Στο διάβα κάθε ζωής θα τεθούν εκείνα τα διλήμματα που θα σε αναγκάσουν να κάτσεις και να σκεφτείς σοβαρά, μιας και πρόκειται για το μέλλον σου.
Ένα μέλλον που διακυβεύεται από λάθη και κάθε στραβοπάτημα κοστίζει ακριβά και συχνά μάλιστα ανεπανόρθωτα.
Πώς να διαλέξεις όμως έξυπνα και γρήγορα το σωστό το μονοπάτι; Μα με τη βοήθεια της επιστήμης φυσικά! Μελέτη που δημοσιεύτηκε λοιπόν στο «Harvard Business Review» μας λέει πως αν θέλουμε να παίρνουμε τις σωστές αποφάσεις γρήγορα και έξυπνα, τότε πρέπει να το κάνουμε σαν να αφορά κάποιον άλλο!
Ο αναπληρωτής καθηγητής μάρκετινγκ Evan Polman παραθέτει στη μελέτη μια παλιότερη έρευνά του για τους διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους παίρνουμε αποφάσεις τόσο για μας όσο και τους άλλους. Οι ερευνητές έκαναν σωρεία πειραμάτων σε περισσότερους από χίλιους ανθρώπους για αποφάσεις όλων των λογιών, μικρές και μεγάλες, από επιλογές για γεύματα μέχρι επαγγελματικές και ερωτικής φύσης επιλογές, τόσο για τους ίδιους όσο και για κάποιον άλλο.
Και απέδειξαν περίτρανα πως είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί όταν αποφασίζουμε για τους εαυτούς μας, ψειρίζοντας κυριολεκτικά τα πάντα, ενώ για τους άλλους τείνουμε να είμαστε πιο ανοιχτοί και περιπετειώδεις, κρίνοντας περισσότερο από τις διαθέσιμες επιλογές παρά εξετάζοντας εξονυχιστικά καθεμία από αυτές.
«Πολλοί άνθρωποι φοβούνται να ζητήσουν αύξηση, οι ίδιοι άνθρωποι ωστόσο είναι πολύ υποστηρικτικοί προτείνοντας σε άλλους (σε φίλους ή συναδέλφους) να το κάνουν». Ο περιπετειώδης τρόπος δεν είναι αναγκαστικά καλύτερος, μας λέει ο Polman, είναι ωστόσο η πιο ανοιχτή κοσμοθεωρία που καταλήγει σε πιο σωστές αποφάσεις: «Όταν κάνουμε προτάσεις σε κάποιον άλλο, τείνουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι και επικεντρωμένοι στη δράση. Όταν παίρνουμε δικές μας αποφάσεις, τείνουμε να φανταζόμαστε τα πάντα που μπορούν να στραβώσουν, καταλήγοντας σε αμφιβολία και δεύτερες σκέψεις».
Και τελικά; «Όλοι πρέπει να έχουν έναν μέντορα ή έναν απότομο φίλο που μπορεί να μας βοηθήσει να δούμε και να δράσουμε σε καλύτερη βάση». Ή να λειτουργούμε σαν αισιόδοξοι συμβουλάτορες του εαυτού μας: «Μπορεί να λειτουργήσει ακόμα και το να αναφέρεσαι στον εαυτό σου σε τρίτο πρόσωπο όταν σκέφτεσαι μια σημαντική απόφαση, σαν να μιλάς για κάποιον άλλο. Αντί να αναρωτιέσαι ‘‘τι να κάνω;’’, ρώτα τον εαυτό σου ‘‘τι να κάνεις;’’»…
