Άλλοτε κωμικοτραγικά, άλλοτε ηρωικά και άλλοτε πάλι εντελώς απαξιωτικά, υπάρχουν παγκόσμια στιγμιότυπα που βγάζουν την πολιτική από την επικράτεια του «βαρετού» και του «υποκριτικού», κάνοντάς τη θέαμα φαντασμαγορικό!
Και ποιος θα περίμενε εξάλλου να επιδείξουν τέτοιες πλευρές του χαρακτήρα τους οι συνήθως «στημένοι» επικοινωνιολογικά πολιτικοί;
Κι όμως, υπάρχουν μέρες που τα αίματα οξύνονται ή η κοινωνία χρειάζεται πραγματικά τη φυσική τους βοήθεια και τότε τα πράγματα αποκτούν διαστάσεις επικών προδιαγραφών!
Ας κάνουμε λοιπόν μια γυροβολιά στον κόσμο, από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή μέχρι τη Βόρεια και τη Λατινική Αμερική, για να δούμε γεγονότα που αποδεικνύουν περίτρανα τον τσαμπουκά (καλό και κακό) των ανθρώπων που εξουσιάζουν τις τύχες των λαών…
Βρετανός αναπληρωτής πρωθυπουργός γρονθοκοπεί διαδηλωτή
Για τους περισσότερους από μας, οι Βρετανοί είναι συνώνυμο του φλέγματος και της απάθειας (εξαιρώντας φυσικά τους πάλαι ποτέ χούλιγκαν των γηπέδων!). Άλλη μια τρανή εξαίρεση αποτελεί ο John Prescott, πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1997 ως το 2007. Ήταν το 2001 λοιπόν όταν ο ισχυρός πολιτικός άντρας επισκέφτηκε την Ουαλία και δέχτηκε ένα αυγό στο πρόσωπο από σκληροπυρηνικό διαδηλωτή. Ό,τι ακολούθησε ήταν ένα εξαίσιο δείγμα πολιτικού τσαμπουκά στη βρετανική εκδοχή του: ο Prescott τον χτύπησε στο σαγόνι και προσπάθησε να τον ρίξει στο έδαφος, πριν συγκρατήσουν τη μανία του οι παρευρισκόμενοι! Και κατόπιν κατευθύνθηκε αγέρωχα στη σκηνή για να δώσει την προγραμματισμένη ομιλία του, λες και τίποτα το μεμπτό δεν είχε συμβεί…
Αμερικανός βουλευτής παλεύει με άντρα που φέρει μαχαίρι
Ο Adam Kinzinger απέκτησε τον τίτλο του σκληρού της αμερικανικής πολιτικής, ένας άλλος Τσαρλς Μπρόνσον δηλαδή που τιμωρεί το έγκλημα απ’ όπου κι αν προέρχεται! Ήταν πριν από λίγα χρόνια όταν ο γερουσιαστής βρέθηκε σε μια ιδιαίτερη κατάσταση: έξω από μπαρ του Μιλγουόκι, ένας αλλόφρων άντρας προσπαθούσε να ξεκοιλιάσει μια γυναίκα. Επιδεικνύοντας λοιπόν πολλά κότσια, αντί να το βάλει στα πόδια ή να το παίξει αμέριμνος, ο πολιτικός βλέποντας τη γυναίκα να κείτεται αιμόφυρτη στο έδαφος όρμησε χωρίς δεύτερη σκέψη καταπάνω στον μανιακό με το μαχαίρι, ρίχνοντάς τον κάτω και αφοπλίζοντάς τον τελικά. Αν ήταν άλλος ένας τρόπος να αποσπάσει ψηφαλάκια, ελέγχεται, ο αυθόρμητος ηρωισμός του είναι όμως αναντίρρητος…
Ο Rahm Emanuel μιμείται τον τηλεοπτικό μαφιόζο Tony Soprano (επανειλημμένως!)
