Ένα πρωτοφανές διπλωματικό επεισόδιο σε ζωντανή σύνδεση εκτυλίχθηκε στον Λευκό Οίκο κατά την συνάντηση Τραμπ – Ζελένσκι με αποτέλεσμα την ακύρωση της τελετής υπογραφής της συμφωνίας συνεκμετάλλευσης για τα ορυκτά της Ουκρανίας, με τον Ζελένσκι να αναχωρεί πρόωρα.
Ο Ουκρανός Πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι έφτασε στην Ουάσιγκτον αισιόδοξος ότι η υπογραφή της συμφωνίας για τα σπάνια ορυκτά, την οποία επιθυμούσε ο Ντόναλντ Τραμπ, θα σταθεροποιούσε τις διμερείς σχέσεις και θα διατηρούσε τις ΗΠΑ στο πλευρό του.
Ο Τραμπ και ο Τζει Ντι Βανς στράφηκαν εναντίον του Ουκρανού ηγέτη κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά τεταμένης συνάντησης στο oβάλ γραφείο την Παρασκευή, κατηγορώντας τον Ζελένσκι ότι δεν εξέφρασε επαρκή ευγνωμοσύνη για την αμερικανική εμπλοκή και ότι υπερεκτίμησε τη διαπραγματευτική του ισχύ.
Το αμερικανικό Theatlantic.com γράφει χαρακτηριστικά στο εξώφυλλό του ότι ήταν ενέδρα ενώ στον υπότιτλο κάνει λόγο για μια από τις πο ζωφερές ημέρες στην ιστορία της αμερικανικής διπλωματίας.

Γράφει χαρακτηριστικά ο αρθρογράφος Τομ Νίκολς:
«Αφήστε στην άκρη, έστω και για λίγο, την απόλυτη αγένεια με την οποία ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και ο αντιπρόεδρος Τζέι-Ντι Βανς αντιμετώπισαν σήμερα στον Λευκό Οίκο τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Αφήστε επίσης στην άκρη το θέαμα των Αμερικανών ηγετών να χτυπούν δημοσίως έναν φίλο σαν να ήταν εχθρός.
Όλη αυτή η αγένεια που ασκήθηκε σήμερα στον Ζελένσκι δεν πρέπει να επισκιάσει τη γεωπολιτική πραγματικότητα αυτού που μόλις συνέβη: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έστησε ενέδρα σε έναν πιστό σύμμαχο, προφανώς για να μπορέσει σύντομα να κάνει μια συμφωνία με τον δικτάτορα της Ρωσίας για να ξεπουλήσει ένα ευρωπαϊκό έθνος που παλεύει για την ίδια του την ύπαρξη».
«Η επίθεση φαίνεται να ήταν προσχεδιασμένη»
«Αυτή η συνάντηση μύριζε σχεδιασμένη επίθεση, με τον Τραμπ να αραδιάζει τα ρωσικά σημεία συζήτησης στον Ζελένσκι (όπως το να κατηγορεί την Ουκρανία ότι διακινδυνεύει παγκόσμιο πόλεμο), όλα αυτά σχεδιασμένα για να ταπεινώσουν τον Ουκρανό ηγέτη στην εθνική τηλεόραση και να δώσουν στον Τραμπ την αφορμή να κάνει αυτό που επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι θέλει να κάνει: να πάρει το μέρος του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν και να τερματίσει τον πόλεμο με τους όρους της Ρωσίας.
Ο Τραμπ φέρεται τώρα να εξετάζει το ενδεχόμενο άμεσου τερματισμού κάθε στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία εξαιτίας της υποτιθέμενης αδιαλλαξίας του Ζελένσκι κατά τη διάρκεια της συνάντησης».
«Η παρουσία του Τζέι Ντι Βανς δείχνει πως επρόκειτο για ένα στημένο σκηνικό»
«Η παρουσία του Βανς στον Λευκό Οίκο υποδηλώνει επίσης ότι η συνάντηση ήταν στημένη. Ο Βανς είναι συνήθως ένας αόρατος παρασκηνιακός παράγοντας σε αυτή την κυβέρνηση, με λίγα καθήκοντα εκτός από κάποιο περιστασιακό τρολάρισμα των επικριτών του Τραμπ. (Η πραγματική δουλειά της προώθησης των πολιτικών του Τραμπ είναι τώρα προφανώς δουλειά του Έλον Μασκ).
Αυτή τη φορά, ωστόσο, τον έφεραν για να τρολάρει όχι άλλους Αμερικανούς, αλλά έναν ξένο ηγέτη. Ο Μάρκο Ρούμπιο -θεωρητικά, ο κορυφαίος διπλωμάτης της Αμερικής- ήταν επίσης εκεί, αλλά καθόταν σκυθρωπός και σιωπηλός, ενώ ο Βανς πομπώδης σαν αντιπαθητικός μεταπτυχιακός φοιτητής», γράφει ο Nichols.
Ο αρθρογράφος κατακεραυνώνει και τον Τζέι Ντι Βανς γράφοντας: «Ο Βανς, από την πλευρά του, ενσάρκωσε πλήρως το ρόλο του γλοιώδους βοηθού του talk-show, ο οποίος μπήκε στη μέση για να εξασφαλίσει ότι ο σταρ θα έχει την υποστήριξη που χρειαζόταν, ενώ παράλληλα χτυπούσε έναν από τους καλεσμένους».
«Ο Πούτιν, μαζί με άλλους δικτάτορες μπορεί επιτέλους να κοιτάξει τον Τραμπ και να σκεφτεί: ένας από εμάς»
«Η Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου 2025, θα περάσει στα βιβλία της ιστορίας ως μια από τις πιο ζοφερές ημέρες της αμερικανικής διπλωματίας, η αρχή μιας μακροχρόνιας καταστροφής που κάθε Αμερικανός, κάθε σύμμαχος των ΗΠΑ και όποιος νοιάζεται για το μέλλον της δημοκρατίας θα πρέπει να υπομείνει.
Με την προδοσία της Ουκρανίας από τον Λευκό Οίκο να επισφραγίζει έναν μήνα αυταρχικού χάους στην Αμερική, ο Πούτιν, μαζί με άλλους δικτάτορες σε όλο τον κόσμο, μπορεί επιτέλους να κοιτάξει τον Τραμπ με αυτοπεποίθηση και να σκεφτεί: ένας από εμάς», καταλήγει το άρθρο.