Η Ελένη Κωνσταντίνου είναι η Ελληνίδα πρωταθλήτρια της Αυστραλίας στην άρση βαρών και παρά τα 68 της χρόνια 60 παγκόσμια ρεκόρ και απ’ ότι φαίνεται δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει σύντομα τον αθλητισμό.

Μόλις επέστρεψε από τη Γαλλία όπου πήρε μέρος σε αγώνες τριών διαφορετικών κατηγοριών άρσης βαρών και έσπασε και τα τρία ρεκόρ που, ούτως ή άλλως, κρατούσε η ίδια.

«Όταν μπαίνω στο στάδιο», σημειώνει, «αισθάνομαι να με κυριεύει μια φοβερή δύναμη. Αισθάνομαι ότι μπορώ να επιτύχω τα πάντα. Οι άλλοι εκπλήσσονται με μένα κι εγώ με τον εαυτό μου. Είναι μια εσωτερική δύναμη, του μυαλού περισσότερο, που ξέρω ότι δεν πρόκειται να μ’ εγκαταλείψει όσο ζω. Σε δυο χρόνια γίνομαι εβδομήντα και μπαίνω σε μια νέα κατηγορία. Εκεί καταγράφονται απλά οι επιδόσεις, αλλά εγώ σκοπεύω ν’ αλλάξω τα πράγματα. Θα πρέπει να αναβαθμιστεί το παιχνίδι και σ’ αυτή την ηλικιακή ομάδα, γιατί οι άνθρωποι σήμερα είναι τόσο νέοι, όσο νοιώθουν. Η ηλικία δεν θα πρέπει να είναι ούτε ταμπέλα, ούτε πρόσκομμα σ’ αυτά που επιθυμούμε να κάνουμε.

Προσωπικά, τίποτε δεν έχει αλλάξει στο σώμα και τη ψυχική μου δύναμη, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Ούτε και σκοπεύω ν’ αφήσω κάτι να ανακόψει την πορεία μου. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος μπορεί να επιτύχει τα πάντα, φτάνει να το λέει η ψυχή του» λέει η κ. Κωνσταντίνου.

«Βλέπω τα προβλήματα ως προκλήσεις για να δείξει ο καθένας τη δύναμή του, τις ικανότητές του, τη θέλησή του ν’ αλλάξει τα πράγματα. Από μας εξαρτάται, μου έχει διδάξει η ζωή, να κάνουμε το λεμόνι πορτοκάλι. Να πούμε στον εαυτό μας εδώ σε θέλω τώρα να κάνεις τα καλά σου. Βρίσκω ότι δουλεύει» προσθέτει.

Απόδειξη ότι ένα σοβαρό ατύχημα που είχε πριν από χρόνια και είχε τραυματιστεί σοβαρά στη μέση, αντί να τη γονατίσει, όπως θα πει, της έδωσε δύναμη όχι μόνο να το ξεπεράσει, αλλά να σηκώνει σήμερα βάρη πολύ μεγαλύτερα από το σωματικό της βάρος.

Ενδεικτικά, στο τρίτο ρεκόρ που έσπασε στη Γαλλία πρόσφατα, σήκωσε 132 κιλά, ενώ η ίδια ζυγίζει 61 κιλά!

Για όσους θέλουν να μάθουν ποια είναι τα μικρά πρακτικά μυστικά που την κρατούν δυνατή θα πει ότι γυμνάζεται τρεις φορές τη βδομάδα, περπατάει γρήγορα για μισή ώρα τη μέρα -εκτός Σαββατοκύριακου- τρώει προσεκτικά και λιτά, αλλά όχι… Σπαρτιάτικα.