Κραυγή αγωνίας αρθρώνουν οι γυναίκες που ζουν στο Αφγανιστάν με τέσσερις από αυτές να εξηγούν τι σημαίνει να είσαι γυναίκα στη χώρα των Ταλιμπάν (πλέον).
Μιλώντας στην ΕΡΤ δίνουν μια εικόνα της νέας πραγματικότητας. Η παρουσιάστρια στην κρατική τηλεόραση, Χαμίντα Αρς, βλέπει να χάνονται όσα κερδήθηκαν με κόπο, με την ίδια να φοβάται για τη ζωή της, αφού το τελευταίο διάστημα πέντε δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν στο Αφγανιστάν.
«Αν η κατάσταση χειροτερέψει και δεν μπορούμε να εργαστούμε, δεν θα έχουμε άλλη επιλογή από το να φύγουμε από τη χώρα και να αναζητήσουμε άσυλο αλλού», λέει, προσθέτοντας ότι την τελευταία εικοσαετία οι γυναίκες στο Αφγανιστάν κατάφεραν να βγουν από τη σκιά, απέκτησαν πρόσβαση στην παιδεία, τόλμησαν να ονειρευτούν και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο.
«Σήμερα ωστόσο κυριαρχεί ο φόβος της επιστροφής σε ένα καθεστώς βίας και καταπίεσης», τονίζει η ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιπρόεδρος της Αφγανικής κοινότητας στην Ελλάδα, Ρέχανε Καντζί, επισημαίνοντας με νόημα ότι «γυναίκες που ασκούν κάποιο επάγγελμα όπως δημοσιογραφία ή υποκριτική, γυναίκες που “έχουν φωνή” κινδυνεύουν. Θα πρέπει να φύγουν από τη χώρα γιατί θα τις σκοτώσουν. Δεν υπάρχει άλλη λύση».
Προτιμούν την αυτοκτονία
Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που προτιμούν την αυτοκτονία από το να πέσουν στα χέρια των Ταλιμπάν, λέει η 35χρονη Μαρζιά, που εδώ και τρία χρόνια ζει με την οικογένειά της στην Ελλάδα. Συγκλονίζουν τα όσα περιγράφει.
«Έζησα σε ένα χωριό φυλακισμένη στο σπίτι. Οι γυναίκες δεν μπορούσαμε να βγούμε έξω. Δεν είχαμε το δικαίωμα να πάμε στο σχολείο, φορούσαμε μπούρκα. Έζησα τον πόλεμο. Πολλοί βασανίστηκαν. Γυναίκες βιάστηκαν. Ανάγκαζαν κορίτσια και χήρες να παντρευτούν τους μουτζαχεντίν. Αυτό από μόνο του γεννά φόβο» διηγείται.
Η καρδιά της ψυχορραγεί, λέει. Έχασε κάθε επαφή με την αδερφή της όταν μπήκαν οι Ταλιμπάν στο χωριό της. «Η μεγάλη αδερφή μου ήταν στο Μαλιστάν όταν μπήκαν οι Ταλιμπάν. Μάθαμε στις ειδήσεις ότι σκοτώθηκε ο άνδρας της. Εδώ και ένα μήνα έχω χάσει κάθε επαφή μαζί της» παραδέχεται.
