Από την επιδιόρθωση ενός ζευγαριού γυαλιών, μέχρι την εκτέλεση των πιο βασικών ανθρώπινων λειτουργιών, η ζωή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μπορεί να είναι άκρως προκλητική κι ενδιαφέρουσα.

Όσοι έχουν την τύχη να ζήσουν κάποιο μέρος της ζωής τους εκεί -όπως ο Chris Cassidy, ο οποίος έχοντας υπηρετήσει στο Αφγανιστάν ως ναυτικός βρέθηκε στη NASA και από εκεί στο… Διάστημα- πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα στις νέες συνθήκες.

Ο 44χρονος Cassidy από τα υποβρύχια βρέθηκε να είναι μέλος μιας διαστημικής αποστολής.

Μετά από ένα ήρεμο τριήμερο ταξίδι προς το διαστημικό σταθμό με ένα διαστημικό λεωφορείο, το εξάωρο ταξίδι με το ρωσικό Soyuz ήταν κάπως διαφορετικό.

«Το Soyuz είναι πολύ, πολύ μικρότερο. Μέσα σε αυτό ήμασταν τρεις, δύο Ρώσοι κι εγώ. Είσαι κάπως εγκλωβισμένος εκεί μέσα. Είναι πολύ μικρό. Φανταστείτε τρεις μεγαλόσωμους τύπους μέσα σε ένα Smart ή ένα Mini Cooper.

Χωρούσε ακριβώς τους τρεις μας, μερικές βαλίτσες και κάτι ακόμη πράγματα. Δε θα το χαρακτήριζα ούτε καν Οικονομική θέση» είπε ο ίδιος μιλώντας στον David Millward και στη βρετανική εφημερίδα The Telegraph.

Η στιγμή που πλησιάζει κανείς στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι η πιο αξέχαστη εμπειρία. «Όταν τον βλέπεις έξω από το παράθυρο μοιάζει με ένα μικρό αστέρι. Όσο πλησιάζεις γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο και αρχίζει να “γεμίζει” το παράθυρο» πρόσθεσε.

Οι αποστολές αποτελούνται συνήθως από τρία άτομα και μένουν εκεί για περίπου έξι μήνες.

Η απουσία βαρύτητας δημιουργεί νέες προκλήσεις στην καθημερινότητα, συμπεριλαμβανομένων των πιο βασικών σωματικών λειτουργιών και συνηθειών, όπως για παράδειγμα η χρήση της τουαλέτας.

«Στην αρχή αναρωτιόμουν πώς θα καταλάβαινα ότι ήθελα να πάω στο μπάνιο. Τελικά το αίσθημα είναι ακριβώς το ίδιο. Δεν αλλάζει τίποτα» είπε ακόμη. «Η τουαλέτα έχει μια μικρή επένδυση από πλαστική σακούλα, όπου πέφτει… ό,τι είναι να πέσει. Στη συνέχεια αντικαθίσταται με μια καινούρια για τον επόμενο που θα χρησιμοποιήσει την τουαλέτα» εξήγησε ο αστροναύτης.

Η έλλειψη βαρύτητας μπορεί να γίνει πολύ διασκεδαστική σε πολλές περιπτώσεις. «Είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα. Έχει πλάκα να μπορείς να ακουμπάς ένα τοίχο και να “πετάς” σε ένα άλλο μέρος. Τα μικρά καθημερινά πράγματα μπορεί να αποδειχθούν όμως πιο δύσκολα από τα μεγάλα. Όλα εντάσσονται σε ένα νέο πρίσμα προκλήσεων» συνέχισε.

«Αν προσπαθείς να φτιάξεις τα γυαλιά σου και χάσεις το μικρό κατσαβίδι που χρειάζεσαι, αυτό μπορεί να καταλήξει καταστροφικό. Με τα μεγάλα αντικείμενα τα πράγματα είναι πιο εύκολα, ακόμη κι όταν υπό φυσιολογικές συνθήκες ζυγίζουν πάρα πολύ. Μπορείς να τα αφήσεις να επιπλέουν εκεί μπροστά σου για πολύ ώρα» είπε ακόμη.

Οι αστροναύτες, σύμφωνα με τον Cassidy, περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους βλέποντας τηλεοπτικά προγράμματα στον υπολογιστή, ή παίζοντας –αν γνωρίζουν- κάποιο μουσικό όργανο: από φυσαρμόνικα, κιθάρα μέχρι και ukulele.

Χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορούν ακόμη να μιλήσουν μέσω του υπολογιστή τους με την οικογένειά τους πίσω στη Γη.

Για τον ίδιο η συνύπαρξη με τον Ιταλό αστροναύτη Luca Parmitano ήταν μια «διαστημική γαστρονομική εμπειρία» καθώς η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία είχε φροντίσει να του παρέχει μια σειρά από λιχουδιές, προκειμένου να μη νιώσει «μαγειρική νοσταλγία».

«Είχε ιταλικό φαγητό και ήταν υπέροχο. Τα λαζάνια ήταν πολύ νόστιμα. Απλά έριχνες νερό και ήταν έτοιμα να τα φας» κατέληξε.