Μετά από δυο χρόνια επεξεργασίας από τον ΟΗΕ, το Παγκόσμιο Σύμφωνο για την Μετανάστευση πρόκειται να τεθεί υπό επικύρωση στη διεθνή Σύνοδο που πραγματοποιείται σήμερα και αύριο στο Μαρακές. Το Παγκόσμιο Σύμφωνο για την Ασφαλή, Ομαλή και Τακτική Μετανάστευση – όπως είναι ο πλήρης τίτλος του – αποτελείται από 34 σελίδες, είναι μη δεσμευτικό και είναι το πρώτο που καταρτίστηκε με σκοπό να συμβάλλει στη ρύθμιση των παγκόσμιων μεταναστευτικών ροών.
Αναφέρεται σε θεμελιώδεις αρχές – προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών, των παιδιών, αναγνώριση της εθνικής κυριαρχίας – και διατυπώνει περίπου είκοσι προτάσεις για να βοηθηθούν οι χώρες που καλούνται να διαχειριστούν τις μεταναστευτικές ροές, διευκολύνοντας την ανταλλαγή πληροφοριών και τις προσπάθειες κοινωνικής ένταξης των μεταναστών.
Παρά το γεγονός ότι η συμφωνία δεν είναι δεσμευτική και τονίζει με έμφαση ότι οι αρχές της δεν θα παραβιάζουν την κυριαρχία των κρατών, περίπου δώδεκα χώρες, αποφάσισαν να μην την υπογράψουν. Στο Βέλγιο μάλιστα, κινδυνεύει να καταρρεύσει η κυβέρνηση καθώς ο πρωθυπουργός Μισέλ αποφάσισε να υπογράψει το σύμφωνο αλλά αντιδρούν οι Φλαμανδοί εθνικιστές που μετέχουν στον κυβερνητικό συνασπισμό. Στον Καναδά, η αντιπολίτευση επέκρινε τον πρωθυπουργό Τριντό για την υποστήριξή του στη συμφωνία και στη Γαλλία η επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος Μαρίν Λε Πεν ζήτησε από τον πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να παραιτηθεί από αυτή την «πράξη προδοσίας».
Μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ που αντιδρούν στην έγκριση του συμφώνου για τη μετανάστευση είναι η Αυστρία, η Σλοβενία, η Τσεχία, η Βουλγαρία, η Κροατία, η Ουγγαρία και η Πολωνία που έχουν ανακοινώσει ότι δεν θα υπογράψουν τη συμφωνία.
Οι ΗΠΑ αποχώρησαν πέρυσι τον Δεκέμβριο από τις συνομιλίες για το σύμφωνο. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ από το βήμα του ΟΗΕ τον περασμένο Σεπτέμβριο, απέρριψε το «δόγμα της παγκοσμιοποίησης» και περιέγραψε την «ανεξέλεγκτη μετανάστευση» ως απειλή για την εθνική κυριαρχία των ΗΠΑ.
Ούντο Μπούλμαν: Ακροδεξιά υστερία για τη μη έγκριση του συμφώνου
«Ακροδεξιοί ηγέτες είναι ένοχοι της υστερικής αντίδρασης κατά του Συμφώνου για τη μετανάστευση» υποστήριξε ο Γερμανός ευρωβουλευτής Ούντο Μπούλμαν που ηγείται της Σοσιαλιστικής και Δημοκρατικής Ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Σε άρθρο του στην ιστοσελίδα Euractiv, ο Ούντο Μπούλμαν λέει ότι «η υστερική αντίδραση κάποιων κυβερνήσεων, κυρίως Δεξιών, σε αυτές τις μη δεσμευτικές συμφωνίες ήπιας μορφής, θα ήταν γελοία αν δεν υπήρχε τόσο σοβαρό ζήτημα: Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες βρίσκονται συχνά σε ιδιαίτερα ευάλωτη κατάσταση και είναι ανοικτοί σε κάθε είδους εκμετάλλευση».
Σύμφωνα με τον ηγέτη της Σοσιαλιστικής Ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο «η εχθρότητα της δεξιάς δεν έχει σχέση με το περιεχόμενο των συμφωνιών για τη μετανάστευση, αλλά αποτελεί μέρος μιας ανησυχητικής απόρριψης της πολυμερούς λήψης αποφάσεων από τα κεντροδεξιά κόμματα. Η συνεργασία με άλλες χώρες για την αντιμετώπιση των κοινών προκλήσεων παρουσιάζεται τώρα ως πράξη προδοσίας εναντίον της πατρίδας. Αυτή η αφήγηση αποτελούσε τη γραμμή της ακροδεξιάς, ωστόσο χρησιμοποιείται τώρα από τον Ρεπουμπλικάνο Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ή τον δήθεν κεντροδεξιό αυστριακό καγκελάριο για να στραφούν κατά της συνεργασίας για τη μετανάστευση».
Όπως λέει ο Μπούλμαν «αυτοί οι πολιτικοί μπορεί να πιστεύουν ότι με την εθνικιστική ρητορική τους θα κερδίσουν ψήφους στις χώρες τους, αλλά αυτή η απόρριψη της πολυμερούς συνεργασίας ζημιώνει τα συμφέροντά μας σε όλο τον κόσμο. Ενισχύει δικτάτορες και αυταρχικά καθεστώτα που ευχαρίστως προβάλουν τα ίδια επιχειρήματα όταν τους επικρίνουμε για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιατί η Σαουδική Αραβία ή άλλα κράτη του Κόλπου να λαμβάνουν υπόψη τις καταγγελίες μας για τη φρικτή μεταχείριση των μεταναστών εργαζομένων στις χώρες τους, όταν αρνούμαστε να υπογράψουμε ένα βασικό σύμφωνο για τη μετανάστευση;» διερωτάται ο Μπούλμαν και προσθέτει: «Το πιο λυπηρό είναι ότι τα τελευταία χρόνια η κεντροδεξιά έχει γυρίσει την πλάτη της σε αυτή την πολυμερή προσέγγιση. Παράλληλα με τους σοσιαλδημοκράτες, οι κεντροδεξιού πολιτικοί στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη ήταν καθοριστικοί για την οικοδόμηση του διεθνούς συστήματος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολιτικοί όπως ο Ρομπέρ Σουμάν και ο Κόνραντ Αντενάουερ πρωτοστάτησαν στη συνεργασία των χωρών για την αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων. Σήμερα θα τρόμαζαν βλέποντας τους διαδόχους τους να επιστρέφουν στον εθνικισμό» καταλήγει το άρθρο του Ούντο Μπούλμαν.
