Υπάρχουν παιδιά που γεννιούνται λες με άστρο. Ζουν μια ζωή εν πολλοίς «στρωμένη» και τα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, όσο σοβαρά κι αν είναι, δεν θέτουν σε αμφισβήτηση την ίδια την ύπαρξή τους.
Είναι και παιδιά που γεννήθηκαν κι αυτά με άστρο, αλλά διαφορετικό. Να τους δείχνει η ζωή το πιο σκληρό της πρόσωπο κι εκείνα να μάχονται, να θριαμβεύουν και να… επιστρέφουν με χαμόγελο.
Έτσι είναι και η 11χρονη Robyn Smyth που παλεύει με τον καρκίνο από τα 3 της χρόνια. Απαλλάχθηκε από τη νόσο το 2009 αλλά το 2013 το νευροβλάστωμα εμφανίστηκε και πάλι και οι γιατροί της έδωσαν πιθανότητα επιβίωσης μόλις 5%. Η νόσος διαγνώστηκε στο οστό της γνάθου και εξαπλώθηκε στη σπονδυλική στήλη, τα πόδια και τη λεκάνη της.
Η Bernadette Dornan φοβήθηκε το χειρότερο όταν άκουσε τους γιατρούς να της λένε πως οι πιθανότητες η κόρη της να τα καταφέρει ήταν μόλις 5%. Αρνήθηκε όμως να εγκαταλείψει την ελπίδα: βρήκε μία καινοτόμο δοκιμαστική θεραπεία στο νοσοκομείο Helen DeVos Hospital στο Michigan των ΗΠΑ και έκανε καμπάνια για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα χρήματα για τα ιατρικά κόστη.
Επιτέλους η γυναίκα- που έχει και μια 4χρονη κόρη, τη Millie- μπορεί να χαμογελάσει πλατιά στα αποτελέσματα των τελευταίων εξετάσεων της κόρης της, που δείχνουν πως «καθάρισε».
«Είναι υπέροχο νέο, λίγα χρόνια πριν δεν θα τολμούσα ούτε να το ονειρευτώ», δήλωσε η ίδια, «φυσικά υπάρχει πάντα η πιθανότητα ο καρκίνος να ξαναεμφανιστεί. Αλλά είναι ένα τεράστιο βήμα για μας».
Ανάλογα με τα αποτελέσματα των περαιτέρω εξετάσεων, η Robyn είναι πιθανό να συνεχίσει τη δοκιμαστική θεραπεία, όπως γράφει η βρετανική εφημερίδα Mirror. Όμως το κόστος θα φτάσει τα 250.000 δολάρια κι έτσι η Bernadette βρίσκεται αντιμέτωπη με νέο αγώνα να βρει τους πόρους για να δώσει στην κόρη της μια ακόμα ευκαιρία στη ζωή.
«Είναι πολύ σημαντικό για τη Robyn να αρχίσει όσο πιο άμεσα γίνεται τη θεραπεία γιατί είναι πιθανό ο καρκίνος να επανεμφανιστεί ανά πάσα στιγμή. Έχω 120.000 δολάρια για την κάλυψη των ιατρικών δαπανών αλλά πρέπει να βρω τουλάχιστον 130.000 ακόμα. Οι πολίτες της Ιρλανδίας ήταν υπέροχοι απέναντί μας, ποτέ δεν θα μπορέσω να τους ευχαριστήσω αρκετά. Αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μπροστά μας…», λέει.
