Ο Πάμπλο Πικάσο σφράγισε ζωγραφική και γλυπτική, αν και το μεγαλύτερο σε διαστάσεις και όραμα γλυπτό του δεν θα πραγματοποιούνταν ποτέ. Είμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν ένας νορβηγός καλλιτέχνης ονόματι Carl Nesjar θα του μάθαινε μια νέα τεχνική σκαλίσματος σε μπετόν. Ο Nesjar θα γινόταν ο στενός συνεργάτης του κορυφαίου ζωγράφου μέχρι το τέλος της ζωής του και οι δυο τους θα έστηναν πολλά επιβλητικά αγάλματα στις ΗΠΑ, όπως ας πούμε στα προαύλια μεγάλων αμερικανικών πανεπιστημίων (όπως του Princeton και του New York University). Η πιο φιλόδοξη συνεργασία τους ήταν όμως αυτό το 30 μέτρων τσιμεντένιο άγαλμα που θα κοσμούσε το University of South Florida στην Τάμπα της Φλόριντα, μόνο που δεν θα γινόταν ποτέ. Η Σύγκλητος του πανεπιστημίου το ενέκρινε βλέπετε στις 9 Απριλίου 1973, μία μέρα μετά τον θάνατο του Πικάσο, όταν έμαθε όμως πως το έργο θα κόστιζε 10 εκατ. δολάρια, το ξανασκέφτηκε. Σήμερα, 45 χρόνια μετά, ερευνητές του συγκεκριμένου πανεπιστημίου βρήκαν μια κασέτα της εποχής που περιγράφει ακριβώς το όραμα του καλλιτέχνη, πλάι σε μερικά σχέδιά του για το άγαλμα. Η φωνή που άκουσε η ιστορικός τέχνης Kamila Oles ήταν του ίδιου του Carl Nesjar και, όπως μας λέει, «το σαγόνι μου λίγο έλειψε να φτάσει στο πάτωμα»! Η «Προτομή μιας γυναίκας» θα ξεπερνούσε ελαφρώς τα 30 μέτρα ύψος και θα ήταν όχι μόνο το μεγαλύτερο έργο τέχνης του Πικάσο, αλλά και ένα από τα απολύτως μεγαλύτερα αγάλματα από τσιμέντο. Η Kamila Oles και η ομάδα της έφτιαξαν μια εκδοχή του αγάλματος σύμφωνα με τα σχέδια του Πικάσο και τις περιγραφές του Nesjar: «Είναι εξαιρετική η χαρά να πραγματοποιείς τις επιθυμίες του Πικάσο. Πιστεύω πως θα ήταν πολύ ικανοποιημένος με τις μεθόδους εικονικής πραγματικότητας που χρησιμοποιούσαμε», διατείνεται η ακαδημαϊκός…