«Ο Ολάντ μίλησε για πολλά – εκτός από ένα θέμα» ήταν ο τίτλος της Γκάρντιαν. «Το λέμε με απόλυτο σεβασμό: στην αίθουσα της συνέντευξης Τύπου υπήρχε ένας ελέφαντας», έγραψε η Ντέιλι Τέλεγκραφ. «Επ, η συζυγική απιστία μοιάζει να κάνει κακό και στους Γάλλους», σαρκάζουν οι Τάιμς.

Ηθικό δίδαγμα: για άλλη μια φορά, η Μάγχη χωρίζει και αντιπαραθέτει τις δύο χώρες. Αν στο Παρίσι ο Τύπος και η κοινή γνώμη εγκρίνουν τον τρόπο με τον οποίο ο πρόεδρος (δεν) απάντησε στην ερώτηση ποια είναι η Πρώτη Κυρία της Γαλλίας στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου της περασμένης Τρίτης, στο Λονδίνο οι εφημερίδες χλευάζουν και ειρωνεύονται. Εκεί που ορισμένοι αναλυτές στη Γαλλία βλέπουν αξιοπρέπεια, στην Αγγλία βλέπουν εξευτελισμό.

Τα αγγλικά μέσα δεν επικρίνουν τον πρόεδρο επειδή παραβίασε τους νόμους ή είπε ψέματα: δεν θα μπορούσαν να το κάνουν, αφού ο Ολάντ δεν είναι ένοχος για κάτι τέτοιο. Η κατηγορία που του απευθύνουν είναι ότι συμπεριφέρεται ως “serial lover”: προδίδει μια γυναίκα για μία άλλη, κι ύστερα αυτήν για μία τρίτη. Είναι αποδεκτή μια τέτοια συμπεριφορά – αναρωτιούνται – σε έναν άνδρα, και πολύ περισσότερο σε έναν πρόεδρο της δημοκρατίας;

Υπάρχουν όμως και άλλοι παράγοντες που βαραίνουν στον τρόπο με τον οποίο τα γαλλικά μέσα καλύπτουν αυτή την υπόθεση. Στη Βρετανία δεν χάνουν ποτέ την ευκαιρία να κοροϊδέψουν τον γείτονα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο σταθμός στον οποίο έφτανε μέχρι πριν από λίγο καιρό το Eurostar από τη Γαλλία λεγόταν Waterloo. Ήταν ένας τρόπος να θυμίζουν οι Βρετανοί στους Γάλλους το τέλος που είχε ο Ναπολέων. Αν οι Γάλλοι πάσχουν από ένα σύνδρομο ανωτερότητας απέναντι σε όλους τους άλλους, οι Βρετανοί πάσχουν από ένα σύνδρομο κατωτερότητας απέναντι στους Γάλλους. Ιδιωτικώς, παραδέχονται ότι «αυτοί που τρώνε βατράχια» – όπως αποκαλούν τους Γάλλους για να τους μειώσουν – στην πραγματικότητα τρώνε, ντύνονται, ζουν και ερωτεύονται καλύτερα από εκείνους. «Γιατί οι Γαλλίδες δεν παχαίνουν» ήταν ο τίτλος ενός βιβλίου διαίτης που έγινε μπεστ-σέλερ στη Βρετανία. Το σκάνδαλο Ολάντ προσφέρει έτσι μια ευκαιρία στους Βρετανούς να εκδικηθούν και να λυτρωθούν από το σύνδρομο κατωτερότητας. Η Βαλερί στο νοσοκομείο; Επιτέλους, υποφέρουν και οι Γάλλοι!

Στη βρετανική δημοσιογραφία των ταμπλόιντ, τίποτα δεν είναι πιο γαργαλιστικό από τα σκάνδαλα που μπλέκουν το σεξ και την πολιτική, εξευτελίζοντας τους ισχυρούς. Πρώτα έρχεται η αποκάλυψη. Η οργισμένη διάψευση δίνει σύντομα τη θέση της στην ντροπιασμένη ομολογία. Έχοντας στο πλευρό του την αυστηρή σύζυγο, ο αμαρτωλός πολιτικός ψελλίζει μια δικαιολογία και παραιτείται.

Έτσι γίνονται τα πράγματα στη Βρετανία, γράφει ο Άλαν Κάουελ στους Νιου Γιορκ Τάιμς. Φανταστείτε λοιπόν πόσο προσβλήθηκαν οι Βρετανοί βλέποντας έναν πρόεδρο να αρνείται σε μια συνέντευξη Τύπου να ακολουθήσει τη βρετανική (και αμερικανική) συνταγή και να κωλυσιεργεί γύρω από έναν παράνομο δεσμό που έστειλε τη σύντροφό του στο νοσοκομείο.

«Η ηθική έχει σημασία», έγραψε η Άλισον Φίλιπς στην Ντέιλι Μίρορ. «Το πρόβλημα δεν είναι η συνεύρεσή σου με μια ερωμένη, αλλά το κατά πόσον λες την αλήθεια».

Αν οι περιπέτειες του Ολάντ μεταφέρονταν στο Λονδίνο ή την Ουάσινγκτον, σημείωσε ο Τζόναθαν Φρίντλαντ στην Γκάρντιαν, «θα λέγαμε ότι ο πρωθυπουργός/πρόεδρος μάχεται για την πολιτική του επιβίωση. Η θέση του θα κρεμόταν από μια κλωστή. Πολλοί θα προέβλεπαν την παραίτησή του».

Όπως επισημαίνει όμως ένας άλλος δημοσιογράφος της Γκάρντιαν, ο Τζον Χένλεϊ, «στη Γαλλία τα κάνουν αλλιώς». Κάτι που βολεύει βέβαια τους πολιτικούς, που θέλουν να τους θυμούνται για την πολιτική τους, όχι για την ιδιωτική τους ζωή.