Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η βρετανική βασιλική οικογένεια έχει εμπλακεί σε πολλές σκανδαλώδεις καταστάσεις που έχουν σοκάρει το έθνος. Μία από αυτές τις ιστορίες, που ίσως να μην γνωρίζουν ούτε οι πιο αφοσιωμένοι μελετητές της βασιλικής ζωής, είναι η υπόθεση του πρίγκιπα Μπέρτι και της «καρέκλας του έρωτα».
Μια νέα σειρά του Channel 4 εξερευνά το μοναδικό αυτό κομμάτι επίπλου, το οποίο σχεδιάστηκε ειδικά για τον ερωτύλο πρίγκιπα Μπέρτι στα τέλη του 19ου αιώνα, προτού γίνει βασιλιάς Εδουάρδος Ζ’ το 1901.
Η ιστορικός και παρουσιάστρια της σειράς, καθηγήτρια Σουζάνα Λίψκομπ, εξηγεί ότι ο Μπέρτι, ο μεγαλύτερος γιος της βασίλισσας Βικτωρίας, παντρεύτηκε την πριγκίπισσα Αλεξάνδρα της Δανίας το 1863. Μετά τη γέννηση έξι παιδιών, η υγεία της Αλεξάνδρας επιδεινώθηκε και προτίμησε μια ήρεμη οικογενειακή ζωή στην εξοχή, ενώ ο Μπέρτι, γνωστός και ως «Dirty Bertie» από τα ταμπλόιντ της εποχής, κατευθύνθηκε προς τη Γαλλία και «ταχύτατα έγινε μαγνήτης για τις εταίρες της πρωτεύουσας».
Η Σουζάνα αποκαλύπτει ότι ο Μπέρτι επισκεπτόταν παρισινούς οίκους ανοχής και παρακολουθούσε σεξ σόου στο Μουλέν Ρουζ με «απερίσκεπτη χαρά». Η ιστορικός Κάθριν Άρνολντ αναφέρει τις επισκέψεις του στο μουσικό θέατρο Μουλέν Ρουζ, όπου το παρατσούκλι του ήταν «Kingy!». Η χορεύτρια «Λα Γκουλού» συχνά του φώναζε από τη σκηνή: «Γεια σου, Ουαλία! Θα πληρώσεις για τη σαμπάνια μου;».
Όπως αναφέρει η Daily Mail, όταν η ικανότητά του για σεξουαλικές περιπτύξεις μειώθηκε, ο Μπέρτι, προπάτορας της βασίλισσας Ελισάβετ Β’, ανέθεσε την κατασκευή της λεγόμενης «καρέκλας του έρωτα». Η καρέκλα κατασκευάστηκε από τον Λουί Σουμπριέ, έναν διάσημο παριζιάνικο ξυλουργό, όταν ο Μπέρτι επισκέφθηκε έναν κορυφαίο οίκο ανοχής στην Πόλη της Αγάπης, αφού είχε πάρει τεράστιο βάρος.
Στο αποσπασματικό βίντεο της σειράς, η Κάθριν λέει στη Σουζάνα: «Φαίνεται ότι κατασκευάστηκε για να αντέξει τη σωματική του διάπλαση». Η καρέκλα περιλαμβάνει αναβολείς για να κρατάει τα πόδια όχι ενός αλλά δύο σεξουαλικών συντρόφων, επιτρέποντας στον πρίγκιπα να έχει σεξουαλικές σχέσεις με πολλές γυναίκες χωρίς να τις καταπλακώσει.
Σχολιάζοντας τη λειτουργία αυτού του ασυνήθιστου επίπλου, η Κάθριν προσθέτει: «Μια ιδέα είναι ότι μια γυναίκα ξαπλώνει και ο Μπέρτι στηρίζεται στα σκαλοπάτια. Μια άλλη γυναίκα θα ξαπλώσει κάτω, σε ένα σημείο με μαξιλάρι, και ο ρόλος της ήταν να διατηρεί τη σεξουαλική όρεξη του πρίγκιπα. Όταν ανατέθηκε η κατασκευή της, ο Μπέρτι δεν ήταν μόνο παχύς, αλλά πλησίαζε και την ανικανότητα».
«Τα καμώματα του Μπέρτι προκάλεσαν αμφιβολίες για την ικανότητά του να κυβερνήσει. Όμως, όταν πέθανε η βασίλισσα Βικτωρία το 1901 και τελικά ανέβηκε στον θρόνο το 1901 ως Εδουάρδος Ζ’, αφιερώθηκε στον ρόλο του με ζήλο και φέρθηκε πραγματικά ως έξοχος μονάρχης», συνοψίζει η Σουζάνα σχετικά με τον ρόλο του στο βασιλικό παλάτι.
Στη στέψη του το 1902, ο βασιλιάς Εδουάρδος, ο οποίος ήταν 60 ετών τότε, φρόντισε να κρατήσει μια θέση στο Δυτικό Αββαείο αποκλειστικά για τις «ειδικές του κυρίες». Εκείνη την εποχή, ο Εδουάρδος είχε μια εντυπωσιακή μέση 48 ιντσών και έτρωγε πέντε γεύματα τη μέρα, τα περισσότερα από τα οποία περιλάμβαναν δέκα πιάτα.
Αν και η αρχική «καρέκλα της αγάπης» πιστεύεται ότι πουλήθηκε σε ιδιωτική δημοπρασία σε έναν ανώνυμο αγοραστή τη δεκαετία του 1990, μια αναπαράστασή της εκτέθηκε στην έκθεση «Λάμψη και Δυστυχία: Εικόνες Πορνείας 1850-1910» στο Μουσείο Νορσέ του Παρισιού μεταξύ 2015 και 2016. Ένα άλλο αντίγραφο της καρέκλας βρίσκεται στο Μουσείο Μηχανών Σεξ στην Πράγα.
