Αυτά τα διάσημα πρόσωπα αψηφούσαν κάποτε καιρικά στοιχεία και ταλαιπωρία για να παραδώσουν στην ώρα τους τα γράμματα του κοσμάκη.
Αργότερα βέβαια έγιναν περίφημοι στον τομέα τους και μεταπήδησαν έτσι κλάδο, αν και ποτέ δεν ξέχασαν τις μέρες που δούλευαν ακάματα ως ταχυδρόμοι.
Αν χτυπούσαν πάντα δύο φορές, ελέγχεται, αν και λίγο σχέση έχει με το θέμα μας!
Ιδού λοιπόν ποιοι τίμησαν το επάγγελμα του ταχυδρόμου πριν τα παρατήσουν και πάνε γι’ άλλα…
Γουόλτ Ντίσνεϊ
Ήταν το καλοκαίρι του 1918 όταν ο 16χρονος δημιουργός του Μίκι και της θεότρελης παρέας του έπιασε δουλειά στα ταχυδρομεία του Σικάγο για να συντηρηθεί. Εξαιτίας μάλιστα του νεαρού της ηλικίας του, ο Γουόλτ απορρίφθηκε από τη θέση, δεν ήταν όμως άνθρωπος που έπαιρνε το «όχι» αψήφιστα. Επέστρεψε έτσι στο σπίτι του, μασκαρεύτηκε για να μοιάζει μεγαλύτερος και επέστρεψε στο ταχυδρομείο, έχοντας έτσι τη θέση στο τσεπάκι του! Εκεί έκανε μάλιστα δύο δουλειές για να αυξηθούν οι αποδοχές, στη διαλογή των γραμμάτων το πρωί και στη διανομή το βράδυ. Αργότερα εγκατέλειψε τη θέση για να βρεθεί στην Ευρώπη ως οδηγός ασθενοφόρου του Ερυθρού Σταυρού (λέγοντας και πάλι ψέματα για την ηλικία του) και επιστρέφοντας στις ΗΠΑ την επόμενη χρονιά εξασφάλισε την πρώτη του θέση ως καρτουνίστας. Απολύθηκε όμως μετά τον φόρτο εργασίας του στούντιο λόγω των διακοπών, επέστρεψε λοιπόν για άλλη μια φορά στη φιλική αγκαλιά του ταχυδρομείου. Και ήταν εκεί ακριβώς που θα αποφάσιζε να ιδιωτεύσει, γεννώντας προοδευτικά το θρυλικό σύμπαν των χαρακτήρων του…
Τσαρλς Μπουκόφσκι
Ο τρανός συγγραφέας δούλεψε στα ταχυδρομεία για περισσότερο από μια δεκαετία της ζωής του. Πέρασε τρία χρόνια στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ως αναπληρωτής ταχυδρόμος και το μεγαλύτερο μέρος της επόμενης δεκαετίας ως υπάλληλος πλήρους απασχόλησης. Και παραιτήθηκε το 1969 όταν ο εκδοτικός Black Sparrow Press του εξασφάλισε μηνιαία αμοιβή για να εγκαταλείψει την πρωινή δουλειά του και να αφιερωθεί ολόψυχα στη συγγραφή. Και βέβαια το πρώτο του μυθιστόρημα, που κυκλοφόρησε έναν μήνα αργότερα, δεν θα μπορούσε να μην είχε για θέμα το επάγγελμα που πέρασε τόσο καιρό: το «Ταχυδρομείο» ήταν για έναν μέθυσο που δούλευε περιστασιακά στο ταχυδρομείο πριν παραιτηθεί και πιάσει αργότερα και πάλι δουλειά ως ταχυδρόμος πλήρους απασχόλησης! Ε, ναι, αυτοβιογραφικό ήταν. Για τη δύσκολη μάλιστα επιλογή του να παραιτηθεί από τη θέση του, έγραψε ο Μπουκόφσκι: «Έχω μια-δυο επιλογές: να παραμείνω στο ταχυδρομείο και να τρελαθώ … ή να μείνω εδώ και να το παίζω συγγραφέας και να λιμοκτονήσω. Επέλεξα να λιμοκτονήσω»…
Γουίλιαμ Φόκνερ
Μπορεί να ήταν μια από τις καλύτερες πένες που έβγαλε ποτέ η Αμερική, ήταν όμως ένας από τους χειρότερους ταχυδρόμους όλων των εποχών! Ξεκινώντας από την άνοιξη του 1922, ο Φόκνερ δούλευε ως ταχυδρόμος στο Πανεπιστήμιο του Μισισίπι. Έβρισκε βέβαια τη θέση βαρετή, ανιαρή και μελαγχολική και δεν το έκρυβε φυσικά, περνώντας τον περισσότερο χρόνο του ωραρίου του παίζοντας χαρτιά, γράφοντας ποιήματα και μπεκροπίνοντας! Ταυτοχρόνως, έκλεινε το ταχυδρομείο όποτε του κάπνιζε, πήγαινε όποτε δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει και ήταν διαβόητος επειδή έχανε