Η Τουρκία είναι το «αντικείμενο» του κεντρικού σχολίου της αυστριακής εφημερίδας «Der Standard», όπου ο βοηθός αρχισυντάκτης της, εφημερίδας, Χανς Ράουσερ παραθέτει μια σειρά από «αντικειμενικά εμπόδια, που δεν έχουν αλλάξει» για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όπως επισημαίνεται ήδη στην αρχή του σχολίου, η Τουρκία δεν πρόκειται προσεχώς να γίνει μέλος της ΕΕ, έστω και αν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξανάρχισε τις διαπραγματεύσεις μαζί της για αρκετά «κεφάλαια», κάτι που έχει να κάνει με τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας για τον περιορισμό των προσφυγικών ρευμάτων από την τουρκική ακτή στα ελληνικά νησιά και είναι μέρος ενός πακέτου που περιλαμβάνει πληρωμές δισεκατομμυρίων ευρώ, διευκολύνσεις στη βίζα και αυτή την επανεκκίνηση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.

Σε όλα αυτά δένουν οι ανησυχίες για «εκβιασμό» από την Τουρκία, με το τίμημα για την λύση του προσφυγικού – που βέβαια σε καμιά περίπτωση δεν έχει συζητηθεί πλήρως, πόσο μάλλον να έχει εφαρμοστεί – να είναι η ένταξη, προστίθεται.

Ο σχολιαστής παρατηρεί ότι απέναντι σε αυτά υπάρχουν αντικειμενικά εμπόδια για μια ένταξη, τα οποία δεν έχουν αλλάξει και τα οποία στη συνέχεια ο ίδιος παραθέτει, αναφέροντας αρχικά, μεταξύ άλλων, ότι η Τουρκία διεξάγει πόλεμο στο εσωτερικό της και ως εκ τούτου ένα κράτος με εμφύλιο πόλεμο δεν μπορεί να γίνει μέλος της ΕΕ.

Κατά δεύτερο λόγο η Τουρκία με τον Ερντογάν εξελίχθηκε σε ένα αυταρχικό σύστημα με μαζικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων και ατομικών δικαιωμάτων , παρ΄ όλο που στην αρχή είχε φανεί μια εξέλιξη προς εκσυγχρονισμό και φιλελευθεροποίηση, που όμως εδώ και αρκετά χρόνια μεταστράφηκε δραστικά σε αυτοκρατορία του Ερντογάν, όπου διώκονται η αντιπολίτευση, τα Μέσα Ενημέρωσης που ασκούν κριτική, ενώ θεσμοί όπως η Δικαιοσύνη «σέρνονται από τη μύτη» και όλα προσαρμόζονται στην ηγεμονίστικη φιγούρα του Ερντογάν.

Μπορεί να μην υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ερντογάν έχει πίσω του μια πλειοψηφία του λαού, σημειώνει ο Χανς Ράουσερ, ωστόσο αυτό δεν αλλάζει τίποτε στο βαρύ έλλειμμα δημοκρατίας του καθεστώτος, πέραν του οποίου ο ίδιος ακολουθεί μια εθνικιστική-θρησκευτική φιλοσοφία του «τουρκισμού», που δεν έχει καμία σχέση με την αντίληψη ενός σύγχρονου κράτους.

Είτε τώρα είναι το Ισλάμ ένα πρόβλημα είτε όχι, η θρησκευτική υπεροχή της κοινωνίας, η υπάρχουσα ή η επιδιωκόμενη, δεν έχει θέση σε μια κοσμική Ευρώπη, αναφέρει, για να συμπληρώσει ότι ο Ερντογάν δεν θα κυριαρχεί αιώνια, όμως οι βάσεις της τουρκικής κοινωνίας, προ πάντων ο εθνικισμός και η αυταρχική αντίληψη, θα υπάρχουν και χωρίς τον Ερντογάν και δεν θα εξαφανιστούν τόσο γρήγορα.

Σύμφωνα με τον σχολιαστή, η υπόσχεση ένταξης προς την Τουρκία είχε γίνει κάτω από μια άλλες πολιτικές συνθήκες και είχε εκτιμηθεί έτσι για λόγους γεωστρατηγικής από τον Γερμανό Σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο Σρέντερ και τους Βρετανούς ενώ είχε υποστηριχθεί από τις ΗΠΑ, ωστόσο αυτά τα γεωστρατηγικά συμφέροντα (και από τις δύο πλευρές) δεν ισχύουν πλέον, καθώς η Τουρκία δεν είναι πλέον απαραίτητος εταίρος και επιπλέον έχει νεοοθωμανικά συμφέροντα που δεν είναι εκείνα της ΕΕ.

Συμπερασματικά, ο βοηθός αρχισυντάκτης της «Der Standard» τονίζει πως μια στενή συνεργασία με την Τουρκία θα πρέπει να διαμορφωθεί διαφορετικά από μία ένταξη της στην ΕΕ.