Τα αποτελέσματα στις γαλλικές κάλπες έχουν φέρει τη Γαλλία σε ένα πολιτικό αδιέξοδο για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο (ΝΦΠ) έκανε την απόλυτη ανατροπή στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία και η παράταξη του γάλλου προέδρου, Εμμανουέλ Μακρόν, ήρθε δεύτερη αφήνοντας τη Μαρίν Λεπέν στην τρίτη θέση.

Τα αποτελέσματα αυτά χώρισαν την Εθνοσυνέλευση σε τρία ξεχωριστά μπλοκ και μετέτρεψαν τη διακυβέρνηση σε ένα γρίφο για δυνατούς λύτες.

Η ιστοσελίδα France24 απαριθμεί τα σενάρια που μπορούν να διαμορφώσουν την επόμενη μέρα στη Γαλλία.

Σενάριο 1: Η συμβίωση με το NFP

Οι 182 έδρες του NFP το καθιστούν τη μεγαλύτερη κοινοβουλευτική ομάδα. Ωστόσο, παραμένει μακριά από τις 289 που απαιτούνται, για να σχηματιστεί η πλειοψηφία στη Βουλή των 577 εδρών.

Παρά την έλλειψη απόλυτης πλειοψηφίας, οι ηγέτες της συμμαχίας NFP κάλεσαν τον Μακρόν να διορίσει έναν πρωθυπουργό από τις τάξεις τους.

Ο ιδρυτής του France Unbowed (LFI), Ζαν Λικ Μελανσόν, απευθυνόμενος στον Μακρόν είπε ότι έχει «χρέος να καλέσει το Νέο Λαϊκό Μέτωπο να κυβερνήσει».

Σε περίπτωση διορισμού πρωθυπουργού από το NFP, η Γαλλία θα εισέλθει σε μια περίοδο της λεγόμενης συγκατοίκησης (όταν ο πρόεδρος έχει χάσει την κυβερνητική πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και αναγκάζεται να ορίσει έναν πρωθυπουργό από άλλο κόμμα).

Υπήρξαν τρεις προηγούμενες συμβιώσεις από την αρχή της Πέμπτης Δημοκρατίας, το 1958, που είναι οι εξής: κατά τη διάρκεια της θητείας του Σοσιαλιστή προέδρου, Φρανσουά Μιτεράν, μεταξύ 1986 και 1988, και ξανά μεταξύ 1993 και 1995, και στη συνέχεια υπό τον Ζακ Σιράκ μεταξύ 1997 και 2002.

Ωστόσο, σε καθεμία από αυτές τις προηγούμενες περιόδους κοινής εξουσίας, είτε η δεξιά είτε η αριστερά είχαν λάβει την απόλυτη πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση.

Το NFP, που δημιουργήθηκε βιαστικά μετά τη διάλυση της Εθνοσυνέλευσης, βρίσκεται τώρα αντιμέτωπο με την πρόκληση να αποφασίσει ποιον θα προτείνει για πρωθυπουργό.

Εάν σχηματιστεί κυβέρνηση υπό την ηγεσία του NFP, θα μπορούσε να προσπαθήσει να επιβάλει νομοθεσία μέσω της Συνέλευσης με διάταγμα. Το Σύνταγμα επιτρέπει την ψήφιση ενός νομοσχεδίου χωρίς ψηφοφορία, μια διαδικασία που καταγγέλθηκε τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερά όταν χρησιμοποιήθηκε από τον Μακρόν, ιδίως για να επιβάλει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος.

Σενάριο 2: Να παραμείνει επικεφαλής ο Ατάλ σε μια προσωρινή κυβέρνηση

Μετά την ήττα του κόμματος του προέδρου Μακρόν την Κυριακή, ο πρωθυπουργός Ατάλ ανακοίνωσε ότι θα υποβάλει την παραίτησή του, η οποία, όμως, δεν έγινε δεκτή, τουλάχιστον προς το παρόν, με αιτιολογία «τη σταθερότητα της χώρας».

Ο Άταλ, ο οποίος επανεξελέγη, θα παραμείνει πρωθυπουργός για αόριστο χρονικό διάστημα, δηλώνοντας πως θα παραμείνει «όσο το απαιτεί το καθήκον», καθώς στις 26 Ιουλίου αρχίζουν στο Παρίσι οι Ολυμπιακοί Αγώνες.

