Πολιτικό «σεισμό» σε όλη την Ευρώπη έχει προκαλέσει το ιστορικό προβάδισμα της γαλλικής ακροδεξιάς στην εκλογική αναμέτρηση της περασμένης Κυριακής (30/06), ενώ επίκειται ο δεύτερος γύρος στις 7 Ιουλίου.

Το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων να κατέλαβε την δεύτερη θέση, ενώ το κεντρώο κόμμα του προέδρου Εμμανουέλ Μακρόν, ήρθε τρίτο.

«Η ασυγκράτητη προέλαση των Εθνικιστών». Έτσι επιγράφει ανάλυσή της η εφημερίδα ΤΑΖ,σύμφωνα με τη Deutsche Welle και σημειώνει: «Η Ακροδεξιά συνεχίζει την ταχεία προέλασή της με ένα ποσοστό υψηλότερο από εκείνο των ευρωεκλογών (…) Αυτό καταδεικνύει τη ραγδαία κατάρρευση των φιλελεύθερων κομμάτων, τα οποία εκπροσωπούνταν στο παρελθόν στον κυβερνητικό συνασπισμό του Μακρόν. Ως απάντηση στην προέλαση της Ακροδεξιάς, τα κόμματα της αριστερής αντιπολίτευσης συνενώθηκαν σχηματίζοντας ένα νέο εκλογικό μέτωπο κι έτσι κέρδισαν έδαφος. Όμως τα ποσοστά τους αποτελούν απλώς μια τάση και δεν επιτρέπουν πραγματική αλλαγή, γιατί στην πλειονότητα των εκλογικών περιφερειών θα διεξαχθούν επαναληπτικές εκλογές με δύο ή τρεις υποψηφίους. Η άνοδος της Ακροδεξιάς θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί».

H πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση

Σε σχόλιό του το Γερμανικό Δίκτυο Συντακτών RND αναφέρει ότι το «στοίχημα του Μακρόν είχε τεθεί ψηλά και πάνω από όλα ο ίδιος έπαιξε λάθος. Δεν κατάφερε να αντιληφθεί ότι πολλοί Γάλλοι δεν βλέπουν προβληματική τη σύνθεση του Κοινοβουλίου, αλλά μάλλον απορρίπτουν τον Μακρόν ως πρόεδρό τους. Οι λόγοι πολλοί, όχι πάντα δίκαιοι και ενίοτε σχετιζόμενοι με το ίδιο το γαλλικό πολιτικό σύστημα, που δίνει στον πρόεδρο μεγάλη εξουσία».

Και συνεχίζει: «Όμως, ακριβώς επειδή το Κοινοβούλιο δεν ήταν το πρόβλημα, η αλλαγή της σύνθεσής του δεν μπορεί να δώσει και τη λύση. Η κατάσταση φαίνεται μπερδεμένη και δεν μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα ξεκάθαρο αποτέλεσμα σε μια εβδομάδα, μάλλον πρέπει να φοβόμαστε. Εάν η Εθνική Συσπείρωση αποκτήσει την απόλυτη πλειοψηφία, θα ήταν η πρώτη ακροδεξιά κυβέρνηση στη Γαλλία μετά το καθεστώς του Βισύ». Σημειωτέον ότι το καθεστώς του Βισύ ήταν η φιλογερμανική κυβέρνηση που συνεργάστηκε με τους ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

O Mακρόν, το Κοινοβούλιο και το 2027

Σε ανάλυσή της για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των βουλευτικών στη Γαλλία η Süddeutsche Zeitung αναφέρει: «Εάν καμία πολιτική δύναμη δεν φτάσει την απόλυτη πλειοψηφία, το Κοινοβούλιο θα μπλοκαριστεί. Αυτό θα έθετε τη Γαλλία ενώπιον μιας νέας πρόκλησης: η χώρα δεν έχει την κουλτούρα κυβερνήσεων συνασπισμού, η οποία θα ήταν απαραίτητη για τη δημιουργία μετεκλογικών συμμαχιών. Δεν υπήρχαν ποτέ επίσης στη Γαλλία ανεξάρτητοι τεχνοκράτες. Και ο Μακρόν δεν μπορεί να διαλύσει εκ νέου τη Βουλή μέσα στον επόμενο χρόνο».

Στη συνέχεια η εφημερίδα του Μονάχου θέτει το ερώτημα: «Ένας χρόνος με μπλόκο στη Βουλή; Πολλοί σχολιαστές εκτιμούν ότι αυτή η περίοδος θα μπορούσε να διαρκέσει ακόμη περισσότερο. Ο πρόεδρος πριν από τρεις εβδομάδες διατεινόταν ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί πριν από τη λήξη της θητείας του τον Μάιο του 2027. Ίσως όμως η πολιτική πίεση σύντομα αυξηθεί και τον εξαναγκάσει να το κάνει. Το απόγευμα της Κυριακής χιλιάδες πολίτες βγήκαν στους δρόμους σε πολλές πόλεις για να διαδηλώσουν κατά του εκλογικού αποτελέσματος και των υψηλών επιδόσεων της Ακροδεξιάς».

Από τον Λιονέλ Ζοσπέν στον Ζορντάν Μπαρντελά

H Ζeit σε εκτενή ανάλυσή της για το αποτέλεσμα των εκλογών αποπειράται μια σύγκριση με την συγκατοίκηση Σιράκ-Zoσπέν το 1997 με μια ενδεχόμενη ανέλιξη του ακροδεξιού Ζορντάν Μπαρντελά, του εκλεκτού της Μαρίν Λεπέν στην πρωθυπουργία, με πρόεδρο τον Εμμανουέλ Μακρόν:
«Η ιστορία δείχνει το εξής. Ένας Μπαρντελά στη θέση του πρωθυπουργού μπορεί να αλλάξει πολλά. Όταν ο σοσιαλιστής Λιονέλ Ζοσπέν έγινε πρωθυπουργός με πρόεδρο τον συντηρητικό Ζακ Σιράκ, κατάφερε να περάσει την εβδομάδα των 35 ωρών. Ένα αριστερό σχέδιο, λοιπόν, κατά του συντηρητικού αρχηγού κράτους. Οι εμπειρίες από τους δήμους, στους οποίους διοικούν ακροδεξιοί, δείχνουν ότι όταν η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια τους, γιγαντώνεται αντί να μειώνεται. «Δεν θα αναγνωρίζετε μια χώρα υπό τη Λεπέν» προβλέπει στέλεχος της αντιπολίτευσης από το Φρεζύς στη νότια Γαλλία, όπου εδώ και δέκα χρόνια η εξουσία βρίσκεται στα χέρια του Νταβίντ Ρασλίν, φίλου της Λεπέν. Η επιτυχία του Λαϊκού Μετώπου, λοιπόν, είναι αυτή που θα καθορίσει πώς θα μοιάζει η Γαλλία μετά την επόμενη Κυριακή».