Κατά τον 18ο και 19ο αιώνα, οι δυτικές κοινωνίες επιδόθηκαν σε μια διαφορετική μάχη κατά της ίδιας της ιδέας ότι οι άνθρωποι αντλούσαν ικανοποίηση χαϊδεύοντας τον εαυτό τους.

«Ειδεχθή αμαρτία» αποκαλούσαν απλά-απλά τον αυνανισμό και πλήθος βιβλίων κυκλοφόρησαν που μετέτρεπαν τη συνήθεια σε ιατρική πάθηση. Ο αυνανισμός δεν ήταν πλέον απλώς ηθικό παράπτωμα, αλλά μια σοβαρή σωματική και ψυχική νόσος που καλούσε σε επιστημονικού τύπου θεραπείες.

Και στις ΗΠΑ μια από τις πιο δυνατές φωνές κατά της αυτο-ικανοποίησης ήταν ένας γιατρός από το Μίσιγκαν ονόματι Τζον Χάρβεϊ Κέλογκ. Ο γιατρός εχθρευόταν ακόμα και το σεξ, θεωρώντας το επιβλαβές για τη συναισθηματική και πνευματική ευημερία του ανθρώπου, και ο ίδιος απείχε από κάθε τέτοια απόλαυση. Ούτε με τη νόμιμη σύζυγό του δεν ολοκλήρωσε ποτέ τη σχέση του και όλα του τα παιδιά ήταν υιοθετημένα.

Στα τόσα και βιβλία που έγραψε κατά της ερωτικής πράξης και, ακόμα χειρότερα, κατά του αυνανισμού, ο Κέλογκ κατηγοριοποίησε 39 διαφορετικά συμπτώματα που έπλητταν σαν πανούκλα τον άνθρωπο που κατέφευγε στην αυτο-ικανοποίηση.

Και η λύση σε όλο αυτό το μαρτύριο ήταν η σωστή και ισορροπημένη διατροφή. Το κρέας, τα καρυκεύματα και άλλα πολλά αύξαναν την πάντα κατακριτέα ερωτική διάθεση, κάτι που δεν έκαναν τροφές όπως τα δημητριακά και οι ξηροί καρποί, όπως βρήκε ο γιατρός. Την ώρα που εργαζόταν ως επικεφαλής σε σανατόριο του Μίσιγκαν, κατέληξε σε μερικές ενδιαφέρουσες ιδέες περί διατροφής, δύο εκ των οποίων έμελλε να γίνουν κοινός τόπος.

Η «υγιεινή λιχουδιά» που παρασκεύασε για τους τροφίμους του σανατορίου αποτελούνταν από βρόμη και αλεύρι καλαμποκιού, που έκανε μπισκότα ο γιατρός και κατόπιν θρυμμάτιζε σε μικρά κομμάτια. «Granula» το ονόμασε, τον μήνυσε ένας άλλος διατροφολόγος που είχε αντίστοιχο προϊόν και ο Κέλογκ το αποκάλεσε τελικά «granola».

Ο γιατρός πειραματίστηκε κατόπιν με τα δημητριακά ως συμπληρώματα για το πρωινό και οι νιφάδες καλαμποκιού έγιναν οι αγαπημένες του. Γιατί απλά-απλά έριχναν τη διάθεση των ασθενών του για πρωινό αυνανισμό!

Ο αδερφός του Γουίλ, και λογιστής του σανατορίου, διείδε τις εμπορικές δυνατότητες του προϊόντος, γι’ αυτό και προσπάθησε να τον πείσει να γίνουν οι νιφάδες λίγο πιο γλυκιές. Ο Τζον ήταν όμως ανένδοτος, άκου ζάχαρη, γι’ αυτό και ο Γουίλ άρχισε να τις πουλά όπως τις σκέφτηκε μέσω μιας επιχείρησης που ίδρυσε και θα γινόταν τελικά η Kellogg Company. Για την οποία τα δυο αδέρφια θα μάχονταν δικαστικά για τις επόμενες δεκαετίες.

Οι περιπέτειές τους μας άφησαν τα κορν φλέικς, κάτι είναι κι αυτό…