πως την απειλούσαν οι απαγωγείς της ότι θα την σκοτώσουν εκτός εάν ένας ιερέας που βρισκόταν στο ίδιο δωμάτιο με εκείνη ποδοπατούσε ένα ροζάριο. Εκείνος αρνήθηκε και οι απαγωγείς τους ξυλοφόρτωσαν και τους δύο.
«Αυτή είναι η μνήμη του λαού σας. Ένας άνθρωπος χωρίς μνήμη δεν έχει μέλλον» τόνισε απευθυνόμενος σε ιερείς και καλόγριες σε δηλώσεις εκτός του κειμένου που είχε προετοιμάσει.
«Μην ξεχνάτε την ιστορία σας όχι ωστόσο για να εκδικηθείτε αλλά για να κάνετε ειρήνη».
Ένας ιερέας θυμήθηκε πως μία μουσουλμάνα του έστελνε κρυφά φαγητό ενώ εκείνος κρατούνταν αιχμάλωτος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Νωρίτερα σε μία συνάντηση με την τριμερή προεδρία της Βοσνίας, ο Φραγκίσκος σημείωσε ότι οι πρωτοβουλίες για την ειρήνη μεταξύ των Κροατών, Σέρβων και Βοσνίων δείχνουν ότι «ακόμα και οι βαθύτερες πληγές μπορούν να επουλωθούν εξαγνίζοντας τις μνήμες και αγκιστρώνοντας τις ελπίδες στο μέλλον».