γράμματα (πολλά εκ των οποίων τα πετούσε επίτηδες για να μειωθεί ο φόρτος) και δεν ήταν ποτέ στη θέση του για να αγοράζει το κοινό γραμματόσημα. Όταν ο επιθεωρητής των ταχυδρομείων ήρθε για να ελέγξει τις κατηγορίες που έπεφταν βροχή κατά του ατίθασου υπαλλήλου το 1924, ο συγγραφέας συμφώνησε να παραιτηθεί, μόνο όμως αφότου συνέταξε την παραίτησή του, όπου διαβάζουμε: «Όσο ζω κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα, περιμένω να επιδρούν στη ζωή μου οι απαιτήσεις των ανθρώπων με χρήμα. Αλλά θα ήμουν καταραμένος αν παρέμενα με τη θέλησή μου στις υπηρεσίες κάθε παλιάνθρωπου με δύο σεντς στην τσέπη να επενδύσει σε γραμματόσημα»! Ειρωνικά, παρά το κακό του το χάλι ως υπάλληλος, τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία κυκλοφόρησαν επετειακό γραμματόσημο με τον διαπρεπή συγγραφέα το 1987, όχι για να τιμήσουν προφανώς το πόσο λαμπρός υπάλληλος ήταν…
Αβραάμ Λίνκολν
Στο εντελώς άλλο άκρο του ταχυδρομικού φάσματος κείται ο Αβραάμ Λίνκολν, ο ευσυνείδητος υπάλληλος που θα γινόταν αργότερα πρόεδρος! Ήταν σε ηλικία 24 ετών όταν ανέλαβε τη θέση του διευθυντή ταχυδρομείων σε πολίχνη του Ιλινόις, μένοντας γνωστός για την αγάπη με την οποία περιέβαλε τη θέση, παραδίδοντας μάλιστα προσωπικά τα γράμματα στα σπίτια των ανθρώπων που δεν έρχονταν να τα πάρουν από το κατάστημα. Ο Λίνκολν παρέμεινε στη θέση για 3 χρόνια, μέχρι που έκλεισε το ταχυδρομείο. Από τις εκκαθαρίσεις μάλιστα του υποκαταστήματος περίσσεψαν κάπου 16 δολάρια, τα οποία όχι μόνο δεν τσέπωσε ο Λίνκολν, που είχε τότε μεγάλη οικονομική ανάγκη, αλλά δεν άγγιξε σέντσι, μέχρι να στείλουν τελικά τα αμερικανικά ταχυδρομεία υπάλληλο για να εισπράξει το υπόλοιπο…
Βενιαμίν Φραγκλίνος
Άλλος ένας αμερικανός πρόεδρος με θητεία στο ταχυδρομείο, ο Φραγκλίνος υπηρέτησε ως ταχυδρόμος των Βρετανών στις αποικίες τους στον Νέο Κόσμο, θέση βέβαια πολύτιμη αργότερα, καθώς θα γνώριζε από πρώτο χέρι περί επικοινωνίας όταν θα ξεσπούσε ο αμερικανικός αγώνας για ανεξαρτησία. Υπάρχουν άπειρες πηγές που αναφέρουν ότι ο Φραγκλίνος έδινε όλα τα χρήματα που κέρδιζε ως ταχυδρόμος στις νεότευκτες ΗΠΑ, κυρίως σε αποζημιώσεις στρατιωτών που είχαν τραυματιστεί στο επαναστατικό μέτωπο. Θέλοντας μάλιστα να τιμήσουν τον διάσημο και καλόκαρδο ταχυδρόμο τους, τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία τον έχουν απαθανατίσει σε γραμματόσημα περισσότερες φορές από κάθε άλλον αμερικανικό πολίτη (με εξαίρεση ίσως τον Τζορτζ Ουάσιγκτον).
Τσαρλς Λίντμπεργκ
Μπορεί να είναι γνωστός στα πέρατα του πλανήτη ως πιονέρος της αεροπορίας και ατρόμητος πιλότος, λίγοι ωστόσο γνωρίζουν ότι πέρασε τις περισσότερες ώρες του στον αέρα παραδίδοντας τα γράμματα του κοσμάκη στον προορισμό τους! Σε μια εποχή που οι πτήσεις μόνο ασφαλές και αξιόπιστο μέσο μεταφοράς δεν ήταν, ο Λίντμπεργκ είχε πετύχει αποτελεσματικότητα 99% στην παράδοση της αλληλογραφίας, παρά την έλλειψη εξοπλισμού, ακόμα και διαδρόμων προσγείωσης! Ακόμα και το περίφημο αεροσκάφος του «Spirit of St. Louis» χρησιμοποίησε για ταχυδρομικούς σκοπούς, με το τελευταίο ταξίδι του διαβόητου αεροπλάνου, μεταξύ Ουάσιγκτον και Πόλης του Μεξικού, να σημειώνεται πράγματι για μεταφορά επιστολών και γραμμάτων…
