Ένα ατελείωτο πάρτι στήθηκε στην υπαίθρια… πίστα του σχολείου Γκαλαγκάλα. Ήταν η τελευταία ημέρα όπου οι ανάδοχοι παιδιών της αποστολής που διοργάνωσε η ActionAid Ελλάς θα βρίσκονταν στα εδάφη τους…
Newsbeast.gr, Αποστολή
Κείμενο: Βίκτωρας Μοντζέλλι
Φωτογραφίες: Σύνη Αστρά
Μετά από τέσσερις ημέρες σκληρής δουλειάς και πολλών εμπειριών, είχε φτάσει η ώρα να αποχαιρετήσουν οι Έλληνες εθελοντές τους νέους τους φίλους. Το χωριό φόρεσε τα καλά του.
Όπως… αρμόζει σε τέτοιες περιπτώσεις, το παρόν έδωσαν και οι Αρχές του τόπου. Εκπρόσωπος της κυβέρνησης, ο περιφερειάρχης του Παντέρ, ο διοικητής της τοπικής αστυνομίας ήταν εκεί. Μπορεί και να ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκαν σε αυτό το ξεχασμένο μέρος της Ουγκάντας τόσοι επίσημοι.
Η αποχαιρετιστήρια ημέρα ξεκίνησε από νωρίς και ολοκληρώθηκε αργά. Παραδοσιακοί χοροί υπό τον ρυθμό αφρικανικών τυμπάνων για καλωσόρισμα, τη στιγμή που μεγάλα καζάνια πήραν φωτιά στην ύπαιθρο. Μερικές κότες περίμεναν υπομονετικά δίπλα στη φωτιά για να έρθει η ώρα τους.
Κάποιοι άλλοι είχαν αναλάβει να δημιουργήσουν τον αγωνιστικό χώρο για τον φιλικό ποδοσφαιρικό αγώνα… Μικτή Γκαλαγκάλα-ActionAid Ελλάς. Περισσότεροι από 500 άνθρωποι είχαν μαζευτεί ήδη στο χωριό. Ήταν, αναμφίβολα, το γεγονός των τελευταίων χρόνων για την περιοχή.
Οι κάτοικοι του Γκαλαγκάλα ήθελαν να εντυπωσιάσουν τους καλεσμένους τους. Και το κατάφεραν με το πρόγραμμα που έφτιαξαν. Χοροί από γκρουπ γυναικών και παιδιών, παραδοσιακά όργανα, αφρικανικές κραυγές. Το αποχαιρετιστήριο πάρτι είχε τοπική ταυτότητα και ήταν απολαυστικό μέχρι τη στιγμή που οι πολιτικοί μίλησαν στον κόσμο.
Μέσα από τους κλισέ λόγους, που τελικά παντού ίδιοι είναι, βγήκε και κάτι θετικό. Η πολιτεία δεσμεύτηκε ότι θα φτιάξει στο σχολείο δύο επιπλέον αίθουσες, θα προσλάβει 8 δασκάλους και θα φέρει 58 θρανία ώστε τα παιδιά να μην κάνουν μάθημα στο πάτωμα.
Πριν έρθει η ActionAid Ελλάς στο Γκαλαγκάλα, το σχολείο ήταν απλά κοινοτικό, δηλαδή βρίσκεται εκτός εθνικού συστήματος εκπαίδευσης. Πλέον είναι κυβερνητικό. Η εκπαίδευση στην περιοχή γύρισε σελίδα. Μια σημαντική εξέλιξη με ελληνική υπογραφή και σκληρή δουλειά από την ActionAid Ουγκάντας. Στο επόμενο διάστημα θα είναι έτοιμες και οι τρεις αίθουσες για τις οποίες έβαλε τα θεμέλια η ελληνική αποστολή.
Πριν από αυτή την ευχάριστη εξέλιξη, προηγήθηκε ένας απολαυστικός ποδοσφαιρικός αγώνας. Η ομάδα… επιλέκτων του χωριού αντιμετώπισε την ομάδα της ActionAid Ελλάς.
