Αξίζει άραγε να πλουτίζει κανείς; Είναι τόσο κολοσσιαία ανατρεπτικό για τη ζωή όσο περιμένουμε οι περισσότεροι; Σε αυτό απάντησαν μια σειρά από χρήστες του δικτύου Quora, εκεί που εμφανίστηκε και η απόκριση που μας απασχολεί. Κι ενώ κανείς δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς του ανώνυμου χρήστη, η απάντησή του αξίζει ενδεχομένως μια γρήγορη ματιά. Ο τύπος μάς λέει λοιπόν πως μέχρι τα μέσα της τρίτης δεκαετίας της ζωής του είχε βγάλει 15 εκατ. δολάρια, πουλώντας την πετυχημένη εμπορικά τεχνολογική εταιρία που είχε στήσει. Τον απασχολούσε που λέτε να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας του τώρα που ήταν πλούσιος και το συζητούσε με πολλούς κροίσους, αφού πλέον συγχρωτιζόταν το μεγάλο κεφάλαιο στα ελίτ σαλόνια. Και κατέληξε τελικά στο απόσταγμα της σοφίας του: «το να είσαι πλούσιος είναι καλύτερο από το να μην είσαι πλούσιος, δεν είναι όμως τόσο καλό όσο φαντάζεστε πως είναι». Το γιατί είναι βέβαια κομματάκι πιο περίπλοκο. Το μόνο πράγμα, μας λέει, που κάνουν τα πλούτη είναι να μη σε απασχολεί πια το χρήμα. Ακόμα κι έτσι όμως θα υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείς να αποκτήσεις και θα φτάσεις να τα θες. Παρά ταύτα, τα περισσότερα έξοδα δεν θα σε απασχολήσουν ξανά, κι αυτό προσμετριέται φυσικά στα θετικά του πλουτισμού. ewiutiruthi2 Τα πλούτη έρχονται όμως και με μειονεκτήματα στη βαλίτσα τους. Κι ενώ ενστικτωδώς όλοι λέμε από μέσα μας «μπούρδες», ο τύπος έχει τα επιχειρήματά του. Κατά πρώτο, μας λέει, απαγορεύεται πια να γκρινιάζεις. Στα μάτια των περισσότερων τα πλούτη ισοδυναμούν με την ευτυχία και τη νιρβάνα, κι έτσι χάνεις αυτομάτως το δικαίωμα να παραπονιέσαι για οτιδήποτε μπροστά τους, ακόμα και για την παραμικρή ανθρώπινη ανάγκη. Το δεύτερο μειονέκτημα είναι -λέει- πως όλοι θέλουν πια κάτι από σένα, κι έτσι δεν μπορείς να εξακριβώσεις γιατί είναι κάποιος καλός απέναντί σου. Το κάνει γιατί όντως σε γουστάρει ως άνθρωπο ή για τα ωραία σου λεφτά; Αν μάλιστα δεν είσαι παντρεμένος πριν πλουτίσεις, «τότε καλή τύχη να διαλευκάνεις (και να έχεις πάντα τις αμφιβολίες σου) αν η σύντροφός σου θέλει εσένα ή τα λεφτά σου». Και μετά είναι οι φίλοι και οι οικείοι σου. Ας ελπίσουμε, μας λέει, πως η σχέση σας δεν θα επηρεαστεί ανεπανόρθωτα, σίγουρα όμως θα μπει σε περιπέτειες, καθώς όλοι θα νιώθουν αμήχανα και θα σου συμπεριφέρονται διαφορετικά. Αν μάλιστα σου ζητήσουν δάνειο, αυτό μας λέει πως είναι πολύ κακή ιδέα, καλύτερα χάρισέ τους τα. Το πρόβλημα είναι πως δεν εκτιμούν το ίδιο τίποτα που προέρχεται από σένα, καθώς ακόμα και στα δώρα πάντα περιμένουν κάτι περισσότερο, έχοντας πια μη ρεαλιστικές απαιτήσεις. Προσθέτοντας όλα αυτά, ισχυρίζεται, αρχίζεις να νιώθεις απομονωμένος από την οικογένεια και τους φίλους σου. Ακόμα και ξάγρυπνος μένεις τις νύχτες ανησυχώντας για την πορεία των επενδύσεών σου μπας και τα χάσεις όλα. Ή τα ξοδέψεις όλα. ewiutiruthi1 Είναι όμως και το άλλο, σαφώς πιο φιλοσοφικό, που πρέπει να καταλάβουμε για το χρήμα, όπως μας λέει: ότι όλα τα πράγματα που φανταζόμαστε πως αγοράζουμε αξίζουν κάτι για μας επειδή ακριβώς δεν μπορούμε να τα αποκτήσουμε (ή επειδή πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να τα βάλουμε στο χέρι). Κάτι που μόλις πλουτίσεις χάνει τη μαγεία του! Όλα είναι πια εύκολα και σχετικά και η ζωή χάνει σιγά σιγά το βαθύτερο νόημά της. Ναι, μας λέει, τον πρώτο μήνα θα αγοράσεις μια αμαξάρα, θα φας και σε μερικά καλά εστιατόρια και θα το καταχαριστηθείς. Μετά όμως; Τι γίνεται όταν τα συνηθίσεις όλα αυτά; Θα θες να πας πάντα για τα περισσότερα, αναθεωρώντας ανάγκες και προτεραιότητες, και τίποτα κάτω από τα νέα στάνταρ που έθεσες δεν θα σε ικανοποιεί. «Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την ψευδαίσθηση ότι αν είχαν περισσότερα λεφτά, τότε η ζωή τους θα ήταν καλύτερη και οι ίδιοι πιο ευτυχισμένοι», καταλήγει, «και μετά πλουτίζουν και τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει, κι έτσι πέφτουν σε μια σοβαρή κρίση ζωής». Αν δεν είμαστε ευτυχισμένοι τώρα με αυτά που έχουμε, τελειώνει, τότε δεν θα γίνουμε ευτυχισμένοι εξαιτίας των χρημάτων. Νόημα χρειάζεται η ζωή μας και όχι λεφτά με το τσουβάλι…