Αν το όνομα Rahm Emanuel δεν σας λέει κάτι, τότε θα το διασκεδάσετε πολύ! Γιατί μιλάμε απλά-απλά για την απάντηση των Δημοκρατικών στη Μαφία, φέρνοντας τις μεθόδους της Καμόρα στην επικράτεια της αμερικανικής Βουλής. Ο Emanuel έγινε γνωστός ως ο άνθρωπος που δεν θες να ενοχλήσεις (ή να σε φέρει ο δρόμος καταπάνω του), όταν έστειλε ένα νεκρό ψάρι σε στατιστικολόγο, θυμίζοντας την περιβόητη σκηνή του «Νονού». Την άλλη φορά είχε λούσει με κάτι «γαλλικά» τον βρετανό πρωθυπουργό, με τα έργα και τις ημέρες του να παραμένουν μνημειώδη στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ. Τίποτα ωστόσο δεν μπορεί να συγκριθεί με τη διαβόητη «ιστορία με το μαχαίρι»: συζητώντας λοιπόν με τους συναδέλφους Δημοκρατικούς για τους πολιτικούς αντιπάλους του κόμματος, όταν ανέκυψε στη συζήτηση το όνομα άντρα που πραγματικά μισούσε, ο Emanuel αντέδρασε παίρνοντας ένα μαχαίρι, καρφώνοντάς το στο τραπέζι και φωνάζοντας «θάνατος»! Δεν σταμάτησε όμως εκεί, καθώς μετά μνημόνευσε φωναχτά όλους τους «εχθρούς» του κόμματος επαναλαμβάνοντας την ίδια μαφιόζικη ιεροτελεστία, αλαλάζοντας «θάνατος» και «νεκρός». Κι έτσι ο δον Κορλεόνε εκλέχθηκε στην αμερικανική Βουλή…
Καυγάς στο ιταλικό Κοινοβούλιο
Όλοι έχουμε λέξεις και συνθήκες που πυροδοτούν τον κακό εαυτό μας. Για τους ιταλούς πρωθυπουργούς, το κόκκινο πανί φαίνεται ότι είναι οι λέξεις «μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό»! Ήταν το 2011 λοιπόν όταν η παραπαίουσα κυβέρνηση του διαβόητου Σίλβιο Μπερλουσκόνι θέλησε να αλλάξει το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της χώρας, κάτι που απαιτούσε την ευρύτερη συναίνεση του κυβερνητικού συνασπισμού. Ο κύριος Bossi όμως δεν έλεγε το μεγάλο «ναι» στον Μπερλουσκόνι και τότε ακούστηκαν κάτι «γαλλικά» στα έδρανα της Βουλής για τη σύζυγο και τη μαμά του ηγέτη της Λέγκας του Βορρά, Umberto Bossi, γεγονός που πυροδότησε τη σπίθα που έφερε τους ιταλούς πολιτικούς στα χέρια! Ό,τι ακολούθησε προσιδιάζει συνήθως στα ρινγκ, με το κλοτσομπουνίδι των πολιτικών να διακόπτει τη συνήθη ροή της κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Κι όλα αυτά χάρη στο γνωστό απρεπές σχόλιο για τη μητέρα κάποιου…
Ο δήμαρχος του Νιούαρκ εφορμά σε φλεγόμενο κτίριο
Μια νύχτα του 2012, ο δήμαρχος της νεοϋρκέζικης πόλης Νιούαρκ, Cory Booker, επιστρέφοντας στο σπίτι του έπειτα από ομιλία είδε την οικία του γείτονα τυλιγμένη στις φλόγες. Η Πυροσβεστική ήταν ήδη βέβαια στον δρόμο, ο δήμαρχος άκουσε όμως κραυγές από τον δεύτερο όροφο του κτιρίου, όταν και αποφάσισε να κάνει κάτι γι’ αυτό. «Όχι στη δική μου πόλη», μονολόγησε ο Booker και όρμησε μέσα στο φλεγόμενο κτίριο για να σώσει τη γυναίκα, με τους δυο τους να παγιδεύονται από τις πύρινες γλώσσες και το τραγικό