Στο Αματρίτσε δεκάδες άνθρωποι επιστρέφουν σήμερα μπροστά στα συντρίμμια των σπιτιών τους και ρωτούν τους υπεύθυνους της Πολιτικής Προστασίας αν μπορούν να προσπαθήσουν να εντοπίσουν κάποια από τα προσωπικά τους αντικείμενα. Είναι ένα είδος ψυχολογικής άμυνας για να πεισθούν ότι η ζωή συνεχίζεται και να δώσουν μια εξήγηση σε κάτι που είναι πέρα από κάθε λογική.
Στο μεταξύ όμως όλοι διερωτώνται εδώ στην Ιταλία πότε θα τελειώσει αυτή η τραγική σειρά γεγονότων: κάθε πέντε χρόνια περίπου, ένα ισχυρότατο χτύπημα του Εγκέλαδου λαβώνει και από μια διαφορετική περιοχή της χώρας. Το 2009 ζήσαμε τον σεισμό της Λ’ Άκουιλα και αμέσως πριν εκείνους των περιφερειών Εμίλια-Ρομάνια και Ούμπρια.
Όπως λένε πολλοί ειδήμονες και σχολιαστές με μεγάλη πίκρα, αλλά και οργή, οι μόνες έντονα σεισμοπαθείς περιοχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι η Ελλάδα και η Ιταλία και κανείς στις Βρυξέλλες δεν φαίνεται να δείχνει το απαιτούμενο ενδιαφέρον.
Το Ακούμολι, η Αματρίτσε και άλλα τρία χωριά στην περιφέρεια Μάρκε ισοπεδώθηκαν. Σ’ ολόκληρη την Ιταλία, πάνω από το 50% των κτιρίων δεν σέβεται τα αντισεισμικά κριτήρια, καθώς είναι κάτι το δαπανηρό και απαιτεί μακρά γραφειοκρατική διαδικασία. Έπειτα από τη νέα αυτή τραγωδία, πέρα από τις καλές προθέσεις και τα τεράστια έξοδα ανοικοδόμησης, θα αρχίσει άραγε να αλλάζει κάτι και στον ζωτικής σημασίας τομέα της πρόληψης; Όπως αναφέρει ανταπόκριση του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, η αίσθηση από τη σεισμόπληκτη Αματρίτσε είναι ότι αυτό θα μπορέσει να συμβεί μόνο εφόσον υπάρξει συντονισμένη πίεση από μέρους των πολιτών.
