Η Νότια Κορέα έγινε δημοκρατία μόλις στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και η στρατιωτική παρέμβαση στις πολιτικές υποθέσεις παραμένει ένα ευαίσθητο θέμα.
Κατά τη διάρκεια των δικτατοριών που προέκυψαν, καθώς η χώρα ανοικοδομήθηκε από την καταστροφή του κορεατικού πολέμου 1950-1953, οι ηγέτες κατά καιρούς κήρυξαν στρατιωτικό νόμο που τους επέτρεπε να τοποθετούν στρατιώτες, άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα στους δρόμους ή σε δημόσιους χώρους, για να αποτρέψουν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Τέτοιες σκηνές είναι αδιανόητες για πολλούς σήμερα, όπως αναφέρει ο Guardian.
Ο δικτάτορας Παρκ Τσουνγκ Χι, ο οποίος κυβέρνησε τη Νότια Κορέα για σχεδόν 20 χρόνια πριν δολοφονηθεί από τον επικεφαλής κατασκόπων του το 1979, οδήγησε αρκετές χιλιάδες στρατιώτες στη Σεούλ τις πρώτες πρωινές ώρες της 16ης Μαΐου 1961, στο πρώτο επιτυχημένο πραξικόπημα της χώρας.
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησής του, κατά καιρούς κήρυξε στρατιωτικό νόμο για να καταπνίξει τις διαμαρτυρίες και να φυλακίσει τους επικριτές του.
Λιγότερο από δύο μήνες μετά τον θάνατο του Park Chung-hee, ο υποστράτηγος Chun Doo-hwan οδήγησε τανκς και στρατεύματα στη Σεούλ τον Δεκέμβριο του 1979, στο δεύτερο επιτυχημένο πραξικόπημα της χώρας.
Τον επόμενο χρόνο, ενορχήστρωσε μια βίαιη στρατιωτική καταστολή μιας φιλοδημοκρατικής εξέγερσης στη νότια πόλη Gwangju, σκοτώνοντας τουλάχιστον 200 άτομα.
Το καλοκαίρι του 1987, μαζικές διαδηλώσεις στους δρόμους ανάγκασαν την κυβέρνηση του Chun να δεχτεί άμεσες προεδρικές εκλογές. Ο σύμμαχός του στον στρατό, Roh Tae-woo, ο οποίος είχε συμμετάσχει στο πραξικόπημα του Chun το 1979, κέρδισε τις εκλογές που διεξήχθησαν αργότερα το 1987, χάρη σε μεγάλο βαθμό στις μοιρασμένες ψήφους μεταξύ των υποψηφίων της φιλελεύθερης αντιπολίτευσης.
Μόνο με την ορκωμοσία του Roh στις 25 Φεβρουαρίου 1988, μετά από 40 χρόνια υπό διάφορες μορφές στρατιωτικής-αυταρχικής διακυβέρνησης, και με την ψήφιση του πέμπτου συντάγματος στο διάστημα αυτό, η Νότια Κορέα έγινε η σημερινή, δημοκρατική Έκτη Δημοκρατία.
