Στην Κίνα το τελευταίο μεγάλο τζαμί έχασε τους μιναρέδες του, που αντικαταστάθηκαν με παγόδες, καθώς η κυβέρνηση προωθεί σχέδιο στο πλαίσιο αναμόρφωσης της κινεζικής κοινωνίας, για να εξαλείψει το ισλαμικό στοιχείο από τη χώρα.
Το Μεγάλο Τζαμί του Shadian στη νοτιοδυτική επαρχία Γιουνάν διέθετε ένα μεγάλο κτήριο με πράσινο θόλο από πλακάκια, στολισμένο με μισοφέγγαρο, πλαισιωμένο από τέσσερις μικρότερους θόλους και ψηλούς μιναρέδες. Πλέον ο θόλος έχει αφαιρεθεί και αντικατασταθεί από στέγη παγόδας κινεζικού τύπου Χαν, ενώ οι μιναρέδες μετατράπηκαν σε πύργους με πολλαπλές μαρκίζες, δηλ. παγόδες.
Δημοσίευμα της «Guardian» ανέφερε πως η κινεζική κυβέρνηση προωθεί πενταετές σχέδιο, σκοπός του οποίου είναι η χώρα να αντισταθεί στα ξένα αρχιτεκτονικά στυλ, εντέλλοντας τις τοπικές αρχές να «τηρήσουν την αρχή της κατεδάφισης περισσότερων τζαμιών και της οικοδόμησης λιγότερων».
Οι παρεμβάσεις σημειώνονται σε πολλά διάσημα τζαμιά της χώρας, τα οποία συγκέντρωναν κυρίως τουρίστες και όχι πιστούς, καθώς το ισλαμικό στοιχείο είναι ήπιο στην Κίνα, ένα κράτος που δεν φημίζεται για στενές σχέσεις με τη θρησκεία.
Στόχος είναι η αναβίωση στοιχείων της κινεζικής ιστορίας και κυρίως όσων προέρχονται από εποχές πολιτικής σταθερότητας, αφού ιστορικά η Κίνα μαστιζόταν από εμφυλίους, όπου η μία εκ των δύο πλευρών είχε στόχο την ανατροπή της εκάστοτε δυναστείας, ώστε να αντικατασταθεί από κάποια άλλη.
Τι σημαίνει η στοχοποίηση του ισλαμικού στοιχείου
Αναλυτές ανέφεραν ότι στην Κίνα πραγματοποιείται στοχοποίηση του ισλαμικού στοιχείου, που εντοπίζεται κυρίως στα δυτικά, λόγω της νέας πολιτικής του Πεκίνου, που διαμορφώνεται από τις αρχές του αιώνα.
Συγκεκριμένα, η Κίνα ιστορικά ήταν ένα κλειστό κράτος χωρίς επεκτατικές βλέψεις, αλλά τους τελευταίους αιώνες δέχθηκε επιρροή από άλλους πολιτισμούς. Με την άνοδο του εθνικισμού τον 20ο αιώνα και την εξωτερική πολιτική του Μάο Τσετούνγκ, η χώρα ξεκίνησε να αποκτά επεκτατικές βλέψεις σε γειτονικά κράτη, ιδιαίτερα σε περιοχές με παρόμοια πολιτιστικά στοιχεία, όπως το Νεπάλ ή η βόρεια Ινδία.
Έτσι, επιχειρήθηκε εργαλειοποίηση των μειονοτήτων εντός της χώρας, για να χτιστούν σχέσεις στις περιοχές όπου υπήρχαν βλέψεις, αλλά το σχέδιο εγκαταλείφθηκε λόγω των ιστορικών αλλαγών και αναγκών που προέκυψαν.
Από τον 21ο αιώνα κι έπειτα, το Πεκίνο προωθεί σχέδιο για αναμόρφωση της κινεζικής κοινωνίας και δίνει έμφαση στον εθνικισμό, ώστε να φτιάξει μια νέα εθνική ταυτότητα, που δεν θα θυμίζει τις μαύρες σελίδες του παρελθόντος, όπως τότε που η χώρα ήταν διαιρεμένη σε διάφορα ανεπίσημα κρατίδια. Στόχο αποτελούν διάφορες μειονότητες εντός της χώρας όπως οι Ουιγούροι ή οι μουσουλμάνοι, ώστε η Κίνα να μη χρειάζεται ή να μην αναγκάζεται να έχει σχέσεις με άλλα κράτη.
Εντούτοις, υπάρχουν έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό, ακόμη και από εθνικιστικούς κύκλους, με τους επικριτές να θεωρούν πως η Κίνα αρχίζει να κλείνεται ξανά στον εαυτό της, αφού διαγράφει πολιτιστικά στοιχεία που θα τη συνέδεαν με τον υπόλοιπο κόσμο.