Σενάριο 3: Ένας συνασπισμός «γερμανικού τύπου»

Η άλλη πιθανότητα είναι αυτή του σχηματισμού ενός «μεγάλου συνασπισμού» μεταξύ διαφορετικών πολιτικών ομάδων, ο οποίος θα συγκέντρωνε την πλειοψηφία στη Συνέλευση πίσω από έναν συναινετικό πρωθυπουργό. Αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο σε κοινοβουλευτικές δημοκρατίες όπως η Γερμανία και η Ιταλία. Ωστόσο, αυτή η συναινετική προσέγγιση δεν εφαρμόστηκε ποτέ στη Γαλλία.

Η ιδέα ενός συνασπισμού δεν φαίνεται να έχει μεγάλες πιθανότητες, καθώς μία πιθανή συμμαχία που κυμαίνεται από την αριστερά έως τους κεντρώους του Μακρόν αποκλείεται τακτικά και από τις δύο πλευρές.

Η ιδέα μιας συμμαχίας μεταξύ των κεντρώων και των συντηρητικών των Les Républicains (LR) φαίνεται εξίσου απίθανη.

Σενάριο 4: Κυβέρνηση μειοψηφίας

Θα ήταν ένα στοίχημα. Μια κυβέρνηση μπορεί θεωρητικά να διοριστεί χωρίς τη ρητή υποστήριξη της απόλυτης πλειοψηφίας της Βουλής.

Οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις, υπό τους πρωθυπουργούς Μπορνέ και Ατάλ μεταξύ 2022 και 2024, είχαν μόνο σχετική πλειοψηφία 246 εδρών από τις 577 (43% των εδρών) στη Συνέλευση. Οι κεντρώοι του Μακρόν κατάφεραν να διατηρήσουν τις κυβερνήσεις τους στην εξουσία, επειδή η αντιπολίτευση δεν μπόρεσε να τους ανατρέψει.

Το NFP θα μπορούσε θεωρητικά να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας, αλλά θα χρειαζόταν τη σιωπηρή υποστήριξη εκλεγμένων εκπροσώπων άλλων πολιτικών κομμάτων. Το προεδρικό στρατόπεδο θα μπορούσε επίσης να σχηματίσει νέα κυβέρνηση, αλλά θα αντιμετωπίσει την ίδια απαίτηση.

Σε κάθε περίπτωση, μια τέτοια κυβέρνηση μειοψηφίας θα ζούσε υπό τη διαρκή απειλή μιας ψήφου δυσπιστίας από τη Βουλή, που θα μπορούσε να αναγκάσει τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί. Θα δυσκολευόταν να κυβερνήσει και θα ήταν υποχρεωμένη να αναζητήσει πλειοψηφίες κατά περίπτωση για κάθε νομοσχέδιο.

Σενάριο 5: Μια «τεχνοκρατική» κυβέρνηση

Εάν η κατάσταση παραμείνει αδιέξοδη, μπορεί να απαιτηθεί ο διορισμός μιας «τεχνοκρατικής» κυβέρνησης. Αυτό θα συνεπαγόταν τον διορισμό μη κομματικών υπουργών -ειδικών και τεχνοκρατών- για τη διαχείριση των καθημερινών εργασιών της κυβέρνησης και την εφαρμογή συναινετικών μεταρρυθμίσεων. Η ρύθμιση, η οποία είναι κάπως ασαφής, δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ από την Πέμπτη Δημοκρατία.

Σενάριο 6: Καμία νέα διάλυση

Αφού ο Μακρόν ζήτησε πρόωρες εκλογές στις 9 Ιουνίου, η επιστροφή στις κάλπες για την αποσαφήνιση της πολιτικής κατάστασης αποκλείεται για τον επόμενο χρόνο.

Σύμφωνα με το άρθρο 12 του Συντάγματος, «δεν μπορεί να γίνει νέα διάλυση το επόμενο έτος» από τέτοιες εκλογές.

Η θητεία της νέας Εθνοσυνέλευσης θα συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι του 2025.

Σενάριο 7: Ο Μακρόν παραιτείται

«Εάν δεν υπάρχει πλειοψηφία, η λύση στο αδιέξοδο είναι να παραιτηθεί αυτός (ο Εμανουέλ Μακρόν)», δήλωσε ο Μελανσόν πριν από τον δεύτερο γύρο της ψηφοφορίας. «Είναι φυσιολογικό, αυτός είναι ο υπεύθυνος για το χάος».

Η παραίτηση Μακρόν φαίνεται εξαιρετικά απίθανη. Την επόμενη μέρα που διέλυσε τη Συνέλευση για να προκηρύξει πρόωρες εκλογές είπε ότι θα παρέμενε στην εξουσία «όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα» της ψηφοφορίας.