Θαύματα της φύσης ή δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί, τα παρακάτω είναι μέρη που είναι πιθανό ο άνθρωπος να μην έχει για πολύ καιρό ακόμα την ευκαιρία να επισκεφθεί ή να έχει ήδη χάσει αυτή την ευκαιρία.
Από παγετώνα στη Βολιβία μέχρι λίμνη στην Καμπότζη, τον καταρράκτη φωτιάς στις ΗΠΑ αλλά και τη γειτονική Βενετία, ακολουθεί μια λίστα με αξιοθέατα ή εμπειρίες ζωής που είναι πιθανό σε λίγα χρόνια να βρίσκουμε μόνο στα βιβλία ιστορίας, λόγω δραματικών αλλαγών που προκαλούν άλλοτε ο άνθρωπος κι άλλοτε η φύση.
Τη λίστα με τίτλο «Disappearing World», συνέθεσε η εταιρεία Staysure.
Παγετώνας Chacaltaya
Σε ύψος 5300 μέτρων πάνω από τις Άνδεις στη Βολιβία, στις πλαγιές του Chacaltaya ήταν το παλαιότερο χιονοδρομικό κέντρο στον κόσμο.
Ο παγετώνας των 18.000 ετών δεν προσέλκυσε ποτέ ορδές τουριστών αλλά προσέφερε περιπέτεια στο χιόνι για εκείνους που έκαναν το μακρύ και συχνά δύσκολο ταξίδι ως εκεί.
Μεταξύ 1940 και 1982 συρρικνώθηκε από τα 222.967 τετραγωνικά χιλιόμετρα στα 139.355. Το 1996 είχε φτάσει τα 79.990 μέχρι που το 2005 εξαφανίστηκε.
Λίμνη Boeung Kak
Στη μέση της πρωτεύουσας της Καμπότζης Πνομ Πενχ, η λίμνη Boeung Kak ήταν ο μεγαλύτερος και σημαντικότερος υγρότοπος της χώρας. Δημοφιλής προορισμός όπου οι επισκέπτες απολάμβαναν το ηλιοβασίλεμα και ψάρευαν.
Αλλά τον Φεβρουάριο του 2007, η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε σε συμφωνία ύψους 79 εκατ. δολαρίων με κατασκευαστική εταιρεία. Μέχρι το 2010 περισσότερο από 90% της λίμνης είχε «μπαζωθεί» με άμμο.
Γέφυρα Pont des Arts
Όλα τα ερωτευμένα ζευγάρια που επισκέπτονταν το Παρίσι έκαναν απαραιτήτως μια στάση στη γέφυρα Pont des Arts για να τοποθετήσουν το λουκετάκι τους και να δηλώσουν αιώνια αγάπη.
Η τάση αυτή γιγαντώθηκε μετά το 2008 με αποτέλεσμα το 2015 να υπάρχουν περίπου ένα εκατομμύριο λουκέτα στη γέφυρα. Με βάρος 45 τόνων η κατασκευή άρχισε να δυσκολεύεται και όταν ένα κομμάτι κατέρρευσε υπό το βάρος των λουκέτων, οργανώθηκε επιχείρηση πλήρους αφαίρεσής τους.
Οι καταρράκτες Yosemite
Από το 1872 το θερινό τελετουργικό στην κορυφή του Glacier Point στο Yosemite National Park, στις ΗΠΑ, περιλάμβανε το προσωπικό του ομώνυμου ξενοδοχείου να ανάβει μεγάλες φωτιές και να τις αφήνει να κάψουν πριν ρίξει, σαν χόβολη, τα απομεινάρια τους στο γκρεμό.
Για εκείνους που έβλεπαν από κάτω, έμοιαζε σαν καταρράκτης φωτιάς.
Ωστόσο τον Ιανουάριο του 1968, η National Park Service έδωσε εντολή να σταματήσει αυτό το έθιμο.