τέλος να φαντάζει σίγουρο. Κι ενώ ο δήμαρχος ήταν έτοιμος να πηδήξει από το παράθυρο με τη γυναίκα αγκαλιά, α λα «Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει» τρόπο, εκείνη του υπέδειξε μια δεύτερη σκάλα που οδηγούσε στο ισόγειο, με τους πυροσβέστες να καταφτάνουν πάνω στην ώρα και να σώζουν αμφότερους. Παρά το γεγονός ότι υπέφερε από τραύματα δευτέρου βαθμού, ο ήρωας δήμαρχος όχι μόνο δεν κοινοποίησε την ιστορία αλλά εγκατέλειψε και τη θαλπωρή του νοσοκομείου πριν φτάσει ο Τύπος και δημοσιοποιηθεί το γεγονός. Καθώς οι καλές πράξεις δεν μπορούν όμως να κρυφτούν, το περιστατικό έγινε γνωστό λίγο αργότερα από τη γυναίκα που είχε σώσει. Αν θα επανεκλεγεί, μένει να φανεί…
Πανικός στη Βουλή της Βολιβίας
Το λατινοαμερικάνικο ταμπεράμεντο είναι φλογερό και το πάθος του λαού δεν θα μπορούσε να μην περάσει και στους πολιτικούς της χώρας. Κι έτσι το 2007 έλαβε χώρα στα έδρανα του Κοινοβουλίου της χώρας η μεγαλύτερη κλοτσοπατινάδα που έχει σημειωθεί ποτέ στο λίκνο της δημοκρατίας! Οι λόγοι για τον σούπερ καυγά παραείναι περίπλοκοι για να αναλυθούν εδώ, καθώς οι εσωτερικές διαμάχες της χώρας είναι περιχαρακωμένες στην εντοπιότητά τους, το βιντεάκι όμως περιγράφει την κατάσταση πιο εύγλωττα από όλες τις λέξεις του κόσμου. Κι ό,τι ξεκίνησε ως άλλη μια βαρετή μέρα στη Βουλή, κατέληξε σε έναν καυγά που ενέπλεξε κυριολεκτικά σύσσωμη τη νομοθετική εξουσία! Κλοτσομπουνίδια παντού, γενικευμένος πανικός, ιπτάμενα αντικείμενα να προσγειώνονται στα κεφάλια των βουλευτών, άλλοι να κρύβονται κάτω από τα έδρανα, πανικός σωστός. Και βέβαια το περιστατικό θα έληγε με την παρέμβαση τις στρατιωτικής ασφάλειας της Βουλής, όχι βέβαια προτού οι αξιωματούχοι του έθνους κάνουν τη WrestleMania να φαντάζει παιδική χαρά…
Το περιστατικό με το δακρυγόνο στη Βουλή της Νότιας Κορέας
Άλλο να προκαλείς σωματικές βλάβες στο Κοινοβούλιο και άλλο να κάνεις τα πάντα για να ακουστεί ο λόγος σου! Καλωσορίσατε λοιπόν στον υπέροχο κόσμο του νοτιοκορεάτη πρωθυπουργού Kim Sun-dong, ο οποίος στην προσπάθειά του να αποτρέψει τη χώρα να επικυρώσει ένα αμφιλεγόμενο εμπορικό σύμφωνο με τις ΗΠΑ, δεν δίστασε να σταματήσει την ψηφοφορία με έναν δραστικότατο τρόπο: ανοίγοντας δακρυγόνο στο κέντρο της Βουλής! Η α λα «εξτρεμιστικό χτύπημα» κίνηση του πρωθυπουργού έλαβε χώρα στις 22 Νοεμβρίου 2011, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια των βουλευτών. Παρά το γεγονός ότι πέτυχε τον σκοπό του, να διακόψει δηλαδή την ψηφοφορία της Βουλής, οι Αρχές είχαν άλλη γνώμη για την αμφιλεγόμενη κίνησή του: τον συνέλαβαν και τον απομάκρυναν από την αίθουσα, όχι όμως έτσι απλά. Ο Kim, σε μια τελευταία ριπή του τσαμπουκά του, ούρλιαζε «καθάρματα» τους βουλευτές του την ώρα που τον έβγαζαν έξω από την αίθουσα, με τη μανία του να τη φοβούνται θεοί και δαίμονες! Παρά το γεγονός ότι η πράξη του δεν είχε πραγματικό αντίκτυπο και το νομοσχέδιο πέρασε τελικά, μιλώντας σε όρους τσαμπουκά, το γεγονός παραμένει αμίμητο…