Έξι άντρες και πέντε γυναίκες είχε η κάθε ενδεκάδα που έτρεξαν, ίδρωσαν, διασκέδασαν κάτω από τον αφρικανικό ήλιο. Τελικό σκορ; Αφού η ελληνική ομάδα έκανε τα στραβά μάτια, δέχτηκε το γκολ της ισοφάρισης και το ματς έληξε 1-1.
Ακολούθησε ένα μεγάλο υπαίθριο γεύμα. Εκατοντάδες άνθρωποι πέρασαν από το… κέτερινγκ made in Uganda. Οι τελευταίες αναμνηστικές φωτογραφίες, μπροστά από το έργο και την εξέλιξή του και μετά χορός σε δυτικό τέμπο.
Μια γεννήτρια -στην περιοχή δεν υπάρχει ηλεκτρικό φυσικά- τροφοδοτούσε με ρεύμα την κονσόλα του dj και τα μεγάλα ηχεία έδιναν τον ρυθμό.
Έλληνες και Αφρικανοί χόρευαν ανακατεμένοι…
Άνθρωποι κάθε ηλικίας διασκέδασαν με την ψυχή τους. Δύο στιγμές είχαν, όμως, μια ξεχωριστή αξία. Η μουσική έκπληξη της αποστολής της ActionAid Ελλάς προς τους ντόπιους και ο λόγος του Νίξον, του εκπροσώπου της ActionAid Ουγκάντας που είχε αναλάβει την οργάνωση της παραμονής μας στον τόπο του.
Οι Έλληνες εθελοντές προσάρμοσαν το τραγούδι «Ουσίες και οινοπνεύματα» με στίχους του εθελοντή Αναστάσιου Κώστα, εμπνευσμένους για όσα έζησαν αυτές τις ημέρες στο Γκαλαγκάλα και τη χώρα της Αφρικής. Το τραγούδησαν στον κόσμο, ενώ ακολούθησε και μετάφραση των στίχων στα αγγλικά και την τοπική διάλεκτο. Πριν από αυτό, ένα χορευτικό του «Ο πιο καλός ο μαθητής» του Γιώργου Ζαμπέτα, τους έδωσε ένα δείγμα ελληνικού χορού.
Ο λόγος του Νίξον, λίγο πριν την ολοκλήρωση της αποχαιρετιστήριας ημέρας, επικριτικός απέναντι στους πολιτικούς που είχε απέναντί του, αλλά και πολύ συναισθηματικός για όσα διαδραματίστηκαν εκεί όλες αυτές τις ημέρες. «Αν τώρα με βλέπετε συγκινημένο και δακρυσμένο, είναι επειδή βλέπω εσάς (Έλληνες) να είστε συγκινημένοι και δακρυσμένοι. Είναι μια ιστορική για όλους εμάς στιγμή. Πρώτη φορά ήρθαν στην Ουγκάντα εθελοντές για να βοηθήσουν. Σας ευχαριστώ φίλοι μου που βοηθάτε τους ανθρώπους μου. Το ταξίδι σας δεν είναι μάταιο…».
Μετά από λίγο, τα 47 μέλη της αποστολής κατηφόρισαν προς τα πούλμαν. Οι Αφρικανοί τους συνόδεψαν και δεν έπαψαν στιγμή να τους γεμίζουν με μοναδικά συναισθήματα. Ενας μεσήλικας αγκάλιαζε έναν προς έναν τους εθελοντές και τους ευχαριστούσε για όσα πρόσφεραν στο χωριό.
Η αποστολή της ActionAid Ελλάς άφησε το Γκαλαγκάλα. Ίσως να μην επιστρέψει ποτέ εκεί. Το άφησε, όμως, λίγο καλύτερο απ’ ό,τι όταν το «παρέλαβε»…
