Ο Bill Gates πήρε μια πολύ λανθασμένη απόφαση στην αρχή της καριέρας του. Για την ακρίβεια, αν δεν υπήρχαν κάποιοι άλλοι που έκαναν χειρότερα λάθη από αυτόν, ίσως να μην είχαμε ακούσει το όνομά του ποτέ.
Ναι, ο Gates ήταν και είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος και δούλεψε σκληρά. Αφιέρωσε πολύ χρόνο και προσπάθεια για να εμβαθύνει τις γνώσεις τους και να ακονίσει τις δεξιότητές του. Είχε ακόμη την τύχη να λάβει καλή μόρφωση.
Πήγε σε ένα ιδιωτικό σχολείο, το οποίο διέθετε εργαστήριο υπολογιστών, πολύ πριν αποκτήσουν άλλα σχολεία τέτοιες εγκαταστάσεις.
Βέβαια, πίσω από την επιτυχημένη του πορεία, υπάρχουν κι άλλα στοιχεία πέρα από το ταλέντο, τη σκληρή δουλειά και τη μόρφωσή του, γράφει ο Malcolm Gladwell στο βιβλίο του «Outliers».
Ίσως το γεγονός ότι έγινε παγκοσμίως γνωστός να οφείλεται και στο ότι είχε εκπληκτική τύχη ως διαπραγματευτής. Τρεις διαδοχικές, κρίσιμες στιγμές, κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του πορείας, έστριψε το κέρμα και αυτό τού βγήκε… «κορώνα».
Είχε, με άλλα λόγια, την τύχη με το μέρος του…
Το 1980, ο Gates και μερικοί φίλοι του προγραμματικές, είχαν μια μικρή εταιρεία στο Σιάτλ. Τότε τούς προσέγγισε η IBM, για να αναπτύξουν ένα λειτουργικό σύστημα για προσωπικούς υπολογιστές. Καθώς ο Gates δεν είχε κατασκευάσει ποτέ λειτουργικό σύστημα, προέτρεψε την εταιρεία να απευθυνθεί στον Gary Kildall, έναν πιο γνωστό προγραμματιστή στην Digital Research.
Ευτυχώς για τον ίδιο όμως, οι συζητήσεις με τον Kildall δεν πήγαν πολύ καλά. Η Digital Research δίσταζε να υπογράψει τη συμφωνία. Βέβαια, όπως γράφει ο Michael Wheeler στο Harvard Business Review, μάλλον μετάνιωσαν στη συνέχεια, αλλά τότε δεν υποχωρούσε στα αιτήματά της, παρά τις 250.000 δολάρια που προσέφερε η IBM.
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος η IBM απευθύνθηκε ξανά στον Gates.
Μετά από αυτό το περιστατικό ακολούθησαν κι άλλα.
Η IBM και ο Gates γνώριζαν ότι υπήρχε ένα λειτουργικό σύστημα που είχε αναπτύξει η εταιρεία Seattle Computer Products (SCP). Με την IBM να μη φαίνεται ότι «κρύβεται» πίσω από τον Gates, ο τελευταίος κατάφερε να αγοράσει φτηνά το λογισμικό –που τότε ονομαζόταν QDOS, ακρωνύμιο του «quick-and-dirty-operating system».
Και πάλι η τύχη ήταν με το μέρος του. Η SCP δεν κατάφερε να ανακαλύψει ποιος πραγματικά κρυβόταν πίσω από τη συμφωνία. Η Microsoft άλλαξε το πρόγραμμα και το «βάφτισε» DOS: Disc Operating System.
Και σε με τρίτη κρίσιμη στιγμή ο Gates ήταν και πάλι τυχερός, όταν χρειάστηκε να διαπραγματευτεί τη συμφωνία χορήγησης αδειών με την IBM. Τα δικαιώματα της IBM δεν ήταν αποκλειστικά: η κυριότητα του προγράμματος DOS ανήκε στον Gates και τους φίλους του.
Φυσικά, οι δόξες και οι τιμές ανήκουν σε αυτήν την ομάδα, που «είδε» ότι τα πολλά λεφτά κρύβονταν πίσω από το λογισμικό και όχι το hardware, ωστόσο, δε μπορεί να παραβλέψει κανείς ότι είχαν την τύχη με το μέρος τους, όταν αυτοί με τους οποίους διαπραγματεύονταν στην ουσία δεν είχαν ιδέα για τη σημασία αυτού του γεγονότος.
Ίσως αν η IBM είχε επιμείνει περισσότερο στο να έχει αποκλειστικά δικαιώματα, ο Gates να είχε αναγκαστεί να συμφωνήσει, ή η εταιρεία να έβρισκε κάποιον άλλο προγραμματιστή.
Η αλυσίδα των γεγονότων που συμβαίνουν μέχρι να πάρουμε μια απόφαση διαμορφώνεται από τον παράγοντα τύχη: είτε καλή, είτε κακή!
Φιλόσοφοι, πολιτικοί αναλυτές, και υπεύθυνοι χάραξης στρατηγικών γνωρίζουν καλά το σημαντικό ρόλο που παίζει η τύχη σε κάθε τομέα της ζωής μας.
Πώς λοιπόν αυτή η γνώση βοηθά αυτούς, στους οποίους έχει ανατεθεί ο ρόλος της λήψης αποφάσεων στις επιχειρήσεις; Όταν συνειδητοποιήσουμε πόσα πολλά εξαρτώνται από τον παράγοντα «τύχη», οδηγούμαστε σε δύο διαφορετικούς δρόμους. Πρώτον, εξετάζουμε τη διαδικασία λήψης απόφασης από διαφορετική σκοπιά, και δεν αναγνωρίζουμε ως «λαμπρή» όποια απόφαση στην πορεία τελικά λειτούργησε προς όφελός μας. Δεύτερον, ίσως αρχίσουμε να εστιάζουμε σε άλλες δεξιότητες, εξίσου σημαντικές, όπως η ευελιξία να κεφαλαιοποιήσουμε κάτι που συνέβη χάρη στον παράγοντα τύχη και η ικανότητα να προβλέψουμε εκ των προτέρων πώς θα εξελιχθεί μια κατάσταση.
Αν αντιληφθούμε ότι το πεπρωμένο μας δεν είναι αποκλειστικά «στο χέρι μας», ίσως αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε διαφορετικά. Οι ικανότητές μας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το «πόσο καλά παίζουμε τα χαρτιά μας», καταλήγει το άρθρο.