Ό,τι κι αν έχει κάνει ποτέ ο Rob Ford
Μιλάμε απλά-απλά για τον πολιτικό που παραδέχτηκε ότι έχει καπνίσει κρακ, έχει «γειώσει» συμβούλους και επικοινωνιολόγους, έχει «ισοπεδώσει» αντιπάλους και πολιτικούς εχθρούς, έχει εμφανιστεί «σκνίπα» σε επίσημες διοργανώσεις, έχει απειλήσει τους πάντες, έχει ξεκινήσει καυγάδες, την έχει πέσει ακόμα και στον λαό και παρά ταύτα συνεχίζει να κρατά το αξίωμά του! Ο θεότρελος δήμαρχος του Τορόντο μετρά μέχρι στιγμής τουλάχιστον 40 περιστατικά που θα σήμαιναν για οποιονδήποτε άλλο την πολιτική του αυτοκτονία, όχι όμως για τον αδάμαστο καναδό πολιτικό που αποδεικνύει με τα ασύλληπτα καμώματά του ότι οι κυβερνώντες μπορούν πράγμαται να είναι πολύ πολύ «ανθρώπινοι»…
Οι πολιτικές διαφορές στο Κοινοβούλιο της Ιορδανίας λύνονται με Καλάζνικοφ
Μπορεί καυγάδες και δακρυγόνα να μοιάζουν ακραία μέσα κοινοβουλευτικού διαλόγου, τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με το περιστατικό που έλαβε χώρα στη Βουλή της Ιορδανίας, όταν η δημοκρατία επισφραγίστηκε δηλαδή με σφαίρες! Ήταν το 2013 όταν η καυτή συζήτηση κλιμακώθηκε και η συνεδρίαση πήρε απρόοπτο τέλος καθώς ο πρωθυπουργός της χώρας τράβηξε το Καλάζνικόφ του(!) για να γαζώσει πολιτικό αντίπαλο, πείθοντας άπαντες για το δίκαιο των θέσεών του! Η μούρλα ξεκίνησε όταν ο Talal Al Sharif προσπάθησε να ρίξει το παπούτσι του στον Qusay Dmeisi, αποτράπηκε όμως βίαια από τους συναδέλφους του. Ο πρωθυπουργός βγήκε τότε από την αίθουσα, για να πάρει αέρα, πίστεψαν οι έρμοι οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, εκείνος είχε όμως άλλα στον νου του: άρπαξε το ΑΚ-47 του, γιατί κάθε πρωθυπουργός που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να έχει στο τσεπάκι του ένα αυτόματο όπλο, και προσπάθησε να γαζώσει τον Dmeisi στον διάδρομο της Βουλής! Ευτυχώς για τον Dmeisi, οι ιορδανικές Αρχές δεν εκτιμούν καθόλου τους πολιτικούς που αποζητούν να μιμηθούν την τελευταία σκηνή του «Σημαδεμένου», γι’ αυτό και συνέλαβαν επιτόπου τον Al Sharif…
Ο ηρωισμός του Σαλβαδόρ Αλιέντε
Ο θάνατος του προέδρου Σαλβαδόρ Αλιέντε στις 11 Σεπτεμβρίου 1973 ήταν αναμφίβολα ένα από τα τραγικότερα περιστατικά της σύγχρονης ιστορίας της Χιλής. Το γεγονός σηματοδότησε την άνοδο του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ στο τιμόνι της χώρας, σε μια ζοφερή διακυβέρνηση που θα άφηνε περισσότερα από 40.000 θύματα από τα πεπραγμένα του καθεστώτος. Ο Αλιέντε όμως δεν έφυγε από τη ζωή χωρίς μάχη: ως συνειδητοποιημένος μαρξιστής που είχε εκλεγεί