Συγκλονίζει η μαρτυρία μιας 44χρονης γυναίκας από το Τσέστερ της Βρετανίας, η οποία εξηγεί πως ο σύντροφός της, της μετέδωσε τον ιό του AIDS, καθώς ποτέ δεν την ενημέρωσε για την πάθησή του.
Διαβάστε την εξομολόγηση της γυναίκας, όπως δημοσιεύεται σε διάφορα βρετανικά ΜΜΕ…
«Δεν ήξερα ότι ο σύντροφός μου ήταν θετικός στον ιό HIV. Ήμασταν μαζί έξι χρόνια, όταν τελικά αποφάσισε να μου πει την αλήθεια. Μετά από μια σειρά από προβλήματα υγείας, όπως εγκεφαλίτιδα, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, το 2002. Κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό συνέβαινε, όταν ο αδελφός του μπήκε στο δωμάτιο με δάκρυα στα μάτια. Ρώτησα αν ο σύντροφός μου πέθαινε και ο αδελφός του μου απάντησε:’ Σε παρακαλώ Θεέ μου, κάνε τον να σου πει την αλήθεια’. Δε θυμάμαι και πολλά από τη συζήτηση που ακολούθησε – ίσως έχω μπλοκάρει από τη μνήμη μου κάποιες λεπτομέρειες γιατί είναι τόσο οδυνηρό.
Αυτό που ξέρω, είναι ότι ο σύντροφός μου, μού είπε ότι ήταν θετικός στο HIV και πως είχε κολλήσει από μολυσμένο αίμα από τις ΗΠΑ, έπειτα από μετάγγιση, όταν ήταν έφηβος. Ξαφνικά, όλα ξεκαθάρισαν και πήγα στο νεροχύτη όπου έκανα εμετό… Ήξερα ήδη ότι είχε αιμορροφιλία -μια γενετική πάθηση που επηρεάζει την ικανότητα του σώματος να ελέγχει την πήξη του αίματος. Στη δεκαετία του 80, πολλοί αιμορροφιλικοί έλαβαν μολυσμένο αίμα.
Ήξερα ότι μου είχε μεταδώσει τον ιό. Όταν αποφασίσαμε να συζήσουμε, πριν από δυο χρόνια αφότου γνωριστήκαμε στο Λίβερπουλ, αποφασίσαμε ότι πια δεν θα χρησιμοποιούσαμε προφυλακτικό… Αρρώστησα σοβαρά. Έβαλα εξανθήματα, άρχισα να βήχω και να βγάζω αίμα, αλλά οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ακριβώς συνέβαινε με μένα. Δεν είχα την παραμικρή ιδέα ότι ο σύντροφός μου, είχε διαγνωσθεί με τον ιό, 15 χρόνια πριν ή ότι δεν έπαιρνε την αντιρετροϊκή αγωγή, που πιθανότατα αν την έπαιρνε να μη μου μετέδιδε τον ιό.
Τους 18 μήνες που ακολούθησαν, υπέφερα από λοιμώξεις του θώρακα και ήμουν συνέχεια εξουθενωμένη, αλλά υπέθεσα ότι ήταν από τη δουλειά μου ως δασκάλα. Ποτέ δε μου πέρασε από το μυαλό ότι ο σύντροφός μου θα μπορούσε να μου μετέδιδε τον ιό.
Όταν τελικά έμαθα την αλήθεια, κοίταξα έξω από το παράθυρο του νοσοκομείου στον έβδομο όροφο και σκέφτηκα σοβαρά, να πηδήξω από εκεί. Τις επόμενες δυο ημέρες, πέρασα κάνοντας εξετάσεις… Ένας σύμβουλος μου είπε ότι το HIV δεν ήταν καταδίκη σε θάνατο όπως όταν ήταν τη δεκαετία του ‘80. Αλλά αυτό δε με ησύχασε. Λιποθύμησα όταν βγήκαν τα αποτελέσματα αίματος… Σκέφτηκα ότι αυτό ήταν το τέλος της ζωής μου.
Το σκληρότερο πράγμα, ήταν όταν έπρεπε να το ανακοινώσω στην οικογένειά μου – ήταν η πρώτη φορά που είδα τον πατέρα μου να κλαίει. Ίσως να ήταν σοκ, αλλά έμεινα με τον σύντροφό μου για 15 μήνες, μετά τη διάγνωσή μου. Μέχρι που εγκατέλειψα τη δουλειά μου για να τον φροντίζω, αλλά σύντομα συνειδητοποίησα ότι ήμουν θυμωμένη μαζί του γιατί με κόλλησε.
Με τον καιρό, γνώρισα το νέο μου αγαπημένο, τον 41χρονο Neil και χάρη στη φαρμακευτική αγωγή, έκανα δυο παιδιά. Τα φάρμακα που παίρνω, είναι τόσο αποτελεσματικά που μου επιτρέπουν να ζω τη ζωή μου, αν και έχουν παρενέργειες. Η ζωή εξακολουθεί και είναι μια πάλη. Ο πρώην μου σύντροφος, πέθανε τον Ιανουάριο, στα 45 του…»
