Η Ιαπωνία τιμά σήμερα τη μνήμη των θυμάτων του σεισμού και του τσουνάμι που σημειώθηκαν πριν έξι χρόνια και ακολουθήθηκαν από μια πυρηνική καταστροφή την οποία η χώρα δεν έχει καταφέρει ακόμη να ξεπεράσει.

Όπως κάθε χρόνο στις 11 Μαρτίου καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας χιλιάδες άνθρωποι θα αφήσουν λουλούδια και κεριά κατά μήκος των ακτών των επαρχιών που επλήγησαν από την καταστροφή στη βορειοανατολική Ιαπωνία.

Θα συγκεντρωθούν στο Σεντάι, το Ισινομάκι, το Ρικουζεντακάτα, το Μιναμισανρίκου και όλες τις πόλεις το όνομα των οποίων πλέον συνδέεται με την τριπλή καταστροφή: τον σεισμό και το τσουνάμι που κόστισαν τη ζωή σε 18.446 ανθρώπους και το ατύχημα στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα εξαιτίας του οποίου 123.000 άνθρωποι εξακολουθούν να μην μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους εξαιτίας των υψηλών ποσοστών ραδιενέργειας στην περιοχή.

Αυτή την ώρα (14:46 τοπική)τηρείται ενός λεπτού σιγή σε όλη την Ιαπωνία, ακριβώς την ώρα που στις 11 Μαρτίου 2001 σημειώθηκε ο σεισμός μεγέθους 9 βαθμών στα ανοικτά του νησιού Χονσού, ο οποίος έγινε αισθητός στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας και προκάλεσε ένα γιγάντιο, θανατηφόρο τσουνάμι, το οποίο οι Ιάπωνες λένε ότι δεν δημιουργείται παρά «μία φορά στα χίλια χρόνια».

Την ίδια ώρα θα πραγματοποιηθεί στο Τόκιο επίσημη τελετή στη μνήμη των θυμάτων παρουσία του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε. Η αυτοκρατορική οικογένεια θα εκπροσωπηθεί από τον πρίγκιπα Ακισίνο.

Οι Ιάπωνες θα θυμηθούν για μία ακόμη φορά την τραγική αλληλουχία των γεγονότων: τις ορδές των τρομαγμένων εργαζόμενων που εγκατέλειπαν βιαστικά τους ουρανοξύστες στο Τόκιο, τα τραίνα που είχαν ανατραπεί στις βορειοανατολικές επαρχίες, τις φοβερές εικόνες που δεν μπορούσε κανείς να πιστέψει, τις ολόκληρες πόλεις που καλύφθηκαν από το νερό, την αδυναμία να επικοινωνήσουν με τους δικούς τους, τους χιλιάδες ανθρώπους που αγνοούνται.

Στο τέλος εκείνης της ημέρας άρχισαν να έρχονται τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια από τους δύο αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα (τον Ντάισι και τον Ντάινι), και ακολούθησε η οδηγία για εκκένωση του σταθμού και η απομάκρυνση των κατοίκων των γύρω περιοχών, αρχικά σε μια περίμετρο 2, μετά 3 και τέλος 10 χιλιομέτρων. Τις επόμενες ημέρες αποκαλύφθηκε η χειρότερη πυρηνική καταστροφή που έχει καταγραφεί μετά αυτή του Τσερνόμπιλ το 1986.