Ως άδικη και εντελώς άτοπη χαρακτηρίζει ο Σύνδεσμος Χορού Κύπρου την τροποποιητική πρόταση νόμου που κατέθεσαν οι βουλευτές της Επιτροπής Παιδείας της Βουλής, Κυριάκος Χατζηγιάννης και Γιώργος Κάρουλλας, που διέπει τις σχολές έντεχνου χορού και εισηγούνται απαγόρευση μαθημάτων χορού μετά τις 20.00 το βράδυ σε ανήλικα άτομα, με αιτιολογία την ασφάλεια των ανήλικων προσώπων.
Θεωρούμε, σημειώνεται σε ανακοίνωση, σύμφωνα με το sigmalive.com, ότι η διάκριση που γίνεται όσον αφορά αποκλειστικά στα μαθήματα έντεχνου χορού ως προς το ωράριο, είναι όχι μόνο άδικη αλλά και εντελώς άτοπη – η πρόταση μας προς τους βουλευτές είναι όπως, η Βουλή και το Υπουργείο Παιδείας βάλουν σε εφαρμογή τον ήδη υπάρχοντα νόμο περί Ιδιωτικών Σχολών Έντεχνου Χορού, που οι ίδιοι ψήφισαν το 1997 και δεν εφαρμόστηκε ποτέ από το κράτος, προτού θελήσουν να καταθέσουν τροποποιήσεις.
Οι σχολές μέλη του Συνδέσμου Χορού Κύπρου, αναφέρεται, λαμβάνοντας υπόψη τη σωστή και ασφαλή διδασκαλία των παιδιών, συνηθίζουν να απασχολούν παιδιά μικρότερης ηλικίας σε μαθήματα νωρίς το απόγευμα.
Οι μαθητές, προστίθεται, που αναγκάζονται να μένουν και μετά τις οκτώ στα μαθήματα χορού είναι συνήθως μεγαλύτερης ηλικίας – είναι τα παιδιά τα οποία θέλουν να έχουν τον χορό στο πρόγραμμα τους είτε σαν ενασχόληση, δύο φορές την εβδομάδα, είτε σαν κύρια απασχόλησή τους σε πιο εντατικό πρόγραμμα κι αυτό γίνεται με τη σύμφωνο γνώμη των γονέων τους.
«Ο λόγος για τον οποίο αναγκάζονται τα παιδιά να έρχονται στα μαθήματα χορού πιο αργά και οι δάσκαλοι χορού να μένουν στην εργασία τους μέχρι και μετά τις οκτώ το βράδυ, είναι ακριβώς το πιεστικό πρόγραμμα των εξωσχολικών μαθημάτων που υποβάλλουμε τα παιδιά μας, έτσι ώστε να ανταπεξέλθουν στα ακαδημαϊκά τους καθήκοντα. Αν το σύστημα παιδείας μας ήταν υγιές δεν θα χρειαζόντουσαν περαιτέρω ώρες απασχόλησης σε φροντιστήρια ενίσχυσης μαθημάτων, αφού ήδη έχουν ξοδέψει για αυτά, 6 ώρες ημερησίως στο σχολείο. Άρα πιστεύουμε ότι το πρόβλημα ξεκινά από εκεί», σημειώνεται.
Θεωρούμε επίσης, αναφέρει ο Σύνδεσμος Χορού, ότι στην Κύπρο αφήνουμε όλη την καλλιτεχνική εκπαίδευση των παιδιών μας σαν τελευταίο μέλημα, και αν και εφόσον βρεθούν ώρες για να γίνει, ενώ σε όλες τις πιο αναπτυγμένες, όσον αφορά την παιδεία, χώρες από τις οποίες θέλουμε να παίρνουμε παραδείγματα, υπάρχει η αντίληψη ότι η ενασχόληση των παιδιών με τα καλλιτεχνικά, τον χορό, τη μουσική, τη γυμναστική κτλ., είναι προς όφελος της υγείας και της σωστής ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους.