Σκι πάνω από τη ζούγκλα
Μπορεί να μοιάζει ασυνήθιστος προορισμός για σκι αλλά σε ύψος 4.877 μέτρων, πάνω από ένα τροπικό δάσος, ο παγετώνας στην κορυφή του Pico Espejo στο όρος Humboldt στις Άνδεις στη Βενεζουέλα φιλοξενούσε τη δεκαετία του ’50 το εθνικό πρωτάθλημα σκι σλάλομ.
Στις αρχές του 1980 το σκι ήταν εφικτό μόνο σποραδικά στους χειμερινούς μήνες, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Σήμερα το χιόνι μετά βίας πέφτει μια μέρα το χρόνο στο Pico Espejo και για σκι ούτε λόγος.
Παλαιολιθικές τοιχογραφίες στο Grotte de Lascaux
Παρέμεναν κρυμμένες για 17.000 χρόνια και ανακαλύφθηκαν το 1940. Περισσότερα από 600 σχέδια που απεικονίζουν μεταξύ άλλων ζώα και κυνήγι.
Για να θαυμάσουν αυτή την τέχνη της παλαιολιθικής εποχής, οι επισκέπτες συνέρρεα στο σπήλαιο με αποτέλεσμα να μεταφέρουν ζέστη, υγρασία, διοξείδιο του άνθρακα και άλλες ουσίες που μετέβαλλαν την κλιματική ισορροπία του.
Βενετία, η πόλη που βυθίζεται
Με τα κανάλια και τις γέφυρές της, είναι ένας από τους πιο διάσημους προορισμούς στον κόσμο. Ήταν ναυτική δύναμη τον 5ο αιώνα και προορισμός εκατομμυρίων τουριστών στο παρόν.
Ο πολιτισμός της, η ιστορία της στο θέατρο, τη μουσική και τον κινηματογράφο δεν μπορούν ωστόσο να σώσουν τη Βενετία από τα υγρά στηρίγματά της.
Παρά τις προσπάθειες να μείνει στη θέση της, η πόλη εξακολουθεί να βυθίζεται κατά 2 χιλιοστά το χρόνο.
Οι γραμμές Nazca
Με ηλικία ίσως και 2500 ετών, η τοποθεσία τους, στην έρημο Nazca στο Περού ίσως είναι αυτή που βοήθησε το μέρος αυτό να αντέξει στο χρόνο.
Τα αρχαία γεωγλυφικά παίρνουν σχήμα και μορφή μόνο αν τα δει κανείς από αέρος και παρότι είναι από το 1994 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ουνέσκο, απειλούνται από τις υποδομές που κατασκευάζονται για τους επισκέπτες.
Το 2009 νερό που πλημμύρισε τον κοντινό Pan-American Highway ύστερα από σφοδρή βροχόπτωση «έσβησε» ένα από τα γεωγλυφικά αυτά. Άλλα καταστράφηκαν από την εξόρυξη μεταλλευμάτων ενώ δεν λείπουν και οι λεηλασίες.
Ο μεγάλος κοραλλιογενής ύφαλος
Στην ακτή της βορειοανατολικής Αυστραλίας, ο ύφαλος είναι συνώνυμο της ζωής, αποτελείται από περισσότερα από 600 είδη κοραλλιών που συνθέτουν 3000 μεμονωμένους υφάλους και 900 νησιά.
Κάθε χρόνο τον επισκέπτονται περισσότεροι από 2 εκατ. τουρίστες.
Ωστόσο τα κοράλλια του μειώθηκαν κατά 50% τα τελευταία 30 χρόνια- τα 2/3 από το 1998 και μετά.
Πιστεύεται πως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κλιματική αλλαγή που προκαλεί άνοδο της θερμοκρασίας της θάλασσας.
Παράλληλα δεν λείπουν οι «εισβολές» ψαριών που τρέφονται με κοράλια, ο πληθυσμός των οποίων μεγάλωσε λόγω της ρύπανσης από λιπάσματα και εντομοκτόνα.