δημοκρατικά από τον λαό, υπερασπίστηκε τη λαϊκή βούληση ως το τέλος, κάνοντας τον ηρωισμό του ορόσημο της λατινοαμερικάνικης ψυχής. Το πρωινό λοιπόν του πραξικοπήματος, οι σύμβουλοί του τον έκαναν θεό να εγκαταλείψει τη χώρα, αυτός όμως επέμεινε να παραμείνει στη La Mondea (τον χιλιανό Λευκό Οίκο). Όταν κατόπιν έγινε σαφές ότι οι συνωμότες δεν θα μπορούσαν να διαπεράσουν τη φρουρά του, έδωσαν στον Αλιέντε τελεσίγραφο: ή εγκαταλείπεις τη La Mondea ή βομβαρδίζουμε το κτίριο. Και πάλι όμως ο Αλιέντε επέλεξε να παραμείνει στο εσωτερικό του: καθώς οι ρουκέτες ισοπέδωναν κυριολεκτικά το κτίριο, ο Αλιέντε, εξοπλισμένος με το Καλάζνικοφ που του είχε δωρίσει παλιότερα ο Φιντέλ Κάστρο, αποφάσισε να εξαπολύσει αντεπίθεση στους πραξικοπηματίες του Πινοσέτ! Καθώς το οίκημα φλεγόταν και το μεγαλύτερο μέρος της φρουράς του είχε εξοντωθεί, ο συνεσταλμένος γιατρός με μια χούφτα στρατιωτών κατάφεραν να κρατήσουν τις θέσεις τους για μια ολόκληρη μέρα, αποκρούοντας τις συνεχείς επιθέσεις των συνωμοτών! Κι όταν τελικά αυτοκτόνησε στα φλεγόμενα ερείπια του γραφείου του, δεν υπήρχε κυριολεκτικά τούβλο για τούβλο στη θέση του. Αντί λοιπόν να εγκαταλείψει τη χώρα μπροστά στο ενδεχόμενο του φονικού για τον ίδιο πραξικοπήματος, ο Αλιέντε υπερασπίστηκε με τη ζωή του το παλάτι, αναμεταδίδοντας μηνύματα υποστήριξης και ελευθερίας ολόκληρη τη μέρα της αντίστασης. Αυτές ήταν οι τελευταίες στιγμές ενός πολιτικού με κότσια ασύλληπτα…
Ο Ντε Γκολ βαδίζει αγέρωχος ανάμεσα στις σφαίρες που πέφτουν βροχή
Ήταν προς τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν ο ντε Γκολ επιστρέφει θριαμβευτικά στη Γαλλία ως εθνικός ήρωας και καταφέρεται ανοιχτά κατά του καθεστώτος Βισί, ιδρύοντας τη δική του κυβέρνηση και απελευθερώνοντας προοδευτικά τη γαλλική ύπαιθρο. Στις 36 Αυγούστου 1944 οργανώνεται μεγαλειώδης παρέλαση για την απελευθέρωση της Γαλλίας, την οποία αμαυρώνει ωστόσο ο καταιγισμός σφαιρών που πέφτουν από τους τελευταίους ναζιστικούς θύλακες και τα υπολείμματα του καθεστώτος Βισί. Ο στρατηγός ντε Γκολ, έξω από τον Καθεδρικό της Νοτρ Νταμ, αρνείται να καλυφθεί από τον καταιγισμό των πυρών και βαδίζει αγέρωχα ως τον προθάλαμο του ναού, για να χριστεί επικεφαλής της προσωρινής κυβέρνησης. Το αγέρωχο βάδισμά του ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά, που πολλά είχαν τον ίδιο στόχο, γίνεται σύμβολο της γαλλικής περηφάνιας που τόσο αποζητούσε να αναδείξει. Ο ανταποκριτής του BBC αναμεταδίδει έντρομος το σκηνικό, μένοντας άφωνος από το θάρρος του στρατηγού: «Ο στρατηγός ντε Γκολ προχωρά ευθεία μέσα σε καταιγισμό πυρών. Βαδίζει χωρίς δισταγμό … ακόμα και με τις σφαίρες να πέφτουν πάνω του βροχή. Είναι το εξαιρετικότερο παράδειγμα θάρρους που έχω δει ποτέ!»…
