Ένας στους τρεις Αμερικανούς έχει κάποιον πρόγονο που πέρασε από το νησί Έλλις. Το νησί, στη Νέα Υόρκη, αποτέλεσε την πύλη εισόδου για 12 εκατομμύρια μετανάστες που έφθασαν στις ΗΠΑ, από τις αρχές του 20ου αιώνα, και έκλεισε το 1954.
Το κέντρο υποδοχής των ανθρώπων που αναζητούσαν μία καλύτερη τύχη στις Ηνωμένες Πολιτείες, είχε χαρακτηριστεί «στρατόπεδο συγκέντρωσης». Παρόλο που ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός ήταν μάλλον υπερβολικός, είχε υπάρξει μία περίοδος, τον Νοέμβριο του 1950, κατά την οποία χιλιάδες μετανάστες είχαν εγκλωβιστεί στο νησί Έλλις.
Η αμερικανική κυβέρνηση, παρά τις αντιρρήσεις του προέδρου Τρούμαν, είχε περάσει έναν νόμο που επέβαλε αυστηρό έλεγχο στο παρελθόν των μεταναστών, ώστε να διαπιστωθεί εάν είχαν οποιαδήποτε σχέση με φασιστικές, ναζιστικές ή κομμουνιστικές οργανώσεις και κόμματα.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καθυστερούν χαρακτηριστικά οι έλεγχοι και να ταλαιπωρούνται οι μετανάστες. Όσοι δεν κατάφεραν να περάσουν από την αντι-κομμουνιστική και αντι-φασιστική «κρησάρα» των Αμερικανών, απελαύνονταν.
Εκείνη τη δύσκολη περίοδο του 1950, ο φωτογράφος του περιοδικού LIFE, Άλφρεντ Άιζενσταντ έβγαλε μερικές φωτογραφίες που αποτύπωναν την ταλαιπωρία, την αγωνία και κάποιες φορές την απόγνωση των ανθρώπων που θέλησαν να αλλάξουν τη ζωή τους, αλλά βρέθηκαν αντιμέτωποι με την καχυποψία και την γραφειοκρατία.
